29 กันยายน 2547 12:29 น.
วิจิตร ภู่เงิน
ภาพใบนี้มีดวงตาผมสิงสู่
คอยจ้องอยู่เพียงเธอไม่ห่างหนี
เพราะภาพนี้ผมได้ถอดเอาดวงใจ
ใส่ลงไว้ในภาพมอบให้เธอ............. พ่อ
ขอให้ภาพใบนี้เชื่อมประสาน
เป็นสะพานพารักไปเสนอ
บอกเป็นนัยว่าใจมีเพียงเธอ
หลงละเมอเพ้อร่ำทุกค่ำวัน
ให้ไออุ่นในภาพพาเธอหลับ
กี่คืนลับภาพรักสลักฝัน
ขอเสียงเพลงบรรเลงเพลงสัมพันธ์
ให้เธอนั้นนอนหลับกับอุ่นไอ
ภาพใบนี้มีดวงตาผมสิงสู่
คอยเฝ้าดูยามเธอนั้นหลับไหล
คอยเก็บดาวเก็บเดือนบนฟ้าไกล
มาร้อยเป็นมาลัยส่งให้เธอ...........วิจิตร
29 กันยายน 2547 00:12 น.
วิจิตร ภู่เงิน
อย่าหลงตัวเองไปเลยเจ้าสกุณา
ท้องฟ้าไม่ใช่ของเจ้าคนเดียวหรอกหนา
ดูตรงนั้น,ตรงโน้นซิ.. ยังมีดวงดารา
และดวงจันทรา ลอยเด่นประดับฟ้าแสนไกล
อย่าหลงตัวเองไปเลยเจ้าสกุณา
ไม่มีเจ้าท้องฟ้าก็ยังคงสดใส
แม้เจ้าจะบินลาร้างไปแห่งหนตำบนใด
ท้องฟ้าคงไม่ร้องไห้เพราะอาลัยอาวรเจ้า
- - - - - -
อย่าหลงตัวเองไปเลยเจ้าสกุณา
- - - - - -
ในวันที่ท้องฟ้าคลึ้มมืดมน
สายฝนหล่นชะโลมผืนป่า
อย่าหลงตัวเองเลยเจ้าสกุณา
ท้องฟ้ามิใช่ของเจ้า...คนเดียว
27 กันยายน 2547 11:27 น.
วิจิตร ภู่เงิน
กรุ่นกลิ่นกาแฟยามเช้า,ยังคงเหลืออยู่
แจกันและดอกไม้แลดูก็ยังสดใส
ตู้ปลา,ปลายังว่ายว่องไว
มองไปนอกหน้าต่าง,ดอกไม้ก็บานรับอรุณ
รั้วหน้าบ้านตำลึงชูยอดไสว
แสงตะวันละมุ่นละไมยิ่งอบอุ่น
ผีเสื้อน้อยยิ้มรับเช้าวัน,วัยแรกรุ่น
บินมาผิงไออุ่นของแสงตะวัน
++++++
แต่เธอละ,เธอไปไหน
เธอทิ้งไว้แค่กลิ่นกาแฟเหงาเหงา
กับรอยยิ้มยามเช้าเช้า,ของวันเก่าเก่า
กับคนขี้เหงา... ที่เธอเคยเอ็นดู
++++++
23 กันยายน 2547 13:51 น.
วิจิตร ภู่เงิน
แต้มสีแดงให้ดอกไม้ได้ดูสดสวย
เติมสีน้ำเงินให้หนองห้วยทะเลและฟ้า
สุมไฟก่อให้ดวงดารา
บนฟากฟ้าได้ส่องแสงสุกสกาว
บันทึก,เล่าเรื่องราวของนางฟ้า
ที่คอยปลอบรักษายามเหน็บหนาว
เก็บไออุ่นของดวงดาว
ใส่กล่องติดกาว,จ่าหน้า,ส่งถึงทุกๆคน
หยุดความเหงาของสายลมใว้ตรงหน้า
ให้เป็นเพื่อนพูดจายามสับสน
ฝากความรักกับสายลมถึงผู้ทุกข์ทน
สั่งสายฝนโปรยปรายให้ฉ่ำเย็น
มอบความรักเป็นกำลังใจถึงเธอ
......
มอบความรักเป็นกำลังใจ......ส่งถึงเธอ
หน้าส่วนตัว
1060
