8 ธันวาคม 2548 10:18 น.
วิญญาณศิลา
แสงแดดส่องฟ้านภาเริ่มสว่าง
ฝูงลิงบ่างค่างเจี้ยวจ๊าวเฮฮา
นกกาขับร้องประสานหรรษา
สุขในอุราเริ่มรับอรุณ
กระแสธารรินไหลใบหญ้าไหวพริ้ว
ละอองหมอกปลิวลิ่วทั่วท้องทุ่ง
มัจฉาสบัดครีบรีบแหวกท้องคุ้ง
ด้วยใจหมายมุ่งรับหมู่ตะวัน
ธรรมชาติประสานเสียงสำเนียงขับขาน
เหมือนหนึ่งพิมานกังวานในฝัน
สัตว์ป่าพร่ำเพ้อละเมอถึงกัน
ธรรมชาติสร้างสรรค์เสกสรรค์จรรโลง
1 ธันวาคม 2548 19:13 น.
วิญญาณศิลา
เธอรักฉันตรงไหน
... ตรงหัวใจที่อ่อนโยน พร้อมที่จะกระโจนพร้อมกันไปด้วยไมตรี
เธอรักฉันตรงไหน
... ตรงที่พร้อมจะเอาใจเธอเสมอ คอยเคียงข้างเธอเมื่อเธอต้องการ
เธอรักฉันตรงไหน
... ตรงวาจาที่ไพเราะอ่อนหวาน มีคำพูดให้เธอยิ้ม เธอหัวเราะเสมอ
เธอรักฉันตรงไหน
...ตรงสัมผัสที่เร่าร้อน พร้อมที่จะลุกโชนด้วยตัณหาราคะ
เธอรักฉันตรงไหน
... ตรงที่เป็นตัวของฉันเอง เป็นอย่างที่ฉันเป็น
เธอรักฉันตรงไหน
...ตรงเงินตราที่นำมาปรนเปรอเธอ ... หากไร้เงินตรา เธอจะมารักฉันไหม ?
30 พฤศจิกายน 2548 18:51 น.
วิญญาณศิลา
ชีวิตคือการเดินทางที่ไม่มีสิ้นสุด...
และการอยู่ใสภาพมนุษย์หรือสัตว์
ก็เป็นเพียงการหยุดพักสั้น ๆ บนเส้นทางเท่านั้นเอง
และเมื่อเวลาที่ต้องเดินทางต่อมาถึง...
เมื่อเสียงเร่งเร้าให้เดินทางต่อดังขึ้น
ไม่ว่าใครก็ไม่อาจปฏิเสธได้...
29 พฤศจิกายน 2548 17:24 น.
วิญญาณศิลา
...เมื่อละเว้นชั่วได้คงสุขหนา
ในอุรามีดีมาแต่ไหนไหน
ถึงใครเขาจะว่าช่างปะไร
หากว่าใจเรารักดีไม่ลีลา
...ถ้าไม่อยากมีทุกข์จงทำดี
ต้องมีศักดิ์มีศรีดีหนักหนา
อยากทำดีดีจงรีบทำอย่าได้ช้า
มาทำดีกันเถิดหนาอย่าช้านาน
...บาปกรรมทุบตีพ่อแม่แก่ชรา
อนาทหนาคนทำบ้าอาจหาญ
กรรมชั่วคงตามพันไปตามกาล
อย่าช้านาน ละความชั่ว ทำความดี...
16 พฤศจิกายน 2548 13:21 น.
วิญญาณศิลา
รุ่งอรุณ ทอแสง ตะวันกล้า
หมู่นกกา โผผิน บินไสว
ธรรมชาติ สรรค์สร้าง จรรโลงใจ
ให้ผุดผ่อง ผ่องใส รับตะวัน
ในยามเช้า คนขยัน มักตื่นก่อน
ไม่มัวนอน ให้การงาน ต้องหวั่นไหว
เร่งตื่นเช้า ทันนกกา ไม่อายใคร
กิจการใด สำเร็จพลัน ดังประสงค์
ในยามเช้า ชนใด ไม่ขวนขวาย
มัวทอดกาย ให้หลับไหล ใจมัวหลง
การงานใด ที่ทำ คงพังลง
เจตจำนงค์ ไม่สำเร็จ เหตุเพราะพาล
ฝูกนกกา ออกหากิน ในยามเช้า
มนุษย์เล่า บางคน ไม่อาจหาญ
การงานใด ไม่สำเร็จ เพราะสันดาน
ให้เกียจคร้าน ไม่อายแม้ นกกา...