30 พฤษภาคม 2548 18:57 น.
วิจิตรวาทะลักษณ์
วิเวกว้าง กลางป่าเขา ลำเนาป่า
ยากจะหา ผู้ใด ได้กรายกล้ำ
เด็กน้อยน้อย คอยลำแสง แห่งอารยะธรรม
มาหนุนนำ ให้ความรู้ สู่ป่าไพร
ยอมจากจร ความเจริญ เดินสู่ป่า
จากไฟฟ้า สู่ตะเกียง เพียงแสงใต้
จากรถยนต์ สู่สองเท้า ก้าวเดินไป
จากโรงเรียนใหญ่ สู่โรงเรียนร้าง กลางพนา
เป็นนายช่าง สร้างโรงเรียน ให้เขียนอ่าน
ยอมทำงาน เป็นภารโรง จรรโลงหล้า
เป็นพ่อครัว หุงอาหาร จานนานา
เป็นผู้พา เอาความรู้ สู่เด็กดอย
อยากจะไป เป็นครู อยู่ในเมือง
ที่รุ่งเรือง เจริญกว่า ในป่าหงอย
แต่แววตา เด็กชาวเขา ที่เฝ้าคอย
โถเด็กน้อย ใครจะสอน ป้อนวิชา
จิตวิญญาณ ความเป็นครู อยู่ในจิต
จึงตรึงติด ให้อยู่นี่ ไม่หนีหน้า
สอนอยู่นี่ อาจจะน้อย ด้อยเงินตรา
แต่คุณค่า คำว่าครู มีอยู่เต็มใจ
วิเวกว้าง กลางป่าเขา ลำเนาป่า
มีเรือจ้าง กลางพนา มาสอนให้
เขาเป็นดั่ง แสงเทียนทอง ผ่องอำไพ
ไม่หยิ่งใหญ่ แต่ให้แสงสว่าง กับคนทั้งดอย
30 พฤษภาคม 2548 18:54 น.
วิจิตรวาทะลักษณ์
วิมานม่าน หมอกมัว ทั่วท้องทุ่ง
ดั่งม่านมุ้ง คลุมคุ้งฟ้า ดั่งแพรผ้าไสว
ยามใกล้รุ่ง ก็กรองกลั่น อัศจรรย์ใจ
เป็นน้ำค้าง เกาะกลางใบ ข้าวในนา
เมื่ออาทิตย์ สถิตย์ฟ้า เวลาเช้า
ขับไล่เงา แห่งราตรี ที่ปกหล้า
ปลุกนานับ สรรพชีวิต จากนิทรา
ให้เดินหน้า ตามวิถี ที่พึงเป็น
แสงสุรีย์ ยามสาดส่อง ต้องน้ำค้าง
ก็พราวพร่าง เพริศพิพัฒน์ จำรัสเห็น
ระยิบระยับ ประดับดัง ดั่งโกเมน
บ้างเฉกเช่น บุษราคัม งามวิไล
บ้างก็เห็น เป็นแววไว ไพทูรย์แก้ว
บ้างเพริศแพร้ว ดั่งมรกต ปรากฏพิสัย
บ้างมองเห็น ทับทิมแก้ว วับแววไว
บ้างดั่งเพชร เกร็ดอำไพ วิลัยวรรณ
โอ้เทพใด ในสวรรค์ ชั้นเทเวศ
ทำหยาดเพชร ให้ร่วงหล่น จากบนสวรรค์
เหล่ามณี นพเก้า อันพราวพรรณ
จึงเปลี่ยนชั้น มาอยู่ทุ่ง คุ้งท้องนา
เมื่อเริ่มสาย แดดรายร้อน มิผ่อนให้
เหล่าน้ำค้าง จางสลาย ไม่เห็นหน้า
ละลายแล้ว แก้วมณี ศรีนครา
เคยควรค่า กลับสูญสิ้น ไร้ชิ้นดี
ดั่งชิวิต มนุษย์เอ๋ย อย่าเลยหลง
ว่าชีวิต จะยืนยง คงศักดิ์ศรี
สักวันหนึ่ง จะมอดไหม้ ใต้ธุลี
ดั่งมณี ที่สลาย ใต้ตะวัน
27 พฤษภาคม 2548 23:08 น.
วิจิตรวาทะลักษณ์
แม่จ๊ะแม่จ๋า
หนูดีใจ เป็นหนักหนา แม่รู้ไหม
ที่ได้เกิด ในครรภ์แม่ แต่ก่อนใคร
หนูดีใจ ได้เกิดสักที วันนี้ที่รอ
แม่จ๊ะแม่จ๋า
อีกเจ็ดเดือน จะเห็นหน้า แล้วสิหนอ
แม่รู้ไหม มันเป็นวัน ฝันที่รอ
ได้เจอพ่อ ได้เจอแม่ สุขแท้จริง
แม่จ๊ะแม่จ๋า
เดินระหวัง หน่อยหนา อย่าเร็ววิ่ง
หากหกล้ม ก้มขมำ จะซ้ำชิง
เดี่ยวหนูซิ่ง ก่อนกำหนด คงหมดกัน
แม่จ๊ะแม่จ๋า
แม่ให้หมอ เอาอะไรเข้ามา ตรงหน้าหนูนั่น
แม่หนูเจ็บ พอสักที หนูหนีไม่ทัน
อย่าทำอย่างนั้น โอ้ย หนูเจ็บ พอสักที
แม่จ๊ะแม่จ๋า
หนูผิดหรือ ที่เกิดมา เวลานี้
โครกันเล่า สร้างหนูขึ้นมา น่าขันสิ้นดี
ก็ใช่นี่ หนูผิดเอง โผล่มาทำไม
แม่จ๊ะแม่จ๋า
ในที่สุด ก็หมดเลา ของหนูแล้วใช่ไหม
ปาบกรรม ที่แม่ก่อ เพราะอารมณ์พาไป
ถูกแล้วใช่ไหม ที่ให้หนู เป็นผู้รับกรรม
26 พฤษภาคม 2548 22:51 น.
