จันทร์เจ้าขา ตัวข้าเป็นเด็กไร้เดียงสา แต่เล็ก เติบโตมาจากท้องทุ่ง จิตใจ หมายมุ่งสู่กรุงใหญ่ ก้าวเท้า เดินตาม ความฝัน ที่ไฉไล แต่ไฉน มิเป็นดั่ง ใจปรารถนา ... จันทร์เจ้าขา ฉันอยากมีบ้าน ฉันอยากมีรถ แต่ทำไม ทำไม ฉันอัปโชคหนักหนา อย่าว่าแต่บ้าน อย่าว่าแต่รถ แม้แต่น้ำเพียงหยด ยังหายากยิ่ง วัน วันเพียงอิ่มมื้อ ให้ประทังชีวิน พออยู่พอกิน อยู่ไปวัน วัน ... จันทร์เจ้าขา ตัวข้า วอนขอ แค่อิ่มท้องพอ ไม่ขอมากมาย... ขอเถิดจันทร์ [icon23]