17 กุมภาพันธ์ 2552 16:33 น.
วาสุกรี
โลกธาตุ ขยาดเขยื้อน สะเทือนสะท้าน
ดั่งประหนึ่ง ถึงกาล อวสานสมัย
เงียบสงัด บัดเดี๋ยวระงม ระทมฤทัย
ขุนเขาใหญ่ พยับเพยิด กระเดิดกระโดน
เหตุเมื่อมี พญามัจฉา อาละวาด
อุกอาด ผงาดง้ำ ทำโลดโผน
ระเริงสระ เกษียรชล ชโลมโคลน
ล้าแรงโจน สงบนิ่งอิงอร ก่อนนิทรารมณ์
11 กุมภาพันธ์ 2552 10:31 น.
วาสุกรี
ผีเสื้อ ตัวนี้ ฤดีร้าว
ลมหนาว คราวนั้น หวั่นไหว
พลาดพลั้ง ครั้งหนึ่ง จึงเป็นไป
ถูกตราหน้า ว่าหลายใจ ตลอดมา
8 กุมภาพันธ์ 2552 06:11 น.
วาสุกรี
รู้ว่าเขา ไม่เลือก ยังเสือกรัก
ยามอกหัก จะฟูมฟาย ให้ใครเห็น
ที่เอ่ยมา ใช่จะซ้ำ ให้ลำเค็ญ
กูก็เป็น เหมือนมึง ....มัน(เคย)ซึ้งม๊ะ?
2 กุมภาพันธ์ 2552 08:58 น.
วาสุกรี
เมื่อเห็นรัก ไร้ค่า ก็อย่าคิด
จะมีสิทธิ์ เป็นหนึ่ง ซึ้งความฝัน
ก็แค่เคย รู้จัก ทายทักกัน
การลืมเลือน เพียงรอวัน เท่านั้นเอง
หน้าส่วนตัว
1325
