23 ตุลาคม 2547 21:19 น.
วิญญาณศิลา
...ถ้าดวงตะวันไม่ลับขอบฟ้า
ดวงจันทราหาขึ้นไม่
ดวงจันทร์ขึ้นแล้วใย
ตะวันไซร้โผล่หน้าฤา
...ตัวเราเฝ้าคำนึง
ในวันหนึ่งคงพบหน้า
เส้นทางสวนไปมา
การพบหน้ามักยากเย็น
จากวันเป็นเดือน จากเดือนเป็นปี มันจะมีวันนั้นฤา
ดั่งเช่นตะวันกะจันทรา
16 ตุลาคม 2547 09:39 น.
วิญญาณศิลา
...คืนวันแม้ผันผ่าน
แม้กายห่ายใจห่วงหา
ค่ำคืนที่ผ่านมา
ในอุรามีแต่เธอ
...ใจหนอใจตัวเรา
ไร้ความเศร้าเพราะได้เจอ
ความรักเฝ้าละเมอ
ในใจเธอป่วนดวงใจ
....ห่างกันระทมจิต.......
ในใจคิดแต่โหยหา...
คิดถึงเธอทุกเวลา...
นับวันมาเพื่อพบเจอ...
..รอคอยวันได้พบ...
ได้ประสบพบเราสอง...
นับวันที่สมปอง...
แม้หม่นหมองยอมฝืนทน....
...ค่ำคืนคอยมองหา
ชะเง้อหน้ามองโทสับ
คืนวันแม้ลาสับ
คอยโทสับจากดวงตา
...ดวงตาเจ้าอยู่ใย
ภายในใจคิดไฝ่หา
ค่ำคืนเพียงโทรมา
ในอุราพี่ แสนยินดี
15 ตุลาคม 2547 20:19 น.
วิญญาณศิลา
คนที่รู้
จริงหรือ ที่ว่า รักคือรัก
แน่ใจหรือ ที่ว่า รักคือรัก
จริงหรือ ที่ว่า ไม่รักคือไม่รัก
แน่ใจหรือ ที่ว่า ไม่รักคือไม่รัก
ไม่มีใครรู้ ว่า รักคือรัก
ไม่มีใครรู้ ว่า ไม่รักคือไม่รัก
เขาเท่านั้นที่รู้
เธอเท่านั้นที่รู้
10 กันยายน 2547 17:13 น.
วิญญาณศิลา
วันนี้แม้ขมขื่น วันชื่นมื่นเลยผ่านไม่ผันกลับ
แต่อย่างน้อยขอให้เราจำ จำ สิ่งดี ๆ ที่มีต่อกันไว้ แม้สิ่งนั้น อาจจะไม่หวนกลับคืน
ขอให้เหลือไว้แตความทรงจำที่ดี ที่ไม่มีใครมาอาจพรากเราได้
10 กันยายน 2547 17:12 น.
วิญญาณศิลา
คนเราทุกคนล้วนมีวิถีทางที่เป็นตัวของตัวเอง
ใครจะประสบชะตากรรมใด เรานั้นไม่สามารถที่จะลิขิตได้ ฟ้าเท่านั้นเป็นตัวลิขิต
แม้ในบางครั้ง คนที่เรารู้จัก จะประสบชะตากรรมอะไรสักอย่างที่เป็นเหตุให้เราขุ่นข้องหมองใจ ไม่สบายใจ หรือทุกข์ใจ
นั่นก้อเป็นเหตุของคน ๆ นั้น ว่าจะสามารถผ่านพ้นอุปสรรค หรือสิ่งกังวลใจตรงนั้นไปได้หรือเปล่า
เราเป็นห่วงเขาก็จริง เราทุกข์ใจ แทนเขาได้ก็จริง เราทำได้อย่างดีที่สุดคือปลอบใจเขา
เป็นห่วงก้อเป็นห่วง เราช่วยอะไร เขาไม่ได้มาก ก้อเป็นแค่กำลังใจที่มีให้กันเท่านั้น
จากคนที่เป็นห่วงชะตากรรมของเพื่อน ผู้ประสบ ชะตาชีวิตผกผัน