9 พฤษภาคม 2546 19:43 น.
วาอิระ เรียวจิ
เขียนเป็นกลอนวอนเธอเห็นใจด้วย
หากไม่ช่วยกลัวจะแย่แม่ทูนหัว
ถูกขัดขวางถูกชำเลืองเรื่องส่วนตัว
ไม่ต้องกลัวไม่มีใครเข้าใจเรา
เพียงสองเราเข้าใจกันสำคัญกว่า
ใครจะว่าอย่างไรชั่งใครเขา
แม้ลำบากหัวใจให้ทนเอา
ขอเพียงเราเข้าใจกันเท่านั้นพอ
1 พฤษภาคม 2546 16:57 น.
วาอิระ เรียวจิ
จากดวงใจดวงนี้ที่ให้ไป
อยากขอบใจในไมตรีที่ให้ฉัน
แม้ห่างไกลในดวงจิตคิดถึงกัน
จากใจฉันนั้นรำพึงถึงใจเธอ
แม้แรมร้างห่างไกลไม่พบหน้า
แต่วาจาที่เพ้อพร่ำจำเสมอ
กับดวงตาที่สดใสแทนใจเธอ
เคยพร่ำเพ้อถ้อยคำจำได้ดี
1 พฤษภาคม 2546 16:41 น.
วาอิระ เรียวจิ
ที่รักจ๋าเธอรู้ไหมใจฉันเหงา
เมื่อถึงคราวต้องห่างไกลให้คิดถึง
ไม่เห็นหน้าพาห่วงใยให้รำพึง
เคยซาบซึ้งจำต้องห่างรางอุรา
วันเก่าเก่าคนเก่าเก่าเฝ้าคิดถึง
เสมือนหนึ่งในชีวีที่ห่วงหา
ล่วงเลยผ่านตามกาลวันเวลา
ห่างใบหน้าใช่ห่างใจ
1 พฤษภาคม 2546 16:33 น.
วาอิระ เรียวจิ
ฉันรักเธอจริงใจใช่เรื่องมาก
ฉันเพียงอยากได้หัวใจไว้คิดถึง
รักจริงจริงจากใจใช่รำพึง
ขอเป็นหนึ่งเดียวในใจเธอ
หากแม้นเธอเห็นใจให้เคียงคู่
จะขออยู่เคียงข้างไม่พลั้งเผลอ
แม้ผู้คนมากมายที่พบเจอ
จะพร่ำเพ้อถึงเธอเพียงผู้เดียว
1 พฤษภาคม 2546 16:26 น.
วาอิระ เรียวจิ
วันนี้คนดีเธออย่าเหงา
ปิดตาลงเบาเบาในคืนนี้
เธอจะได้นอนหลับและฝันดี
อย่างน้อยเธอมีฉันค่อยห่วงใย
แม้ฉันนี้จะไม่ใช่คนดีเท่าไรนัก
แต่ก็ยะงมีรัก..ที่จะให้
จริงจริงนะ...จริงจริงจากใจ
อยากฝากไว้ให้เธอเก็บเนิ่นนาน
หน้าส่วนตัว
959
