18 กรกฎาคม 2545 23:55 น.
วิคตอเรีย
ก็เพิ่งรู้วันนี้
คำที่เธอเคยมีให้กันไว้
คนดีที่เธอเห็น อาจไม่เป็นอย่างที่คิดเสมอไป
เพิ่งเข้าใจ ก็ในวันที่เธอมีใครอีกคน
อย่าเพิ่งเข้าใจผิด
อย่าเพิ่งคิดว่าฉันกลับมาแคร์เธออีกหน
อย่าเพิ่งคิดว่าฉันเริ่มเห็นเธอมีตัวตน
อย่าคิดอย่างนั้น เพราะฉันคงไม่อับจน...คิดเดินกลับไป
ฉันก็แค่เพื่อนเธอ
ที่นั่งมองดูเธอกับคนใหม่
อาจเป็นคนสุดท้ายอย่างเธอบอก ว่ามั่นใจ
เพราะเธอยอมทิ้งคนที่เธอรักไปไม่ใยดี
เขาคนนั้นก็เป็นเพื่อนฉัน
เคยเป็นคนสำคัญในวันก่อนนี้
เคยเป็นคนที่เธอรักที่สุด และยอมทิ้งทุกอย่างที่เธอมี
แต่ในนาทีนี้ เขาก็เป็นแค่เพื่อนที่ดีของเธอ
เธอบอกว่าเขาไม่ใช่
ที่เคยรักไปเพราะความพลั้งเผลอ
แต่คนใหม่นี้คุยกันรู้เรื่องอย่างไม่เคยเจอ
และเป็นคนที่ทำให้เธอ สบายใจ
ที่พูดมาทั้งหมดนี้
ก็แค่อยากรู้ว่าไอ้ความรู้สึกดีๆ จะหยุดลงที่ตรงใหน
ไอ้คำว่าคุยกันรู้เรื่อง จะจบลงตรงที่ใคร
คนดีที่เธอเห็น อาจไม่เป็นอย่างที่คิดเสมอไป......ซึ้งใจจริงๆ
9 พฤษภาคม 2545 21:16 น.
วิคตอเรีย
รู้ดีว่ามันจบ
ไม่มีทางกลับมาคบกันได้ใหม่
ไม่มีทางกลับมารักกัน เหมือนวันวานที่ผ่านไป
ไม่มีทางเป็นไปได้ รู้อยู่แก่ใจตลอดมา
แต่ฉันก็ไม่เข้าใจ
ส่วนลึกของหัวใจทำไมต้องเรียกหา
ทุกครั้งที่ไม่เหลือใครทำไมต้องแอบมีน้ำตา
หาคำตอบให้ตัวเองทุกครา ..
แต่ก็ตอบออกมาไม่ได้สักที
แล้วฉันก็ได้รู้
ที่ทุกสิ่งต้องเป็นอยู่อย่างวันนี้
เหตุผลข้อเดียวของคำถามทั้งหมดที่มี
ผู้หญิงอย่างฉันคนนี้ ยังรักเธอ
9 พฤษภาคม 2545 21:04 น.
วิคตอเรีย
ไม่รู้ว่าเธอทำได้ไง
กี่คนแล้วที่เธอทิ้งไปไม่แยแส
กี่คนแล้วที่ต้องเสียใจเพราะเธอไม่ดูแล
อีกกี่คนต้องเสียน้ำตาเพราะเธอไม่แคร์ ไม่ใส่ใจ
ฉันเองก็เคยเป็นหนึ่งในนั้น
เคยเป็นคนสำคัญในวันที่เธออ่อนไหว
เคยเป็นคนที่เธอรักที่สุดในวันที่เธอไม่เหลือใคร
แต่ตอนนี้ฉันก็เป็นได้แค่คน เดินผ่านมา
ขอร้องได้หรือเปล่า
อย่าเห็นผู้หญิงเป็นเครื่องแก้เหงา ในวันที่อ่อนล้า
อย่าคิดว่าตัวเองเก่ง คอยสับเปลี่ยนตารางเวลา
น้ำตาของผู้หญิงมีค่า ไม่สมควรจะไหลออกมา
ให้คนไม่มีหัวใจ......
23 มีนาคม 2545 01:12 น.
วิคตอเรีย
ไม่เคยเข้าใจความรู้สึกนี้
อยู่ดีๆแล้วทำไม่ต้องเกิดเหงา
รู้สึกเหมือนไม่มีใครเข้าใจเรา
รู้สึกเศร้าเมื่อข้างกายเราไม่เหลือใคร
เกลียดความรู้สึกนี้มาก
อยู่คนเดียวจะลำบากสักแค่ใหน
ลองดูสิ ลองสักครั้ง ลองทำใจ
เป็นคนใหม่ ก้าวเดินอย่างมั่นใจ
แม้ไม่เหลือใครสักคน
15 มีนาคม 2545 17:02 น.
วิคตอเรีย
เวลาผ่านไปก็เนิ่นนาน
แต่ภาพความประทับใจในวันวานไม่ไปไหน
ยังคงตราตรึงในจิตใจ
และคิดว่าจะอยู่ในนี้ตลอดไปแน่นอน
ยังจำทุกอย่างได้ดี
จำทุกนาทีที่อาจารย์ท่านพร่ำสอน
ก็ยังตั้งใจบ้างแม้บางครั้งจะแอบนอน
นั่นก็เป็นแค่ช่วงชีวิตบางตอนของเรา
สัญญาได้ไหม
ไม่ว่าจะเกิดอะไรความรักของเราจะไม่เหี่ยวเฉา
ความผูกพันของเราจะไม่กลายเป็นวันเก่า
ตอนนี้ก็แค่อยากได้ยินเสียงกระซิบข้างหูเบาๆ
ว่าเธอตกลง......
หน้าส่วนตัว
904
