6 ธันวาคม 2549 15:27 น.
วิจิตรวาทะลักษณ์
ทรงพระเจริญ ทรงพระเจริญ ทรงพระเจริญ
เสียงยอพระยศสรรเสริญ ทรงพระเจริญ ทั้งหล้า
เนื่องน้ำเสียงเพียงถึงชั้นสวรรค์อินทรา
เอ่อน้ำตาด้วยปลื้มปลาบกำซาบจินต์
ตลอดทางพระราชดำเนินสรรเสริญยอยก
ไพร่พสก ทรงพระเจริญ สรรเสริญมิสิ้น
หยาดน้ำตามหาปีติที่ไหลริน
ทาแผ่นดินต่างลาดพระบาทองค์กษัตรา
แสงเสียนทองส่องสว่างทั้งทางท่อง
ดั่งทาทองทั่วแผ่นดินถึงถิ่นฟ้า
พิภพพื้นผืนแผ่นดินถิ่นนครา
ดั่งทองทาให้ทั่วแคว้นเป็นแดนทอง
ดั่งมหาพระบารมีจักรีบาท
ก้องประกาศประจักษ์ชนคนทั้งผอง
กำจรกระจายดั่งสุริยาทาสีทอง
สาดแสงส่องทั่วทั้งหล้ามหาบารมี
ภาพ ธ ทรง แย้มพระสรวลโบกพระหัตถ์
ยังแจ่มชัดในหัวใจไทยทุกที่
ความปลื้มปลาบกำซาบซึ้งซึ่งพระบารมี
กลั่นวารีให้ไหลเย็นเป็นน้ำตา
มหาชนชาวสยามทุกนามผู้
ไหลมาสู่สนามหลวงทั้งห้วงหล้า
รวมหัวใจใส่เสื้อเหลืองเรืองทองทา
เปล่งวาจา ทรงพระเจริญ สรรเสริญพระองค์
ประจักษ์แท้แก่สายตาประชาโลก
คือประโยคที่คนไทยไม่ลืมหลง
เกิดคำถามจากต่างชาติถึงพระบาทองค์
เหตุใดทรงเป็นที่รักจากปวงประชา
ภาพที่เห็นประจักษ์ใจในคำตอบ
เสียงประกอบประจักษ์ล้ำเกินคำค่า
เราหลอมร่วมรวมหัวใจไทยประชา
เปล่งวาจา ทรงพระเจริญ ทรงพระเจริญ
ด้วยเกล้าด้วยกระหม่อมขอเดชะ
ข้าพระพุทธเจ้า นายวีระพงษ์ คำทอน
วิจิตรวาทะลักษณ์(นฤมิตรเทวากร)
วันพุธที่ 6 ธันวาคม 2549
เวลา15.30 น.
4 ธันวาคม 2549 21:46 น.
