19 สิงหาคม 2550 23:31 น.
วิจิตรวาทะลักษณ์
คนอีสาน ส่วนใหญ่ ไม่รับร่างฯ
ถูกเขาจ้าง เงินตรา มาใช่ไหม
มันโง่เง่า เบาสมอง หรืออย่างไร
มันถึงได้ ไม่รับร่างฯ ต่างจากชน
อำนาจเก่า เขาจ้าง วางไม่รับ
มันจึงจับ ปากกา ว่าไม่สน
เกิดมาโง่ หงำเหงือก ยังเสือกจน
ถูกเขาสน จมูกดึง จึงทำตาม
ทั้งกลางใต้ ตะวันออก เขาบอกรับ
อีสานกลับ รับไม่ได้ จึงได้หยาม
ว่ามัวเมา เขลาโง่ ไม่โตตาม
ว่าขายเสียง ขายความ ธิปไตย
เสียงเขากล่าว ดูถูก ลูกอีสาน
ถูกจ้างวาน ให้ไม่รับ เพราะจับได้
คะแนนเสียง บอกไม่รับ นับที่ใด
เพราะถูกใช้ เงินตรา มาครอบงำ
ประกาศผ่าน ทีวี ชี้ให้เห็น
กล่าวเน้นเน้น เย้ยเยาะ หัวเราะขำ
จากผู้ใหญ่ ในรัฐ ชัดถ้อยคำ
คะแนนนำ เพราะเงิน เกินจะอาย
เพราะอีสาน มันจน เกินทนหรือ
ใครจะซื้อ เสียงสิทธิ์ ก็คิดขาย
หรืออีสาน มันโง่ โตเหมือนควาย
จึ่งใส่ร้าย ว่าขายเสียง เพียงเงินตรา
คำก็ขาย คำก็ซื้อ คำก็จ้าง
ไม่คิดบ้าง ว่าสิทธิ์เรา- เขามีค่า
จะเห็นชอบ ไม่เห็นชอบ ตอบออกมา
มันคือเสียง แห่งประชา ธิปไตย
จึงจะจน จนเงิน ไม่จนสิทธิ์
อย่าแต่คิด ดูถูกเรา เข้าใจไหม
เรามีดี มีสมอง ตรองตรึกไป
เลือกอะไร เราเลือกเอง ใช่มีใครเบ่ง บังคับเรา
วิจิตรวาทะลักษณ์(นฤมิตรเทวากร)
วันอาทิตย์ที่ 19 สิงหาคม 2550
15 สิงหาคม 2550 16:40 น.
วิจิตรวาทะลักษณ์
บูชาองค์ จตุคาม รามเทพ
มาห้อยเก็บ แขวนคอ พอรักษา
รวยไม่มี เหตุผล นิมนต์มา
หวังพึ่งพา รอดพ้น จนเสียที
บูชาได้ ไม่ถึงวัน ฉันต้องอึ้ง
เงินเกือบถึง สองล้าน มันอยู่นี่
อยู่เฉยเฉย ก็ไหล ใส่บัญชี
ไม่รู้ที่ ต้นทาง ใครวางมา
กลับถึงบ้าน เจอทอง สองร้อยเส้น
พร้อมรถเบนซ์ จอดไว้ ในบ้านข้า
พร้อมพลอยเพชร เกร็ดนิล แก้วจินดา
กองเต็มหน้า ในบ้าน บานตะไท
ล็อตเตอร์รี่ รางวัลใหญ่ หลายล้านบาท
วางอยู่ถาด บนตู้เย็น นั่นเห็นไหม
เงินสดอีก หลายล้าน ใต้บันได
ทั้งกำไล แหวนเพชร เม็ดน้ำงาม
ไม่เสียที ที่บูชา มาครองครอบ
รวยหลายรอบ อยู่หลายหน คนยิ่งถาม
บอกแล้วไง ไร้เหตุผล คนรวยตาม
องค์จตุคาม เสกให้ ไม่มีจน
ไม่ต้องเหนื่อย ตรากตรำ ทำงานหนัก
แค่รู้จัก เช่าบูชา ก็ค่าล้น
แขวนองค์พ่อ เดินไปวันวัน ฉันไม่จน
พ่อจะดล ความรวย มาช่วยเรา
แล้วคุณยังจะเชื่ออีกเหรอครับ
วิจิตรวาทะลักษณ์(นฤมิตรเทวากร)
วันพุธที่ 15 สิงหาคม 2550
14 สิงหาคม 2550 20:34 น.
วิจิตรวาทะลักษณ์
วาดวิมาน การสังวาส อันอาจเอื้อม
กระพือเพื่อม ผ่านสถาน วิมานฝัน
โทรศัพท์ เป็นสื่อผ่าน สานสัมพันธ์
กามกระสัน ผ่านเสียง สำเนียงใน
กระเส่าซ่าน ซีดซ้าด สังวาสว่า
จินตนา การกล่าว ดั่งเข้าใกล้
หื่นกระหาย หมายเช่น ดั่งเป็นไป
โลกีย์ไฟ จึงไหม้ลาม กามอารมณ์
สำเนียงซ่าน ผ่านสาย หลายทีท่า
หวังเพียงพา สู่สวรรค์ อันสุขสม
จินตนาการ สมสู่ ลู่ผ่านลม
มาเสพสม ปลายสาย ให้คลายกาม
ฉันผิดไหม ผมผิดไหม ในการนี้
ก็ความสุข ฉันนี่ ที่อยากถาม
หาทำให้ ใครเดือดร้อน ตอนก่อกาม
มิได้ตาม ขืนใจ ใครสักคน
เป็นความสุข ส่วนตัว ชั่วหรือเปล่า
หรือมองเรา เหมือนโรคจิต คิดสับสน
ไอ้คนนี้ อีคนไหน ไม่เหมือนคน
มาเปรอปรน เสพกาม ตามเสียงกัน
สังคมเปลี่ยน คนเปลี่ยน วนเวียนใหม่
หลากความคิด หลากวิสัย ไม่กีดกั้น
เมื่อเซ็กส์เป็น ปัจจัยหลัก ยากจะกัน
ให้ปิดกั้น อยู่เพียง บนเตียงนอน
วิจิตรวาทะลักษณ์(นฤมิตรเทวากร)
วันอังคารที่ 14 สิงหาคม 2550
13 สิงหาคม 2550 18:21 น.
