25 ตุลาคม 2551 16:44 น.
วาสุกรี
จากชีวิต ของคน ที่ทนสู้
จากใจผู้ ขื่นขม ถูกข่มเหง
จากใกล้ชิด เคียงฝัน อย่างกันเอง
เขาละเลง รอยร้าว ให้เศร้าใจ
...มาวันนี้ ใจฉัน นั้นหายเจ็บ
...ความหนาวเหน็บ คราวนั้น มิหวั่นไหว
...ข้ามจากความ สับสน พ้นทุกข์ภัย
...และฉันได้ คนที่ฉัน นั้นต้องการ
ขอบใจนะ ที่ทำให้ ฉันได้คิด
กับชีวิต ต้องสู้ รู้กล้าหาญ
จนได้ยืน สู่ฝัน อันตระการ
เธอซมซาน บ้างอย่าท้อ สู้ต่อไป
23 ตุลาคม 2551 07:29 น.
วาสุกรี
ละครโลก ละครโรง มีโครงเรื่อง
ที่ต่อเนื่อง โยงใย ให้ความหมาย
ละครโลก ลึกล้ำ เกินทำนาย
ละครโรง ปิดท้าย ด้วยความดี
...ละครโลก มีเล่น เป็นหลายบท
...เกียรติยศ อำนาจ ทาสศักดิ์ศรี
...เดี๋ยวหลอกเขา หลอกเรา ไม่เข้าที
...คนจึงมี ...ละคร... ไว้สอนใจ
ละครโรง ปิดลง ตรงจุดหนึ่ง
อาจถอดดึง ชฎา มาเก็บได้
แต่หน้ากาก ละครโลก ที่โพกไว้
ดึงเท่าไหร่ ก็ไม่หลุด แม้นสุดแรง
...อยากจะหยุด โลกละคร แต่ตอนนี้
...หยุดสิ่งที่ สับสน ทุกหนแห่ง
...หยุดความ โหดร้าย ไม่สำแดง
...หยุดแก่งแย่ง สิ่งสมมุติ ฉันหยุดคอย
ยอมเป็นคน ไม่ทันกิน จนสินทรัพย์
แลยอมรับ กับความเศร้า ที่เหงาหงอย
อยากวางหวัง ทิ้งไว้ ให้ล่องลอย
ฉันอยากปล่อย ความเป็นคน บนเวที
...................
18 ตุลาคม 2551 17:37 น.
วาสุกรี
ฉันจากนา มากรุง มุ่งสู่ฝัน
จากด้วยวัน ฟ้าใส ไร้เมฆฝน
ฉันกลับบ้าน เยี่ยมเยือน เพื่อนทุกคน
วันฟ้าหม่น เป็นคนเก่า ที่เท่าเดิม....
17 ตุลาคม 2551 15:45 น.
วาสุกรี
ตาต่อตา ฟันต่อฟัน แข่งขันสู้
ต้องรอบรู้ เราเขา เข้าฉกฉวย
ไม่มีญาติ ไม่มีมิตร คิดจนรวย
ต้องมอดม้วย หมดท่า ลงคามือ
...ทำกันอย่าง เลือดเย็น เฝ้าเข่นฆ่า
...ใครไร้ซึ่ง ปัญญา มายึดถือ
...ย่อมถูกจับ แขนขึง ตรึงคาขื่อ
...เกินลุกฮือ สู้ไป ใจเหนื่อยแรง
ฉันอยากช่วย ผู้พลั้งพลาด ไม่อาจช่วย
เพราะอ่อนด้วย ปัญญา ไม่กล้าแกร่ง
อ่อนด้อยวัย ควรหรือจะ มาแสดง
ทนฝังแฝง ความกดดัน อย่างหวั่นใจ
...ผู้ใหญ่บ้าง มุงดู อยู่เฉยเฉย
...บ้างเดินเลย มิคิด จิตแก้ไข
...บ้างก็ยิ้ม หัวเราะ เพราะเหตุใด
...สังคมไทย ก็เช่นนี้ ที่ยืนยง
จะไม่ขอ อยู่ดู ให้รู้ผล
ความปี้ป่น ที่ใคร ต่างใหลหลง
ฉันทำได้ เพียงฝืน และยืนปลง
แล้วจากวง "หมากรุก"ไป ในทันที
.......................................................................................................
15 ตุลาคม 2551 16:34 น.
วาสุกรี
บ้านนี้ เมืองไหน
มีแต่ไฟ มีแต่ฟอน
ดวงแด แด่วดิ้น กระเด็น กระดอน
สะทก สะท้อน สะท้าน สะเทือน
บ้านนี้ เมืองไหน
อ้าวนี่ไทย (ไง)เมืองเถื่อน
สยามยิ้ม ที่ใคร เยี่ยมเยียน
เปรอะเปลื้อน เลือดฉ่ำ น้ำตา อุรา ระบม
.........เศร้าใจครับ ทั้งที่ไม่อยากเขียนเลย
หน้าส่วนตัว
1595
