15 มกราคม 2549 14:41 น.
วิจิตรวาทะลักษณ์
เมื่อผู้ใหญ่ ให้หนูเป็น เช่นผ้าขาว
ที่พร่างพราว ไร้สีสัน อันแสดแสง
สดสะอาด ไร้สีจ้า มาเคลือบแคลง
มีแต่แสง แห่งเดียงสา มาเจือปน
ผ้าผืนขาว ที่สดใส ในวันนี้
ยังรอสี รอพู่กัน ปั้นฝึกฝน
จากผู้ใหญ่ ให้ขีดเขียน เปลี่ยนตัวตน
เพื่อฝึกฝน เป็นคนดี ที่งดงาม
ปากผู้ใหญ่ ได้แต่สอน ในตอนนี้
ว่าให้หนู เป็นเด็กดี ไม่ดีห้าม
บอกว่าเด็ก ในวันนี้ ที่ดีงาม
จะเติบตาม เป็นผู้ใหญ่ ในอีกวัน
แต่ทำไม พวกผู้ใหญ่ ได้แต่พูด
ไม่เคยหยุด การกระทำ อันต่ำชั้น
ทั้งโกงกิน ทั้งเข่นฆ่า สารพัน
อายไหมนั่น เป็นตัวอย่าง เด็กอย่างเรา
บอกอย่าใช้ ความรุนแรง แข่งปัญหา
ประท้วงที ก็หยาบช้า น่าอายเขา
ไม่อายหรือ หรือก็ช่าง เด็กอย่างเรา
ถึงได้เอา ความรุนแรง แบ่งเด็กดู
การกระทำ สำคัญกว่า วาจากล่าว
ปากบอกว่า ทาสีขาว ราวเลิศหรู
แต่พู่กัน กลับดำด่าง ช่างไม่ดู
ผ้าขาวหนู คงถูกเขียน เปลี่ยนเป็นดำ
วิจิตรวาทะลักษณ์ (นฤมิตรเทวากร)
วันอาทิตย์ที่ 15 มกราคม 2549
เวลา 14.47 น.
15 มกราคม 2549 14:37 น.
วิจิตรวาทะลักษณ์
เก็บเอาดิน ถิ่นโคลนตม มาบ่มเพาะ
เฝ้าสืบเสาะ หาดินดำ ตามป่าเขา
ทั้งดินเดียว เหนียวร่วน ล้วนลำเนา
ก้อนกรวดเก่า เข้าดินขัง ยังเก็บมา
ด้วยแววตา อันแหลมคม สมชาติช่าง
จึงเห็นทาง ของก้อนดิน ถิ่นรากหญ้า
ดินใดดาน ควรปั้นก่อ เป็นหม้อมา
ดินใดเหนียว ก็นวดทา มาปั้นเป็น
ด้วยฝีมือ อันเจนจัด หัตถศิลป์
เพียงก้อนดิน จากถิ่นป่า ค่าฤาเห็น
ถูกสรรค์สร้าง จากช่างศิลป์ ให้ดินเดน
แปรเปลี่ยนเป็น ประติมากรรม งามโสภา
ประติมากรรม จากก้อนดิน ถิ่นป่าเขา
ถูกย้ายเข้า ราชวัง ช่างมีค่า
ทั้งหม้อไห โอ่งดิน ถิ่นพนา
ถูกเปลี่ยนค่า ให้ควรเมือง อันเรืองรอง
จากรุ่นแล้ว รุ่นเล่า เจ้าดินเอ๋ย
ต่างละเลย ช่างปั้นดิน ในถิ่นหมอง
ได้ดิบดี ไม่หันหน้า กลับมามอง
ลืมคุณของ คุณชี้ทาง ช่างปั้นดิน
ช่างปั้นดิน เปรียบดั่งครู ผู้สรรค์สร้าง
ผู้ถากทาง ให้เด็กไป ไม่จบสิ้น
แต่เมื่อศิษย์ ถึงฝั่งฝัน ผ่านแผ่นดิน
กลับลืมสิ้น ทิ้งให้ช่าง นั่งน้ำตา
วิจิตรวาทะลักษณ์(นฤมิตรเทวากร)
วันอาทิตย์ที่ 15 มกราคม 2549
เวลา 14.43 น.
6 มกราคม 2549 19:22 น.
วิจิตรวาทะลักษณ์
หนูผิดหรือ ที่ถือท้อง ก่อนต้องแต่ง
ซ้ำยังอยู่ ในวัยแห่ง นักศึกษา
ป้องกันแล้ว แต่มันขาด พลาดขึ้นมา
จึงแบกหน้า ให้ผลงาน ประจานตน
ให้ลูกน้อย ในท้องหนู อยู่ดูโลก
แม้เศร้าโศก ในผลงาน มารหัวขน
ได้ขึ้นชื่อ เลือดเนื้อหนู อยู่ทั้งคน
หรือจะกล้า ฆ่าให้พ้น จนมันตาย
จึงอดทน อุ้มทองเจ้า เก้าเดือนเศษ
ให้สมเพช ตัวของหนู อยู่ไม่หาย
ที่เมื่อก่อน ริอาจหาญ ร่านผู้ชาย
จนในกาย มีตัวเจ้า เข้าฝังตัว
แม้หนูผิด ก็ยอมรับ ว่าหนูผิด
ที่ไม่คิด ให้แน่นอน ก่อนทำชั่ว
ทำไงล่ะ เมื่อพลาดไป ได้เผลอตัว
ก็ก้มหน้า รับผลชั่ว ที่ตัวทำ
ถูกตราหน้า นักศึกษา แม่ลูกอ่อน
ต้องคอยป้อน ทั้งข้าวปลา ช่างน่าขำ
เช้าไปเรียน เย็นเลี้ยงลูก ถูกจองจำ
ชดใช้กรรม ที่ทำไว้ ในวันวาน
คนอย่างหนู ดูมีค่า กว่าอีกพวก
ทำหนูหนวก เป็นใบ้ แต่ใจร่าน
เมื่อพลาดพลั้ง ตั้งท้อง ไม่ต้องนาน
ก็อาจหาญ พิพากษา ฆ่าลูกตัว
หนูยอมถูก ตราหน้า ว่าหนูร่าน
มีลูกน้อย คอยประจาน การทำชั่ว
แต่อย่างน้อย ก็ไม่กล้า ฆ่าลูกตัว
เหมือนหญิงชั่ว พวกบาปหนา ที่กล้าทำ
วิจิตรวาทะลักษณ์(นฤมิตรเทวากร)
วันศุกร์ที่ 6 มกราคม 2549
เวลา 19. 26 น.
