8 สิงหาคม 2547 21:36 น.
วิจิตร ภู่เงิน
ลมโชยพัดพลิ้วปลิวผิวผ้าซิ่น
นวลยุพินพร้อมงามตามประสา
เก็บผักบุ้งบุงหาบหามข้าวปลา
ขอดแพรวาอาหารออกชานไกล
หน้าเก็บเกี่ยวเทียวทุ่งกระบุงหาบ
ทางเปลี่ยวราบหยาบหินดินไสล
ฝ่าทุ่งนาป่าเขาลำเนาไพร
ออกทุ่งไปไร่นาสุดฟ้าคราม
นาอยู่ไกลไร่ข้าวที่เฝ้าปลูก
เลี้ยงแลลูกผูกเปลปราบรกหนาม
มดแมลงแร้งฝนทนทุกยาม
มือเรียวงามงัดขุดขัดแปลงดิน
เหงื่อไหลหยดรดตัวทั่วผ้าขาด
ผิวสีผาดผากด้านดั่งแผ่นหิน
อดทนตรำทำงานปานชาชิน
ขอแค่กินเกี่ยวเก็บก่อพอเพียง
แสงแดดส่องสาดรดมิถดถอย
เคียวเกี่ยวก้อยร้อยรัดจัดผ้าเรียง
ว่านกลางไพรใดหามาตำเคียง
ประคบเพียงพันก้อยให้ค่อยทำ
อดทนเกี่ยวเทียวเก็บแม้เจ็บก้อย
มือเรียวน้อยค่อยกองกอละกำ
จัดเรียงเก็บเล็บลิ่มเลือดเกรอะดำ
ถึงพลบค่ำจำเคียวเลี้ยวซ่อนวาง
เสียงเรไรในป่าดังหน้าหลัง
เดินระวังว่าลูกเล่นอย่าห่าง
กลับเรือนเนาเขาป่าลาแปรทาง
ขวัญบ่จางนางกลับที่หลับนอน
4 มิถุนายน 2547 11:51 น.
วิจิตร ภู่เงิน
ร้อยมาลัยรับขวัญของน้องพี่
เป็นมาลีสีขาวราวสวรรค์
เอารักห่มห่อใจให้ผูกพัน
พบหน้ากันวันแรกอย่าแปลกตา
รั่วแห่งนี้มีรักและตักอุ่น
รอน้องหนุนนอนพักมิหนักหนา
พี่จะกอดกล่อมน้องนวลมาลา
เมื่อหลับตาพาฝันเจ้าโบยบิน
ดวงดาราฟ้าไกลใจเจ้าร้าง
มิเคยห่างทางใจให้ถวิล
ลาอกแม่มาแล้วแก้วยุพิณ
พลัดดงถิ่นกินนอนและคอนอยู่
หากน้ำตาพาน้องให้หมองเศร้า
พี่ขอเอาอุ่นฟ้ามาห่มสู่
ยามเจ้าร้อนฟ้อนฝนหล่นพร่างพรู
ขอโฉมตรูอย่าหวั่นในวันดี
มหาลัยใฝ่ฝันกันแสนนาน
เพียรประสานสมได้ดั่งคำศรี
เพราะขยันหมั่นเรียนมาแรมปี
จึงได้มีที่ซ้อนอ่อนละมุน
เข้ามาแล้วแก้วตาอย่าเปลี่ยนผัน
ลืมความฝันวันก่อนที่ก่อหนุน
จงพากเพียรเรียนไปให้ครูคุณ
ได้อกอุ่นอิ่มใจในความเพียร
มอบมาลัยคล้องใจให้น้องพี่
ได้ยินดีดั่งหวังที่ตั้งเขียน
สุดขอบฟ้าฟากฝันฝากแสงเทียน
สว่างเนียนส่องทาง.........น้องทุกคน
4 มิถุนายน 2547 11:25 น.