วิจิตรวาทะลักษณ์
ในห้วงแห่ง รัตติกาล อันมืดมิด
สรรพชีวิต ต่างนิทรา ณ บรรจถรณ์
ลงสู่ห้วง แห่งภวังค์ ลงหลังนอน
ให้แพรภรณ์ แห่งรัตติกาล ห่มวิมานนิทรา
ในท่ามกลาง วิมานฝัน อันแสนสุข
ใครบางคน ต้องทนทุกข์ ลุกโลมหน้า
ออกทำงาน กร้านกรำ ทำเงินตรา
กลางภวังค์ แห่งนิทรา ของใครหลายคน
เก็บขยะ ที่กลาดเกลื่อน เปื้อนไปทั่ว
ให้คราบไคล ไหลอาบตัว หมองมัวผล
แม้เหนื่อยหนัก มิเคยท้อ ต่องานตน
แม้ทุกข์ทน มิบ่นพร่ำ ทนทำไป
ความรู้ต่ำ ซ้ำจน จึงทนสู้
มีความรู้ แค่ ป.4 ดีแค่ไหน
ต้องส่งแม่ ส่งนองสาว เขาอยู่ไกล
ยังหวังใช้ เงินจากเรา เข้าเจือจุน
ขอขอบคุณ เศษขยะ ณ เมืองใหญ่
ที่ทำให้ ได้มีเงิน มาเนินหนุน
คนอาจมอง ว่าด้อยค่า มาเจือจุน
แต่บุญคุณ ของขยะ น่าเชิดชู
ถึงความดี ไม่ยิ่งใหญ่ เหมือนใครเขา
ที่สร้างเสา บริจาคทาน อันเลิศหรู
แต่ตัวข้า ก็ภูมิใจ หากใครดู
ที่ได้อยู่ สร้างความสะอาด แก่ชาติบ้านเมือง
26 พฤษภาคม 2548 22:48 น.
วิจิตรวาทะลักษณ์
หนูเกิดมา กำพร้าแม่ ตั้งแต่เด็ก
ตอนยังเล็ก แม่หนูตาย แล้วหายหน้า
พ่อของหนู แต่งงานใหม่ ได้แม่มา
หนูจึงมี แม่เลี้ยงว่า มาเลี้ยงดู
แล้วแม่เลี้ยง กับลูกเลี้ยง เพียงยินชื่อ
ถูกกันหรือ ดั่งเอาไฟ มาให้หนู
ทั้งโขกสับ จับกระชาก ปากมึงกู
ไม้ตะปู เอาถูไถ เลือดไหลนอง
หนูร้องให้ ไปหาพ่อ ให้ต่อว่า
กลับถูกด่า ว่าเรื่องมาก ว่าปากหมอง
แม่สั่งอะไร ก็ให้ทำ ตามทำนอง
แล้วอย่าร้อง ให้เรื่องมาก หากไม่อยากไป
หนูจึงเก็บ เอาความกลัว จนตัวสั่น
มาเก็บกั้น แม่ยากข้น เกินทนไหว
ยิ่งนับวัน ยิ่งรุนแรง แกล้งหนูไป
เตารีดร้อน ยังเอาไถ ให้หนูกลัว
จนวันหนึ่ง หนูอดกลั้น มันไม่ไหว
ขอทำอะไร ให้ได้รู้ ว่าหนูชั่ว
เอามีดแหลม ทิ่มแทงมัน ทันทั้งตัว
ปล่อยความกลัว เป็นอาฆาต มาฟาดฟัน
หนูถูกส่ง เข้าสถาน บ้านดัดนิสัย
เป็นฆาตกร แต่เยาว์วัย ใช่ไหมนั่น
ตรีตราหน้า ว่าเด็กเหลว เหลวแหลกกัน
เพราะว่ามัน ฆ่าคนได้ ไม่เกรงกลัว
หนูผิดหรือ ที่ถือมีด กรีดอกแม่
มันน่ะแหละ นังตัวดี อีแม่ชั่ว
ถ้ากฎหมาย ไม่ช่วยหนู ผู้หมองมัว
หากจะชั่ว เพราะฆ่าแม่เลวนั้น มันผิดหรือไร
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟวิจิตรวาทะลักษณ์
หน้าส่วนตัว
1231