วิจิตรวาทะลักษณ์
เมื่อแผ่นดินสิ้นน้ำยามฝนแล้ง
ก็เหือดแห้งระแหงดินเพราะสิ้นฝน
แผ่นดินแยกแตกระแหงแบ่งชั้นชน
ทิ้งพืชผลให้ล้มตายดั่งไฟลาม
เมื่อฟ้าฝนหล่นรินสู่ถิ่นหล้า
พสุธาได้รับฝนอย่างล้นหลาม
ดินเคยแยกแตกระแหงเคยแบ่งนาม
ถูกฝนลามให้หลอมรวมร่วมเป็นดิน
เราก็ดั่งก้อนดินบนถิ่นนี้
ที่หลอมรวมร่วมชีวีมิมีสิ้น
เป็นผืนแผ่นแดนสยามนามแผ่นดิน
ทอดชีวิตเป็นลาดพระบาทองค์กษัตรา
มีพระเจ้าแผ่นดินปิ่นประเทศ
ดั่งบิตุเรศแห่งแผ่นดินปิ่นเกศา
มีพระบรมมหาราชวงศ์องจักรา
ดั่งฉัตราป้องแผ่นดินให้ถิ่นไทย
แต่แผ่นดินถิ่นไทยในยามนี้
หาหลอมรวมร่วมชีวีดังนี้ไม่
ด้วยก้อนดินแห่งไพร่ฟ้าประชาไทย
มาผิดใจแบ่งแยกแตกเป็นจุณ
ดินก้อนนี้ว่าตนถูกเชื่อลูกฉัน
ดินก้อนนั้นว่าตนเก่งให้เร่งหนุน
ดินก้อนโน้นว่าตนแน่ไม่แพ้บุญ
แผ่นดินไทยกลายเป็นจุณจนขุ่นใจ
น้ำพระทัยแห่งพ่อหลวงลงล่วงหล้า
สู่ดินป่าที่แตกแหง ณ แห่งไหน
หาหลอมรวมร่วมเป็นทางแต่อย่างใด
จนพ่อต้องทุกพระทัยไม่เว้นวัน
แด่ก้อนดินถิ่นไทยในยามนี้
ควรหรือที่ให้พระองค์ทรงโศกศัลย์
จงมาร่วมรวมเป็นดินถิ่นไทยธรรม์
เป็นของขวัญถวายพระองค์ ขอจงทรงพระเจริญ
ด้วยเกล้าด้อยกระหม่อมขอเดชะ
28 พฤศจิกายน 2549 13:03 น.
วิจิตรวาทะลักษณ์
เมื่อประชาธิปไตยไทยประเทศ
เกิดอาเพศอาถรรพ์สานสะสม
เป็นธรรมเนียมประพฤติกันแต่นานนม
เกิดสะสมบ่มเพาะจนก่อการ
ทั้งโกงกิน ทุจริต คอรัปชั่น
กินร่วมกันแบ่งเป็นส่วนชวนกันพลาญ
ไม้ว่าใครได้เข้าจัดรัฐบาล
ก็ร่วมพลาญร่วมกินแผ่นดินไทย
แล้วแต่ใครจะกินใหญ่ใครกินน้อย
ใครทิ้งรอยให้ประจานนานแค่ไหน
สร้างประโยชน์ให้เมืองบ้านผลงานใคร
เพื่อหวังใช้เกลื่อนกลบลบความจริง
กับการจัดรัฐประหารทานอำนาจ
ประเทศชาติปฏิวัติอำนาจยิ่ง
แต่ไม่อาจหนีพ้นบนความจริง
ว่าทุกสิ่งกลับโปร่งใสในแผนงาน
รัฐบาลปฏิวัติที่จัดตั้ง
ออกคำสั่งสอบสอนคนบนสถาน
อดีตนายกผู้เคยจัดรัฐบาล
ถูกสอบทานทุจริตปิดบัญชี
เมื่ออำนาจอธิปไตยไทยถ้วนหน้า
เลือกคนมาโกงกินแผ่นดินนี้
กับอำนาจเผด็จการสรรค์สิ่งดี
สร้างวิถีความโปร่งใสให้แผ่นดิน
อันประชาธิปไตยโกงกินบ้าน
กับเผด็จการแบบโปร่งใสไม่สูญสิ้น
เราจะเลือกสิ่งใดให้เป็นแผ่นดิน
จงตัดสินในฐานะประชาไทย
วิจิตรวาทะลักษณ์(นฤมิตรเทวากร)
วันอังคารที่ 28 พฤศจิกายน 2549
เวลา 12.55 น.
28 พฤศจิกายน 2549 13:00 น.
