28 กุมภาพันธ์ 2545 21:21 น.
วิคตอเรีย
ไม่มีความสุขเหมือนวันก่อน
เมื่อหลับตานอนก็ยังหวั่นไหว
คิดถูกหรือเปล่าที่เลือกจากไป
ในวันที่เธอไม่เหลือใคร จะมีใครห่วงใยเธอ
แต่ถ้าเลือกที่จะอยู่ตรงนี้
ทุกความรู้สึกดีๆที่เคยมีให้เสมอ
คงไม่มีค่าต่อไปในสายตาเธอ
และสุดท้ายก็จะเป็นฉันเอง ที่เพ้อเจ้อ......ฝ่ายเดียว
28 กุมภาพันธ์ 2545 21:07 น.
วิคตอเรีย
แม้รักของเราจะจบลง
แต่ยังคงมีความทรงจำที่ดีเสมอ
จะเก็บภาพความประทับใจระหว่างฉันกับเธอ
รายละเอียดเล็กๆก็จะไม่เผลอ ลืมมันไป
ยังยินดีทุกเวลา
และไม่ขอไขว่คว้าเริ่มต้นใหม่
พอใจในทุกวันนี้ เพราะรู้ดีไม่ว่าเธอจะมีใคร
ฉันจะเป็นคนนึงที่เธอพร้อมจะห่วงใย...
ที่หัวใจเธอไม่ลืม.........
28 กุมภาพันธ์ 2545 21:07 น.
วิคตอเรีย
ตอบตัวเองไม่ได้เหมือนกัน
ทำไมในความผูกพันต้องหวั่นไหว
ทุกครั้งที่เห็นหน้าทำไมต้องแอบน้อยใจ
ก็รู้แล้วว่าเธอมีใคร ก่อนที่จะมีเรา
เข้าใจทุกอย่างก่อนคบกันดี
ฉันมีสิทธิอยู่ตรงที่ตอนเธอรู้สึกเหงา
แท้ที่จริงอยากติดตามตัวเธอเหมือนดังเงา
ถ้าหัวใจมันห้ามกันได้ ก็คงไม่มีเรื่องเศร้า
สุดท้ายฉันก็ต้องอยู่กับเงาของตัวเอง
18 กุมภาพันธ์ 2545 17:16 น.
วิคตอเรีย
ยอมรับว่ายังอ่อนแอ
ทนกับการไม่แยแสยังไม่ได้
ทนกับภาพที่เห็นที่เป็นที่บาดใจ
แม้รู้ว่าต้องทนตลอดไปก็ตาม
ทุกอย่ายังต้องการเวลา
รู้ไหมทุกๆคราที่เธอถาม
สบายดีแล้วใช่ไหม ทุกข้อความ
คำตอบที่บอกไป จะต่อท้ายด้วยคราบน้ำตา
ไม่อยากให้เธอกังวลใจ
ที่พูดไปไม่ใช่เพื่อสร้างปัญหา
ฉันเข้มแข็งขึ้นมากเมื่อเทียบกันทุกวันที่ผ่านมา
คงอีกเพียงนิดเดียวสำหรับเวลา......ที่ใช้ลืมเธอ
18 กุมภาพันธ์ 2545 17:02 น.
วิคตอเรีย
คิดว่าเราเป็นแค่เพื่อน
คิดว่าทุกอย่างลบเลือนแล้วใช่ไหม
คิดว่ามันจบ แค่ชอโทษแล้วจากไป
คิดว่าฉันทำใจได้ไม่รู้สึกอะไรเลย
อยากบอกว่ามันไม่ใช่
ด้วยท่าทีที่ดีใจและแสดงออกเปิดเผย
มันตรงข้ามกับข้างใน ที่ยังทำใจไม่ได้เลย
ยิ่งได้เจอกันทุกวันกับท่าทางที่เมินเฉย..ยิ่งทรมาน
ขอเวลาฉันอีกหน่อยจะได้ไหม
ให้ทุกวันที่ผ่านไปช่วยประสาน
รอยร้าวในใจ..แม้อาจต้องใช้เวลานาน
แต่คงไม่เกินความสามารถ.......สัญญา
หน้าส่วนตัว
759
