31 กรกฎาคม 2550 15:46 น.
วิจิตรวาทะลักษณ์
ยายนั่งก่อฟืนไฟใส่ถ่านหุง
กับข้าวปรุงรสโอชาประสาบ้าน
ข้าวสารตักหม้อสุดท้ายได้สองจาน
ล้างอยู่นานแล้วจึงนั่งขึ้นตั้งไฟ
ยอดผักบุ้งข้างคลองยายลองตัด
เอามาผัดไฟแดงแบ่งไว้ไห้
ไข่สามฟองยายเจียดตังค์อย่างตั้งใจ
มาเจียวไว้รอหลานผ่านมากิน
ตำน้ำพริกกะปิที่หลานชอบ
พร้อมทอดกรอบปลาไว้ไม่ลืมสิ้น
จัดสำรับข้าวปลารอมากิน
จะได้จบได้สิ้นกันเสียที
พร้อมเปิดยาฆ่าแมลงที่แบ่งไว้
โรยลงใส่ในอาหารทุกจานที่
อโหสิกรรมให้ยายนะหลานคนดี
เจ้าจงช่วยต่อชีวีให้ยายยืน
เมื่อเจ้าตายยายได้ค่าฌาปนกิจ
ต่อชีวิตของยายให้สดชื่น
ยายต้องอยู่บนโลกนี้หลายปีคืน
เจ้าจงหลับไม่ต้องตื่นอีกต่อไป
พ่อแม่เจ้าทิ้งไว้ให้ยายเลี้ยง
ลำพังเพียงแค่เลี้ยงตัวกลัวไม่ไหว
แต่นี่ต้องอีกสองคนมันจนใจ
ยายหาเลี้ยงไม่ไหวนะหลานยา
ยายครับยายผมกับน้องกลับมาแล้ว
เสียงเจื้อยแจ้วแว่วใสเรียก ยายจ๋า
มาเถิดหลาน อย่าลืมสิ้น กินข้าวปลา
ที่ยายหา เตรียมไว้ ให้อย่างดี
กินให้อิ่ม กินให้พอ ยายรออยู่
มื้อสุดท้าย ของหนู รอยู่นี่
อย่าโทษยาย เลยนะนั่น หลานคนดี
โทษความจนที่มันชี้ให้ยายทำ
วิจิตรวาทะลักษณ์(นฤมิตรเทวากร)
วันอังคารที่ 31 กรกฎาคม 2550
15.35 น.