วิจิตรวาทะลักษณ์
เมื่ออำนาจอธิปไตยไทยประเทศ
ถูกเนรเทศจากสิทธิ์ชนคนอาศัย
มีอำนาจจากปลายปืนยืนคุมชัย
มีปืนใหญ่คุมสิทธิ์ลิดรอนชน
มีรถถังปืนใหญ่นายทหาร
บัญชาการประกาศิตพิชิตผล
กุมอำนาจเหนือรากหญ้าประชาชน
ออกประกาศสั่งคนบนแผ่นดิน
แล้วจัดตั้งรัฐบาลผ่านกองทัพ
มารองรับเอาอำนาจมิอาจสิ้น
บัญชาการบริหารงานแผ่นดิน
ให้ยลยินเสียงแซ่ซ้องก้องธานี
ห้ามอดีตทักษิณบินกลับบ้าน
สั่งสอบทานอดีตรัฐ ณ บัดนี้
ประกาศกฎอัยการศึกตรึกธานี
ให้โพลชี้ว่าชื่นชอบระบอบเด็จการ
สุจริตชนบนแผ่นดินถิ่นอาศัย
ถูกปืนใหญ่รถถังมาสั่งสาร
อำนาจจากกระบอกปืนยืนสั่งการ
รัฐบาลปฏิวัติยึดชาติไทย
แต่จังหวัดชายแดนใต้ไม่สงบ
ยังเร่งรบเข่นฆ่าหาหยุดไม่
กลับได้รับคำขอโทษโปรดอภัย
จากบุคคลผู้เป็นใหญ่ในรัฐบาล
หรือรถถังปืนใหญ่ในกองทัพ
มีไว้ใช้สำหรับรัฐประหาร
ไม่ได้มีไว้ว่าบัญชาการ
ในสถานก่อการร้ายภัยแผ่นดิน
วิจิตรวาทะลักษณ์(นฤมิตรเทวากร)
วันอังคารที่ 28 พฤศจิกายน 2549
เวลา 12.55 น.
2 กันยายน 2549 15:35 น.
วิจิตรวาทะลักษณ์
ลูกสามคนทะเลาะกันถึงฟันฆ่า
หยิบมีดพร้ามาไล่แทงเลือดแดงฉาน
แม้เลือดเนื้อเชื้อไขในสันดาน
มิอาจต้านแรงอารมณ์ที่ข่มใจ
พ่อกับแม่ได้แต่ห้ามปรามให้หยุด
ยังยื้อยุดตีต่อยหาถอยไม่
พ่อแม่นั่งหลั่งน้ำตาหมดอาลัย
เมื่อลูกไม่สามัคคีตีแต่กัน
สายเลือดร่วมแม่พ่อไม่พอหรือ
จึงยึดถือเอากำลังเข้าสังสรรค์
พ่อแม่เลี้ยงด้วยข้าวห่อหม้อเดียวกัน
ยังตีฟันเข่นฆ่าให้สาใจ
ลูกเพียงสามอกพ่อแม่ก็แย่แล้ว
แล้วหน่อแนวหกสิบล้านจะปานไหน
องค์พ่อแม่แห่งแผ่นดินถิ่นทองไทย
ทุกข์แค่ไหนที่ลูกท่านหมั่นต่อตี
เมื่อความคิดถูกขีดเส้นเป็นหลายส่วน
ที่แล้วล้วนว่าตนถูกทุกฝ่ายที่
ใครเห็นต่างย่างประณามตามต่อยตี
ธรณีจึงลุกไหม้ให้ไทยตรม
พ่อแผ่นดินทุกข์เพียงใดเมื่อไทยแยก
ทิฐิแทรกแยกไทยให้ขื่นขม
สายเลือดร่วมรวมแผ่นดินถิ่นบรม
ถูกขวานคมสับจนแหลกแยกแผ่นดิน
แด่ลูกลูกของแผ่นดินถิ่นไทยเอ๋ย
อย่าละเลยเลือดแห่งไทยให้สูญสิ้น
รวมเลือดเนื้อชาติเชื้อไทยให้โลกยิน
ถวายพ่อของแผ่นดินถิ่นผองไทย
หน้าส่วนตัว
1225
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟวิจิตรวาทะลักษณ์
