ฉันเดินผ่านประตูนั้นออกมา พร้อมกับรอยน้ำตาและความหมองหม่น ออกมาเพื่อจะลืมใครบางคน ออดมาไกลจนมองไม่เห็นอะไร ประตูยังคงเปิดอยู่ที่เก่า มีคนแล้วคนเล่าที่เข้าใกล้ มีหลายคนที่เดินผ่านเข้าไป บางคนร้องไห้ มีน้ำตา ประตูยังคงเปิดอยู่อย่างนั้น เธอเปิดมันเพื่อรับใครเข้ามาหา เธอยังคงเปิดรับให้ใครเข้ามา แต่แววตาไม่มีค่าของฉันเลย