วิจิตรวาทะลักษณ์
เก็บขยะมาขายไว้ซื้อข้าว
ทนปวดร้าวถูกคำหยามน้ำหน้า
ว่าคนจนต่ำต้อยด้อยราคา
ถูกตราหน้าว่าไพร่ไร้สกุล
มีบ้านหลังพังผุรูรอยรั่ว
ยามฝนรัวซุกกายอยู่ใต้ถุน
ไร้เงินทองกองไห้ไว้ทำทุน
จึงเก็บตุนขายขยะพองาเงิน
หาเลี้ยงแม่แก่ชราตาใกล้บอด
เสื้อผ้าถอดไม่ใส่ปล่อยกายเขิน
ซ้ำเบาหวานยังรุมเร้าเข้าเหลือเกิน
ไม่มีเงินรักษาเยียวยาตน
จะลุกนั่งไปไหนไม่สามารถ
อัมพาฒมาจำกัดให้ขัดสน
มีลูกชายคนเดียวเที่ยวเลี้ยงตน
จึงพอทนอยู่ได้ไปวันวัน
ลูกไม่ยอมมีเมียกลัวเสียแม่
กลัวเมียเขาหยามแย่แม่ของฉัน
กลัวเมียเขารังเกียจเหยียดยามกัน
ว่าแม่นั้นน่าอายเสื้อไม่มี
บอกชาตินี้ไม่มีเมียผมอยู่ได้
วิถีชายหาเพียงใช่ในเมียนี่
แต่หากผมไม่มีแม่แย่ทันที
คงไม่มีตัวตนคนอย่างเรา
นี่คือเพชรเม็ดงามล้ำคุณค่า
ที่ไม่เคยร้องหาค่าเกียรติเขา
ไม่เคยขอรางวัลจากท่านเรา
ว่าให้เขาได้รางวัลลูกกตัญญู
แต่ดาราทำได้ไม่ถึงครึ่ง
ยังตราตรึงเกียรติยศหมดทุกผู้
ประกาศชนตนคือลูกกตัญญู
ให้คนรู้ ว่านี่หรือ คือเมืองไทย
วิจิตรทาทะลักษณ์(นฤมิตรเทวากร)
วันจันทร์ที่ 13 สิงหาคม 2550
12 สิงหาคม 2550 19:01 น.
วิจิตรวาทะลักษณ์
วันนี้ วันแม่ นะแกเอ๋ย
ทำไมยัง มานั่งเฉย อยู่ที่นี่
พระคุณฉัน รู้ซะมั่ง ช่างอวดดี
ทรพี ฉันนี่ อีเนรคุณ
อย่ามาทำ สำออย ทำอ้อยอิ่ง
ทำหน้านิ่ง ไร้เดียงสา มันน่าฉุน
รีบอาบน้ำ แต่งหน้า ออกหาทุน
มาแทนคุณ คืนฉัน มารดาแก
ฉันจะพา แกไป ขายฝรั่ง
พอได้ตังค์ เล่นไพ่ ให้กับแม่
คืนวันนี้ สักห้าคน ทนนะแก
อย่าแม้แต่ คิดหนี กูตีตาย
ฉันทนเลี้ยง แกมา สิบห้าขวบ
จนเนื้ออวบ เต่งตึง จึงหวังขาย
เอาค่าเลี้ยง คืนมา ข้าเสียดาย
อย่ามัวอาย ทำซาก เรื่องมากเลย
ฉันไม่เอา ขี้เถ้า ยัดเข้าปาก
ครั้งแกเกิด ก็บุญมาก แล้วแกเอ๋ย
เพราะฉะนั้น พระคุณฉัน มันล้นเลย
จงสังเวย ความสาว เอาเงินคืน
แล้วลากมือ ลูกสาว เข้าขายเสี่ย
ยอมให้ลูก เป็นเมีย เสี่ยคนหื่น
หวังเพียงเศษ ซากเงิน เพลินกลางคืน
แล้วหยิบยื่น ความโสมม ถมลูกยา
สิบห้าขวบ พรมจรรย์ ก็พลันสิ้น
เป็นเครื่องมือ หากิน จนสิ้นค่า
เพราะน้ำมือ คนบาป คราบแมงดา
แฝงกายา เป็นแม่ หวังแต่เงิน
คืนวันนี้ วันแม่ นะแกเอ๋ย
จงสังเวย ทั้งตัว อย่ามัวเขิน
ลากลูกขาย ชายทั่ว หวังตัวเงิน
ลืมคิดเดิน ตามทาง อย่างมารดา
วิจิตรวาทะลักษณ์(นฤมิตรเทวากร)
วันอาทิตย์ที่ 12 สิงหาคม 2550
http://www.yueyee.com/play.php?id=1798
หน้าส่วนตัว
1891
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟวิจิตรวาทะลักษณ์
