เสียงธรรมชาติ

วิจิตร ภู่เงิน

กวีมันชอบเอาเราไปนินทามั่วๆเรื่อยเลยว่าไหม ท่านธรรมชาติที่ 2  ธรรมชาติที่ 1 ว่า
ใช่แล้วละท่านธรรมชาติที่ 1 กวีมันเป็นสิ่งมีชีวิตที่บ้าน้ำลายที่สุดในโลกา ธรรมชาติที่ 2 ว่า
พวกเรากำลังตกเป็นขี้ข้ากวี ธรรมชาติที่ 3 กล่าวเสริม
ใช่แล้วละท่านธรรมชาติที่ 3 พวกเรากำลังตกเป็นขี้ข้ารับใช้กวี ธรรมชาติที่ 1 กล่าวย้ำ
ฉันเกลียดกวี ธรรมชาติที่ 2 ว่า
อย่าไปจงเกลียดจงชังมันนักเลย มันก็พอมีดีอยู่บ้างดอก ธรรมชาติที่ 3 กล่าวเพื่อลดอารมณ์ของธรรมชาติที่ 2
ก็พวกมันบ้าน้ำลาย ปั้นแต่ง จับเราเป็นตัวละครของมันโดยที่เราคัดค้านไม่ได้ เรากำลังตกเป็นขี้ข้ารับใช้มัน ฉันไม่ยอม !.. ธรรมชาติที่ 2 พูดระบายอารมณ์เหมือนคับแค้นใจมาแสนนาน

แต่ในขณะนั้นกวีผ่านมาได้ยินพอดี จึงกล่าวออกไปว่า
ข้าแต่ท่านธรรมชาติทั้ง 3 ข้าน้อยนี้ยังเป็นเพียงแค่กวีเดียงสา .. ความรู้เท่ามูลเล็บ ขอท่านธรรมชาติชี้นำด้วย ท่านธรรมชาติทั้ง 3 นิ่งอึ้งไปชั่วขณะ มองหน้ากวี .. ยิ้ม .. แล้วเดินจากไป