23 มีนาคม 2545 01:12 น.
วิคตอเรีย
ไม่เคยเข้าใจความรู้สึกนี้
อยู่ดีๆแล้วทำไม่ต้องเกิดเหงา
รู้สึกเหมือนไม่มีใครเข้าใจเรา
รู้สึกเศร้าเมื่อข้างกายเราไม่เหลือใคร
เกลียดความรู้สึกนี้มาก
อยู่คนเดียวจะลำบากสักแค่ใหน
ลองดูสิ ลองสักครั้ง ลองทำใจ
เป็นคนใหม่ ก้าวเดินอย่างมั่นใจ
แม้ไม่เหลือใครสักคน
15 มีนาคม 2545 17:02 น.
วิคตอเรีย
เวลาผ่านไปก็เนิ่นนาน
แต่ภาพความประทับใจในวันวานไม่ไปไหน
ยังคงตราตรึงในจิตใจ
และคิดว่าจะอยู่ในนี้ตลอดไปแน่นอน
ยังจำทุกอย่างได้ดี
จำทุกนาทีที่อาจารย์ท่านพร่ำสอน
ก็ยังตั้งใจบ้างแม้บางครั้งจะแอบนอน
นั่นก็เป็นแค่ช่วงชีวิตบางตอนของเรา
สัญญาได้ไหม
ไม่ว่าจะเกิดอะไรความรักของเราจะไม่เหี่ยวเฉา
ความผูกพันของเราจะไม่กลายเป็นวันเก่า
ตอนนี้ก็แค่อยากได้ยินเสียงกระซิบข้างหูเบาๆ
ว่าเธอตกลง......