11 มีนาคม 2550 15:44 น.
วิภาวดี
วันสิบเอ็ด มีนาคม ช่างสดใส
ในหัวใจ สุขสันต์ ปองหรรษา
สุขสดชื่น แสนล้าน พร่ำพรรณา
โอ้เพื่อนยา ในอ้อมกอด เพื่อนโพเอ็ม
8 มีนาคม 2550 06:42 น.
วิภาวดี
เธอเหมือนดาว พระศุกร์ งามสดใส
งามจิตใจ งามกริยา งามทุกสิ่ง
แสนใจดี ช่วยทุกสิ่ง เธอใจนิ่ง
ไม่เคยทิ้ง ศิษย์รัก มิพักเลย...
4 มีนาคม 2550 12:10 น.
วิภาวดี
อันว่าใจใช่ใครมากำหนด
ใจเลี้ยวลดซ้ายขวาหน้าหลังได้
หากว่าเรามีทุกข์ต้องปลดไป
เพื่อกายใจเหลือสุขทุกข์ไม่มี
"รักใคร ไม่กล้าบอก แค่เขียนกลอนมีคำว่าค่ะ
๓ คำในกลอนเดียวก็ เท่ากับบอกรักแล้ว"
25 กุมภาพันธ์ 2550 02:50 น.
วิภาวดี
เวลานี้ ฉันเศร้า ตีสองเศษ
นี่อาเพศ อย่างไร ใจฉันนี่
นอนไม่หลับ ข่มตา เสียเปล่าปลี่
ตัวเรานี้ ช้ำหนัก รักเศร้าเอย
เมื่อก่อนเคย พบรัก ใจเป็นสุข
วันนี้ทุกข์ เป็นไป รวดเร็วนัก
อยากบอกเพื่อน บอกใคร ใจจมปัก
ใจต้องพัก ช้ำหนัก ซบอกใคร
นั่งเหม่อลอย เหมือนบ้า อยู่คนเดียว
หันแลเหลียว ซ้ายขวา บ้าใบ้นัก
โอ้ความรัก ทำฉัน เหมือนถูกกัก
อยากเลิกรัก แต่ใจ ไม่เหมือนคิด
นี่ฉันผิด อีกแล้ว หรือเธอจ๋า
ถึงต้องมา นั่งเศร้า เดียวดายจิต
ไม่ฟูมฟัก เธอไป ฉันนั่งคิด
นี่ฉันผิด ฉันผิด อย่างไรนี่
หัวใจพี่ บอบบาง แสนปวดร้าว
เหมือนรวงข้าว ขาดน้ำ จึงเหี่ยวเฉา
อยากตัดใจ ไม่คิด ไม่นั่งเศร้า
แต่ใจเรา เหตุไฉน ตัดไม่ลง
คงต้องปลง เลิกรัก มองข้ามโลก
ไม่โฉลก ความรัก แน่แท้เชียว
อยู่คนเดียว ดีกว่า มุ่งท่องเที่ยว
ไม่ต้องเกี่ยว หญิงใด ไหนอีกเลย.......
20 กุมภาพันธ์ 2550 22:45 น.
วิภาวดี
ค่ำคืนหนึ่ง ฉันยืน กลางสายฝน
ที่ใจตน แสนทุกข์ ไร้สุขฝัน
เธอทิ้งไป ไม่บอก ฉันโดยพลัน
เธอไปกัน กับชาย ที่เธอปอง
ฉันเข้าใจ หัวใจ ของเธอนั้น
ยามเธอฉัน รักกัน ฉันดูแล
เธอทุ่มเท ความรัก เป็นที่แน่
ฉันนั้นแพ้ รักเธอ สุดหัวใจ
ที่สุดใน ความจริง ย่อมเปิดเผย
เธอมาเอ่ย เดินทาง ไปเมืองนอก
เธอนั้นบอก ไปธุระ ตามนายบอก
ฉันช้ำชอก ที่เธอบอก นั้นไม่จริง
ในใจนิ่ง เก็บไว้ ไม่บอกเธอ
ที่ฉันเจอ เธอนั้น ไปกับชาย
ฉันทำดี ใจเศร้า หน้าแทบหงาย
เจ็บแทบตาย เกินคน จักทนได้
เธอร้องขอ เพิ่มเงิน ค่าครองชีพ
ฉันใจตีบ เป็นข้ออ้าง เหินห่างฉัน
พอไม่ได้ เธอบอก ทางใครมัน
เหมือนตายพลัน เธอไป ไม่ใยดี
โอ้เธอนี้ ไม่รู้ ความรักฉัน
ที่มีนั้น ให้เธอ รักเต็มที่
ต่อแต่นี้ คงเศร้า เหงาทั้งปี
เธอคนนี้ ฆ่าฉันได้ ตายทั้งเป็น...
หน้าส่วนตัว
729
