26 มีนาคม 2546 10:57 น.
วิจิตร ภู่เงิน
วันใดที่เธอท้อแท้
มีแต่ความทุกข์ตรมเศร้า
ให้เธอแหงนมองจันทร์เจ้า
ฉันเฝ้าฝากจันทร์ดูแล
วันใดที่เธอท้อถอย
ฉันคอยให้เธอกลับมา
จะปลอบประโลมรักษา
น้ำตาให้เธอแห้งเหือด
ขอเธอจงสุขสดใส
ดวงใจผ่องแผ้วราศี
มีแต่สุขสวัสดี
อย่ามีความเศร้าเหงาใจ
ขอเธอสมหวังทุกสิ่ง
ละทิ้งทุกข์อันหมองไหม้
แคล้วคลาดปราศจากภัย
สุขใจสุขกายสมบูรณ์
20 มีนาคม 2546 10:46 น.
วิจิตร ภู่เงิน
ตัวฉันเป็นเด็กบ้านนอก
บางกอกเขาเรียกฉันลาว
ทำงานรับจ้างครั้งคราว
มื้อเช้ามื้อเย็นไม่พอ
เข้ากรุงหวังงานทำเงิน
เพลิดเพลินเดินทั่วตัวดำ
ตากแดดตากลมตรากตรำ
ฉันทำทุกสิ่งที่มี
หอบหวังมาจากบ้านนอก
ฉันบอกกับคนทางบ้าน
ให้รอฉันอีกไม่นาน
ทำงานมีเงินกลับมา
ฉันเดินหางานไกลใกล้
ทำไมงานฉันไม่มี
เขารับปริญญาตรี
ฉันนี้ ป.4 ไม่จบ
ลาก่อนลาแล้วเมืองกรุง
คืนทุ่งคืนผืนดินเก่า
ทำนาทำไร่บ้านเรา
ไม่เศร้าเหมือนเข้ากรุงไกล
20 มีนาคม 2546 10:11 น.
วิจิตร ภู่เงิน
ร่วงข้าวสีทองอล่าม
สุกงามเหลืองร่วงเรียวใบ
มองท้องทุ่งสีทองไกล
เหตุใดไม่มีพอกิน
ทำนาทำมาทั้งปี
เป็นหนี้ท้วมท้นล้นหัว
ทำนาหวังเพียงเลี้ยงตัว
มืดมัวหนทางให้เดิน
ความรู้ไม่มีทำไง
คิดให้น้อยใจขี้ข้า
หวังเพียงท้องได้เยียวยา
แต่หาไม่พอได้กิน
ช่วยเถิดช่วยหน่อยเห็นใจ
ทุกข์ภัยขจัดปัดสิ้น
ผู้ใหญ่ผู้โตผู้กิน
ได้ยินได้ฟังช่วยที
20 มีนาคม 2546 09:59 น.
วิจิตร ภู่เงิน
ฝากรักถึงเธอคนสวย
ฝากด้วยใจรักภักดี
ฝากจันทร์ฝากบอกเธอที
ข้านี้มีใจรักจริง
รักเธอมานานรู้ใหม
มีใจตั้งแต่แรกเห็น
ได้เจอะได้เจอเนื้อเย็น
ใจเต้นตัวสั่นหวั่นไหว
อยากให้รู้ว่ารักเธอ
ใด้เจอปากไม่เปิดบอก
ไม่กล้าเพราะกลัวซ้ำซอก
หากบอกแล้วเธอชิงชัง
จึงฝากรักมากับจันทร์
ช่วยฉันบอกเธอนั้นที
บอกว่ารักเธอมากมี
ภักดีซื่อตรงจริงใจ
20 มีนาคม 2546 09:46 น.
วิจิตร ภู่เงิน
ทุ่งหญ้าลมพัดโบกไหว
มองให้ช้อนทับเส้นศิลป์
ผีเสื้อน้อยใหญ่โบยบิน
ยลยิลดอมดมดอกงาม
ไม้สูงใบหนาปกทับ
นกขับเล่าร้องเพลงป่า
สัตว์น้อยใหญ่ในวนา
ปรีดาอิ่มสุขชุ่มใจ
ภูเขาภูสูงเทียมฟ้า
สง่าป่าเขาลำไพร
เก้งกวางลิงข้างช้างใหญ่
อาศัยพักพิงพึ่งพา
หน้าส่วนตัว
699
