20 สิงหาคม 2547 17:55 น.
วิจิตร ภู่เงิน
ไผ่ริมฝายร่ายลิ่วลำลมพัด
ต้นเรียงจัดแจงหนอกอแตกสาน
ยึดคันดินด้วยรกรากยืนนาน
ริมสะพานผ่านตาทุกหน้าปี
คราหน้านาพาใจให้หวนคิด
ลำไผ่ติดต้นฝายได้สานศรี
เอามาถักปักกั้นกันปลาดี
แต่เดิมทีทำท่อก็พองาม
ถึงหน้าหนาวราวไผ่ยังได้ตาก
ข้าวแห้งซากซังฟางวางใส่หาม
เกี่ยวข้าวเสร็จทำเบ็ดก็แต่ตาม
ว่าวผูกล่ามลอยลมก็สมใจ
ฝูงวัวควายเคียงคู่อยู่กลางนา
ตัดไผ่มาขัดเหลาให้เงาใส
เป็นกระบอกออกทุ่งทั่วป่าไพร
พอได้ใช้ใส่ของรองน้ำกิน
ทิวไม้ไผ่ใบเขียวเรียวลำงาม
กี่โมงยามย่างผ่านพานถวิล
ครั้งก่อนหน้าว่าเห็นเป็นอาจิณ
บัดนี้สิ้นสูญไปไผ่ต้นนา
ฝายก็ร้างทางเดินเมินผู้ผ่าน
ราวสะพานลานลุ่มที่ซุ้มปลา
ตอนนี้รกปกด้วยดงหญ้าคา
ขึ้นหนาตาพาฝายให้หน่ายแล
ผู้คนหรือถือไถ่ไม่พบเห็น
ตะวันเย็นย่ำพัดผลัดผ้าแพร
น้ำฝายไหลไม่หวนใคร่จริงแท้
ฤดูแปรผ่านไป.........ไผ่เหงาตาย
20 สิงหาคม 2547 17:27 น.
วิจิตร ภู่เงิน
ทานตะวันหันดอกออกท้าแดด
ตะวันแสดสาดส่องบ่หมองศรี
กลีบดอกกล้าท้าแข่งแสงสุรีย์
เรืองรุจีสีงามอร่ามตา
ต้นยืนหยั่งดั่งว่ามิล้าเหนื่อย
ใบบ่เปื่อยเมื่อยไหม้ใคร่สูหา
ยืนหยัดทนท้าทานปานศรัทธา
เจ้าแรงกล้าบ่กลัวจนมัวใจ
แสงตะวันผันผ่านมาผลาญเผา
ไฟในเตาเร้าโหมโรมไศล
ผู้คนเศร้าเหงาหน้าล้าฤทัย
บ่สู้ไปในวันปล่อยผันผ่าน
ขอสูเอาเจ้าดอกทานตะวัน
เป็นกำนัลวันท้อของคนหาญ
ให้ยืนหยั่งดั่งดอกตะวันบาน
มิล้ารานนานวัน.........จงหมั่นเพียร
20 สิงหาคม 2547 17:13 น.
วิจิตร ภู่เงิน
ความรักคือสิ่งใดเล่า
ฉันเฝ้าถามไถ่ดวงดาวบนฟากฟ้า
ความรักคือรุ้งคาดวาดทิวา
หรือว่าเป็นดั่งแสงขาวนวลของดวงจันทร์
ดวงดาวมากมายบนฟากฟ้า
พูดจาประสาสวรรค์
บอกความรักคือสิ่งกำนัล
ที่เหล่านางฟ้านั้นให้เรามา
..........
ฉันไม่เข้าใจสิ่งที่ดาวพูด
ความรักบริสุทธิ์จากใจนั้นหนา
ผู้สร้างสรรค์คือเหล่านางฟ้า
ให้เรามาจริงดอกหรือ.....?
..........
ความรักคือสิ่งใดเล่า
ฉันเฝ้าถามดาวทุกมื้อ
วันนี้ดาวยิ้มและทำตาปรือ
บอกฉันว่าความรักคือ..........สิ่งสวยงาม
14 สิงหาคม 2547 12:22 น.
วิจิตร ภู่เงิน
ใบข้าวเขียวเรียวงามตามท้องทุ่ง
อรุณรุ่งรุ้งคาดวาดแต้มศรี
ฟ้าบ่หม่นฝนจางไร้เมฆี
ตรึงฤดีให้คิดพินิจชม
ก่อนอรุณฝนเททั่วเขตขอน
แลยามนอนฟ้อนฝนหล่นสุขสม
เพิงกระท่อมล้อมรั่วระรัวลม
หนาวยังห่มห่อใจด้วยไฟฟืน
ตะวันเช้าราวเปรียบเทียบดั่งว่า
อุ่นจากฟ้ามาเจือเผื่อแผ่นผืน
ข้าวใบเขียวเรียวลมลู่หยั่งยืน
อวดใบชื่นรื่นรับกับอรุณ
ฝูงวัวควายห้วยหนองคลองน้ำเชี่ยว
คันนาเลี้ยวเคียวซ้อนซ่อนใต้ถุน
ไก่แม่เล้าเฝ้าแลแพรไม้ชุน
ปลาว่ายวุ่นเวียนมาช่างน่ามอง
ตะวันสายปลายทิวลิ่วลมพัด
ฟืนไฟจัดแจงเก็บกอบสิ่งของ
ถึงเพลาบ่าหาบหามกล้ากอง
งานคูคลองหนองห้วยช่วยปักดำ
ถึงค่ำคืนฟืนไฟใคร่ก่อสุม
ฟ้าบ่งทุ่มลุ่มดาวขาวขนำ
เรไรร้องล่องมาเป็นลำนำ
กล่อมคืนค่ำคูนา......หน้าฤดู
14 สิงหาคม 2547 12:01 น.
วิจิตร ภู่เงิน
แม่เคยเล่าให้ฉันฟังว่า
บนดวงจันทรามีกระต่าย
และแก้วแหวนอีกมากมาย
ถ้าอยากได้ต้องเป็นเด็กดี
ฉันไม่อยากได้แก้วแหวนของดวงจันทร์
กระต่ายตัวนั้นต่างหากที่อยากมี
ฉันจึงทำตัวเป็นเด็กดี
หวังเหลือที่กระต่ายจะร่วงมา
ค่ำคืนฉันเฝ้ามองกระต่าย
ดาวมากมายลอยอยู่บนฝากฟ้า
ดวงจันทร์เล่าช่างดูเย็นชา
ไม่ส่งกระต่ายมาให้ฉันชื่นใจ
ฉันทำตัวเป็นเด็กดีในทุกวัน
หวังเพียงดวงจันทร์มอบกระต่ายมาให้
และเฝ้าคอยกระต่ายทุกวันไป
แต่ดวงจันทร์ก็ไม่เห็นใจชะที
ฉันจะเป็นเด็กดื้อดีไหม
ประชดดวงจันทร์ไปฉันนี้
แม่ก็ขี้โกหกทุกวันปี
ต่อไปนี้จะไม่เชื่อ..........เรื่องดวงจันทร์
หน้าส่วนตัว
921
