นางสวรรค์ กับ อสูรกาม

วิจิตร ภู่เงิน

เธอสวยใส  ในแสงสี  รัฐติกาล
และอ่อนหวาน  เสน่ห์เร้า  ชวนหลงใหล
แอบแนบชิด  นวลเนื้อนาง  กลิ่นอุ่นไอ
เร้าโรมใจ  ให้ลิ้มลอง  รสโลกีย์

เธอสวยใส  ในโลกีย์  กามารมณ์
บำเรอสม  เสพสวาท  อสุรา
เธองดงาม  เธอโสภี  และโสภา
ทั้งโลกา  ให้รับรู้  โสเภณี

เธอก้าวย่าง  บนหนทาง  ของตัณหา
สวรรค์ฤา  นรกสุข  บ่-รับเห็น
บำเรอเสพ  กลิ่นคาวคลุ้ง  เธอได้เป็น
เธอสวยเด็น  ในหมู่มาร  สราญรมณ์

นรกมาร  สวรรค์เทพ  โลกมนุษย์
เธองามผุด  ผ่องเพริดพริ้ง  นางสวรรค์
นรกแสร้ง  ร่ายมนต์เสก  ให้เธอพลัน
ตกลงชั้น  ภูตผีมาร  อเวจี

กลับเกลือกกลั้ว  เคล้าเคียงคลุก  ด้วยกามา
อสูร-ษา  ลิ้มร่างเร้า  ทุรายหร้าน
เสพสวรรค์  บำเรอตน  มาช้านาน
สุขสำราญ  อาหารกาม  น้ำเนื้อนวล

อสูรกาม  คุยยิ่ง  ว่าตนใหญ่
ทั่วหล้าไซร้  ได้เสพสม  นางสวรรค์
บริโภค  กามารมณ์  ในทุกวัน
นางกำนัล  สวรรค์ร่วง  ให้บำเรอ

เธอสวยซื่อ  สวยสดใส  บริสุทธิ์
เปรียบประดุจ  นางทิวา  บนฟ้าชั้น
ผ่องเพริดพริ้ง  สกาวนวล  ดั่งแสงจันทร์
งามครบคลัน  นางสวรรค์  ชั้นฟ้าไกล

จริงหรือที่คนเราเลิกที่จะเป็น- -  เลือกที่จะเดินได้
จริงหรือที่เธอเลือกที่จะเป็น- -  เลือกที่จะเดินทางนี้ทั้งที่เธอเลือกได้