วิจิตร ภู่เงิน
สุราศาสตร์ปราดเปรื่องเรื่องชีวิต
เหล่านิสิตสู่เรียนเพียรศึกษา
อีกคุณครูผู้สอนสั่งวิชา
บุญคณาอาจารย์ชาญฤดี
ศิษย์ผู้น้อยคอยครูผู้รู้แจ้ง
มาแถลงแจงคำนิยามศรี
สุราศาสตร์ปราชญ์เยี่ยงยิ่งกวี
ถ้อยวาทีท่าทางอย่างครูกลอน
บางก็เล่าเขาว่าสุราเลิศ
คณะเปิดปีนานแต่กาลก่อน
วิชาไหนใครเทียบเปรียบบังอร
อรชรฟ้อนได้ไม่เคียงคำ
คณะไหนใครเล่าจะเท่าเทียบ
ฟังแล้วเงียบงงถามน้ำคมขำ
สอนอารมณ์ชมนกน้อยตัวดำ
มันบินต่ำค่ำวนกลัวชนฟ้า
ทฤษฎีมีมากถ้าอยากรู้
ลองเลือกดูหมู่เหล่าพอเข้าตา
แล้วลงเรียนเพียรทำจะนำพา
ให้พบหน้าค่าตาเพื่อนสังคม
จบแล้วหรือมือทำนำวิชา
คุณคณาพาดีได้สุขสม
ผู้คนเป่าเล่ากล่าวเกียรตินิยม
มีสนมสมงามดั่งน้ำทอง
ได้ยินมาพาคิดจะผิดไหม
ถ้าเลือกไปใยดีตีสนอง
เป็นนิสิตสุราให้สมปอง
เรียนเป็นน้องปีหนึ่ง....พึ่งสุรา(ศาสตร์)
2 มิถุนายน 2547 15:34 น.
วิจิตร ภู่เงิน
ใบตองอ่อนฟ้อนพลิ้วปลิวตามลม
แลน่าชมคมตองร่องไสว
งามยิ่งแท้แม้เกิดกลางป่าไพร
กิ่งก้านใบใสอ่อนฟ้อนลาวัณย์
กลางป่าเขาเฝ้ามองใบตองอ่อน
แผ่ก้านซ้อนก่อนออกดอกสวรรค์
ประดับป่าผางามตามไพรวัน
มอบกำนัลพรรณกล้วยกลิ่นสุคนธ์
ร่มดงไพรใจน้อยลอยลมพัด
ฝันว่าตัดตองอ่อนเมื่อก่อนฝน
เอามาบังใบห่มห่อกมล
รองน้ำทนทานได้ดั่งฤดี
นกขับขานสานถักถ้อยเพลงป่า
ตัดตองหนามาทำบายคำศรี
บูชาฟ้าป่าดงแดนรุจี
ให้ป่ามีมากด้วยกล้วยไม้พรรณ
ธารน้ำใสใบรองตองอ่อนตัก
เหนื่อยเมื่อยนักปักตองได้สองขัน
เอามารองกรองน้ำยามแรมวัน
ออกไพรสัณฑ์พลันตักพักดื่มกิน
ก่อกองไฟใบตองรองห่อหมก
ในป่ารกร้างแท้ใจถวิล
เหลียวสัตว์ป่าอาศัยไพรดงดิน
แลผืนถิ่นสิ้นใบให้ห่อทำ
เรียวใบตองต้องลมชวนชมยิ่ง
งามเพริศพริ้งกิ่งใบใยนวลขำ
สายลมเย็นย้อนพัดพลันหวนจำ
คมตองล้ำลีลาพาป่างาม
31 พฤษภาคม 2547 20:28 น.
วิจิตร ภู่เงิน
วันนี้คุณครูมีดาว .. มาอวด
ใครอยากได้ต้องวาดขวด .. สวยมาส่ง
แตงโม .. แตงไทย .. มดรำวง
ละเลงลง .. กระดาษที่แจกไป
วาดดี .. คุณครูจะให้ดาวสามดวง
ใบมะม่วง .. มะตูม .. ดูสดใส
นกกระจิบ .. กินลูกต้นไทร
นกกระยางรำไทย .. บนคันนา
วาดลงตรงนี้ .. เป็นก้อนเมฆ
นี่ !.. มะเหงก .. หัวโน .. ไอ้ขี้หมา
ที่ตรงนี้ควรวาด .. นางฟ้า
แล้ววาดปลา .. บนก้อนเมฆ .. เด็กอะไร
เร็ว .. เร็ว .. รีบระบายสี
ครูคนสวยคนนี้ .. จะตรวจให้
เด็กชายโต .. รีบเอามาส่ง .. เร็วไว
รับดาวครูไป .. ให้สี่ดวง
เสร็จแล้วจะให้เขียน ก. ไก่
ข. เอ๋ย ข. ไข่ .. แม่ไก่เฝ้าห่วง
มาส่งเร็วไว .. อย่าให้ครูเดินทวง
ดูซิ !.. ใบไม้ร่วง .. นกจะเข้านอน
คุณครู .. สวย .. คนนี้รอตรวจอยู่
เร็วไว .. คุณหนู .. คุณหนอน
เอามาส่งเถอะนะ .. พ่อบังอร
แล้วรีบเข้านอน .. ฟังนิทานเจ้าชาย
หน้าส่วนตัว
907
