15 พฤศจิกายน 2551 20:20 น.
วิทย์ ศิริ
๑ แด่องค์พระแม่ฟ้า
กัลยาณิวัฒนา
พระทรงประสูติมา
อิสริยาพระฐานะ
๒ พระทรงพระเมตตา
วิริยาอุตสาหะ
ทรงพระอัจฉริยะ
แต่งประพันธ์สรรค์อักษร
๓ ทรงพระจริยา
สติปัญญาเอื้ออาทร
ทรงพระประภัสสร
ด้วยพระพรบุญญาญาณ
๔ ทรงอุทิศพระวรกาย
ไทยคลายทุกข์พระทัยธาร
ทรงเป็นพระแก้วกานต์
ประดุจปานสายรุ้งงาม
๕ พระเกียรติคุณนั้นไซร้
นภาลัยไทสยาม
สาธารณสุขทุกเขตคาม
กระบวนความการศึกษา
๖ พระกรณียกิจพิศศิริ
มูลนิธิแพทย์อาสาฯ
พระราชกิจแทนกษัตรา
ปวงประชาเป็นสุขสานต์
๗ รำลึกพระกรุณา
พระเมตตาอภิบาล
สำนึกพระบริบาล
สมานฉันท์อภิวันท์
๘ ร่วมใจกตัญญุตา
พุทธาอารักษ์คุณอนันต์
ทวยราษฎร์วาดสานฝัน
พระปณิธานนิรันดร์กาล
๙ ครั้นสังขารยากแก้ กำหนด
สรรพสิ่งพุทธพจน์ เที่ยงแท้
อนิจจาคะนึงกฎ พระมิ่ง จอมขวัญ
ข้าพระบาทฯ ซ้องแส้ ส่งฟ้า ทิพย์วิมาน
ด้วยเกล้าด้วยกระหม่อม ขอเดชะ
ข้าพระพุทธเจ้าผู้ใช้นามปากกา วิทย์ ศิริ
13 พฤศจิกายน 2551 14:12 น.
วิทย์ ศิริ
จะบอกรักอีกครั้งยังคิดอยู่
จะให้กู่ก้องโลกหรือไฉน
จะร่ายมนต์บอกรักหรือเช่นไร
จะบอกใครในเรื่องราวเราสองคน
เวลาเงาอดีตร่ำลากัน
เวลาปัจจุบันพลันสับสน
เวลาอนาคตพามืดมน
เวลา ณ.บัดดลผลคาดเดา
คิดเช่นกันทั้งวันนี้และวันหน้า
คิดเหมือนกันทั้งกล้าและโง่เขลา
คิดตรงกันทั้งหนักแน่นและบางเบา
คิดต่างกันทั้งสองเราเงาถอยห่าง
ขอตั้งมั่นฝันเป็นเช่นครั้งก่อน
ขอโอนอ่อนผ่อนใจให้จิตว่าง
ขอยืนยันรักที่ใจใช่เรือนร่าง
ขอทุกย่างก้าวเท้าเฝ้ารอกัน
13 พฤศจิกายน 2551 00:41 น.
วิทย์ ศิริ
อธิษฐานผ่านคล้อยลอยกระทง
ชีวิตคงดื่มด่ำคำภาวนา
อุทิศให้สมหวังฝังอุรา
ทุกชีวาทุกคราพารื่นรมย์
ทุกสัญญาแด่แม่พระคงคา
ที่พึ่งพารำพันฝันพร่างพรม
ที่ร่วมสานความรักภักดิ์ชื่นชม
ที่ตรอมตรมมลายหายสายธารา
อีกบันดาลผ่านสายน้ำมหรรณพ
ขอประสพสะกดโชคชะตา
ได้พากเพียรเรียนทมะละอัตตา
รัตนาคติพจน์รสพระธรรม
อีกทั้งศีลเมตตากรุณา
ขอลดละอวิชชาธรรมหนุนนำ
ความดีไซร้ได้กระทำเป็นประจำ
ทั้งจดจำคำอริยะมิเสื่อมคลาย
11 พฤศจิกายน 2551 14:21 น.
วิทย์ ศิริ
เหตุผล............ความจริง
เหตุและผลกล่าวอ้าง หวังผล
บ้างใส่อารมณ์ปน ทั่วถ้วน
บ้างอคติดล หมายมุ่ง บุญคุณ
บ้างประโยชน์ใช่ล้วน ช่างร้อย มาเรียง
หากไล่เลียงไขว่คว้า ความจริง
คงไม่เพียงสรรพสิ่ง แน่แท้
คงลดละชนะยิ่ง ไม่เกิด อีกแล
คงเลิกอ้างข้อแก้ เหตุพ้น ล้นผล
7 พฤศจิกายน 2551 23:31 น.
วิทย์ ศิริ
วันเวลาผ่านพ้น ล่วงเลย
มีหนึ่งรักที่เคย หล่อเลี้ยง
มั่นคงกว่าเปรียบเปรย คุณค่า
ฟ้าก็มิอาจกั้น คู่แท้ ตลอดไป
ณ.ที่ใดที่นั้น มีเธอ
เป็นดั่งภพที่เจอ หยั่งรู้
งดงามสุดเลิศเลอ รู้อยู่
สถิตในใจนี้ ย่อมรู้ คู่ใจ