6 มกราคม 2549 19:18 น.
วิจิตรวาทะลักษณ์
หนูไข่นุ้ย เป็นลูกสาว ชาวทักษิณ
ผืนแผ่นดิน อันควรค่า ฟ้าสยาม
ดินแดนแห่ง ทะเลหล้า และฟ้างาม
สมญานาม ด้ามขวาน ผ่านแผ่นดิน
จึงส่งเสริม สืบสาน การรำร่าย
ในลวดลาย นาฏแคว้น แดนทักษิณ
รำโนราห์ น่าเชิดชู คู่แผ่นดิน
นาฏศิลป์ ถิ่นปักษ์ใต้ วิไลวรรณ
นิ้วกรายกรีด ละเลงลาย ดั่งร่ายเวทย์
ให้นิ่งเนตร ตะลึงตา ครารำลั่น
อันเครื่องทรง ลงร่างค่า โสภาพรรณ
หางระหงส์ ลงเชิงชั้น อันบรรจง
เมื่อไข่นุ้ย โตเป็นสาว จึงก้าวหน้า
สู่เมืองฟ้า แดนสวรรค์ อันน่าหลง
หวังศึกษา วิชาสาร อันมั่นคง
เร่งดำรง คงความรู้ สู่บ้านตน
จากป่ายาง ย่างสู่หน้า ป่าคอนกรีต
ทางถูกขีด แบ่งเป็นสอง ให้ลองสน
หนึ่งทางดี สองทางชั่ว มัวหลอกคน
ไข่นุ้ยสน ทางที่สอง จึงลองดู
ใส่เกาะอก สายเดี่ยว เที่ยวบาร์คลับ
ของเลยลับ กลับเอาโชว์ ดูโก้หรู
กระโปงสั้น เห็นบั้นทาย ให้ชายดู
หน้าอกหนู ชูดันขึ้น ยื่นให้มอง
หนูไข่นุ้ย ลืมเรื่องราว ชาวทักษิณ
ลืมแผ่นดิน ศิลป์โนราห์ น่าหม่นหมอง
เคยร้องนำ รำโนราห์ ไม่มามอง
กลับร่ำร้อง ลองโนบาร์ อาซีเอ
วิจิตรวาทะลักษณ์(นฤมิตรเทวากร)
วันศุกร์ที่ 6 มกราคม 2549
เวลา 19.22 น.
28 ธันวาคม 2548 19:34 น.
วิจิตรวาทะลักษณ์
กราบแทบเท้า พ่อแม่จ๋า หนูลาก่อน
จากบ้านเกิด จากเมืองนอน ก่อนอาศัย
หมายหน้ามุ่ง รั้ววิชา มหาลัย
เพื่อคว้าใบ ปริญญา มาครอบครอง
แบกความหวัง ของหมู่บ้าน มาสานส่ง
จะยืนยง เจตนา หาเป็นสอง
จะเก็บเอา ความรู้ สู่ทุ่งทอง
พัฒนา ทุ่งท้อง ให้ผ่องพรรณ
เมื่อแรกเรียน ก็เขียนอ่าน ขยันเร่ง
ก็เพราะเก่ง กว่าใครใคร อยู่ในชั้น
เมื่อนานเข้า สิ่งล่อตา สารพัน
ก็ดึงดัน ให้เด็กสาว ก้าวผิดไป
ด้วยแสงสี ที่ล่อใจ ในคืนค่ำ
ก็ชักนำ ให้ไปตาม ความเหลวไหล
สาวบ้านป่า หลงระเริง ในเพลิงไฟ
ดั่งแมงเม่า เฝ้าหลงใหล ในไฟฟอน
คบเพื่อนชาย หลายหลากหน้า มาสมสู่
อยากลองรู้ ในรสชาติ มิอาจถอน
ไม่สนแล้ว เรื่องวิชา ไม่อาวรณ์
ไม่สนก่อน ในหลักศิลป์ ปริญญา
กราบแทบเท้า พ่อแม่จ๋า หนูมาแล้ว
ไม่เหลือแวว สาวบ้านไพร ไว้ต่างหน้า
ไม่มีแม้ แค่เสี้ยวหนึ่ง ซึ่งปริญญา
ที่ได้มา คือปริญญา ผ้าอ้อมแทน
วิจิตรวาทะลักษณ์ (นฤมิตรเทวากร)
วันพุธที่ 28 ธันวาคม 2548
เวลา 19.38 น.
หน้าส่วนตัว
1348
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟวิจิตรวาทะลักษณ์
