27 มกราคม 2548 17:50 น.
วาโย^_^
ไม่ว่าวันนี้หรือวันหน้า
คนที่มีน้ำตาก็ยังคงเป็นฉัน
ไม่ว่าแค่วันนี้หรืออีกหมื่นพัน
คนที่ร้องไห้อยู่ตรงนั้น ก็คือฉันเหมือนเดิม
แต่ไม่ว่าจะพยายามยังใง
ความเสียใจก็มีแต่เพิ่ม
แม้พยายามแล้ว พยายามลบคนเดิม ๆ
แต่สิ่งที่เพิ่มเติมคือความเสียใจ
ทำไมช่างยากเย็นนัก
กับการจะหักห้ามใจซะใหม่
กับการจะให้ลืมคนที่ทำร้ายหัวใจ
ทำไมถึงทำไม่ได้ซักที
เธอเดินกลับมาแล้วจากไป
เหมือนเดิมเลยคนเสียใจคือฉันคนนี้
ซ้ำแล้วซ้ำเล่าไม่จำซักที
ทำไมต้องเป็บแบบนี้ ไม่เข้าใจ
21 มกราคม 2548 16:16 น.
วาโย^_^
ทุกทางที่ก้าวเดิน
ต้องเผชิญกับความหมองหม่น
ข้างกายขาดใครบางคน
ดูมืดมนไม่เห็นอะไร
หวังไว้สักวันหนึ่ง
มีคนซึ่งมาอยู่ใกล้
มาอยู่ข้างๆดุแลใจ
ให้ความห่วงใยยามอ่อนแรง
ไม่รู้จะมีไหม
คนของใจไม่เสแสร้ง
ช่วยฉุดเดินยามลมแรง
ช่วยนำแสงมาสู่ใจ
21 มกราคม 2548 16:00 น.
วาโย^_^
วันนี้เธอกลับมา
เธออยากจะหมุนเวลากลับมาใหม่
ที่แล้วมาเธอไม่ได้ตั้งใจ
ให้ลืมมันไปได้ไหมที่เคยทำ
ยังรักเธออยู่เสมอ
ถึงแม้ว่าเธอจะทำให้ใจช้ำ
แต่คนเราเจ็บแล้วต้องรู้จักจำ
ว่าเธอเคยทำไว้อย่างไร
ที่ทำได้ในตอนนี้
คือเพื่อนที่ดีที่มีให้
เป็นคนที่อยู่ข้างๆใจ
คงเข้าไปข้างในไม่ได้จริงๆ
21 มกราคม 2548 15:46 น.
วาโย^_^
ทุ่มเทไปทั้งใจ
เพื่อให้คนๆนี้กลับมาสน
แต่ยิ่งทุ่มก็รู้ว่ายิ่งมืดมน
ไม่มีแววของคนเดินกลับมา
ยิ่งทุ่มไปหัวใจก็ยิ่งเจ็บ
เหมือนนั่งเก็บลูกบอลกลับมาหา
โดนกำแพงทีไรก็กลับมา
พร้อมน้ำตาคนไร้ค่าอีก 1 คน
19 มกราคม 2548 14:03 น.
วาโย^_^
ในวันที่ไม่มีเธอ
แม้แต่ดาวยังหมองเหม่อไม่ส่องแสง
ลมเจ้าเอย ทำไมดูอ่อนแรง
ต้นหญ้า ดอกไม้ดูเหี่ยวแห้งไม่เหมือนเคย
ถนนที่คนหลายคนผ่าน
วันนี้ฉันแค่เดินผ่านไปเฉยๆ
ไม่มีแล้ว คนเดิมไม่มีเลย
คนที่เคยเดินร่วมทางข้างๆกัน
หน้าส่วนตัว
1008
