30 มีนาคม 2547 13:50 น.
วิจิตร ภู่เงิน
ปลิวร่วงลงสู่พื้นนา
หมุนพัดวนเหมือนกังหัน
เคยได้เก็บเอามาโยนเล่นกัน
หน้าแล้งปีนั้นฉันยังจำได้
ดอกตะแบงสีแดงมากมาย
พ่อสอนฉันให้ทำกังหัน
เด็ดเอากลีบดอกมาหนึ่งอัน
เสียบด้วยก้านหญ้า
ใส่ลงในปล้องข้าวหมุนวน
สนุกเมื่อลมพัดมา
ฉันหลับตาเมื่อเอาทัดหู
ฟังเสียงกังหันกลีบตะแบง
เป็นเพลงของท้องทุ่งนายามเย็น
29 มีนาคม 2547 14:08 น.
วิจิตร ภู่เงิน
เธอยิ้มละไม
ละมุนในใจเมื่อได้เจอ
เก็บเอารอยยิ้มของเธอไปเพ้อ
และพบเธอในฝันดีของทุกคืน
เธอเป็นดั่งดอกไม้
แสนจะสดใสยามได้เจอ
ยิ้มแย้มเบิกบานร่าเริง
สวยบริสุทธิ์ตามวัยของเธอ
หากว่าใครพบเจอคงอิ่มเอม
หวังจะได้เห็นรอยยิ้มของเธอทุกวัน
แม้ผ่านผันล่วงเลยวัย
หวังจะได้เห็นรอยยิ้มอิ่มละไม
อบอุ่นในใจไปทุกครา
จึงเก็บรอยยิ้มของเธอใส่กรอบ
แล้วมอบไปเป็นของขวัญ
พร้อมเขียนเตือนให้เธอยิ้มในทุกวัน
และสารภาพว่าฉันชอบรอยยิ้มของเธอ
.
24 มีนาคม 2547 12:13 น.
วิจิตร ภู่เงิน
เช้าเช้า แม่ปลุกฉันให้ตื่น
แม่สอนฉันว่า
เป็นเด็กต้องสดชื่นแจ่มใส
เช้าเช้า แม่ให้ฉันไปอาบน้ำแปลงฟัน
แล้วมากินข้าวกัน
จะได้แต่งตัวไปโรงเรียน
เช้าเช้า มีกับข้าวมากมาย
แม่บอกว่าหากฉันตื่นสาย
จะกินให้หมด
เช้าเช้า มีคุณพ่อคุณแม่และคุณยาย
มีเสื่อบนแคร่ไม้ และมีฉัน
เช้าเช้า ยังมีแสงตะวัน
ส่องมาให้ฉันผิงอุ่นไอ
เช้าเช้าฉันเคยงอแง
และแม่ก็หยิบเหรียญส่งให้
เช้าเช้าฉันยิ้มละไม
แล้วเดินร้องเพลงไปโรงเรียน
เช้าเช้า ยังมีแสงตะวัน
ส่องมาให้ฉันผิงอุ่นไอ
เช้าเช้า มีคุณพ่อคุณแม่และคุณยาย
มีเสื่อบนแคร่ไม้และมีฉัน
หน้าส่วนตัว
1102
