อยากให้เป็นแค่คืนวันฝันร้าย
อยากให้เป็นแค่การแพ้พ่ายต่อความเหงา
อยากให้เป็นแค่อารมณ์สีจาง .. เป็นเส้นบางๆสีเทา
อยากให้เป็นเพียงแค่บางเวลาที่เรา .. ต้องห่างกันไกล
คิดถึงตลอดเวลา..
ทุกคืนวันจ้องมองนาฬิกาที่หมุนไปอย่างช้าๆ..อยู่ได้
ถอนหายใจปนสะอื้น เพราะรู้ว่าวันและคืน .. ที่ไม่มีเธอยืนข้างๆ ช่างปวดใจ
อยากได้เธอคนเดิมกลับคืนมาใหม่ .. ไม่อยากให้กลายเป็นคนแปลกหน้าต่อกัน
เหมือนความรัก ... กำลังเดินทางจากเราไปเหมือนที่ว่างในหัวใจ ค่อยๆขยับขยายออกมา----------------------------------------------------๐ เคย . . . รู้สึกไหมทันที่ทีความรักพลัดจากไปดั่งฟ้าผ่ากลางใจในบัดดลเจ็บแปลบไม่ถ้วนล้วนรักลาสลัดรักหลุดอุรา ..ก็ไม่พ้นยิ่งกว่าเสี้ยนตำใจข้างในตนยิ่งสับสนจนหนทางระหว่างใจ๐ อดีต . . . คอยย้ำเตือนเหมือนเทปหนังม้วนเก่าเล่าซ้ำใหม่ภาพกันและกัน ฝันรักยังปักใจจะตัดขาดตัดอาลัยยังไงกันเสียดาย ความรู้สึกที่ผ่านมาบรรยายค่ามากมายยิ่งในนั้นความรู้สึกยากจะตัดปัจจุบันทิ้งใจนั้นทุกข์ระทน .. อยู่คนเดียว ฯ
วิกฤตการ์ณ เกิดทันใด ใจแทบสิ้น ทั่วแผ่นดิน ร้าวแยก แตกสลาย น้ำลดลง เลียบล้น พ้นหาดทราย ต่างกลับกลาย เป็นคลื่นสูง ถล่มเมือง เวทนา ตะกั่วป่า สลดสุด คลื่นน้ำฉุด ชีวิตคน อยู่ลือเลื่อง เสาไฟฟ้า ข้าวปลา ลอยเนืองๆ ความขุ่นเคือง หายราบ เป็นนาบกรอง พังงา .. ในวันนั้น เมื่อถึงวัน น้ำลดสยดสยอง ผู้คนเฮ หนืกัน เป็นครรลอง ทิ้งข้าวของ ไว้ในบ้าน ลานของตัว น้ำพุ่งสูง ราว๗ ถึง๑๐ เมตร บริเวณเขต น้ำเค็ม สูงเกินหัว บ้านเรือนลอย ตามน้ำ กว่าหมื่นครัว เมื่อเห็นคลื่น ก็กลัว วิ่งหนีไป ต้องมาวิ่ง เป็นเท้าไฟ ให้รีบบึ่ง คนสิ้นซึ่ง ตายลิ่น แผ่นดินไหว DTACมา เอาหน้า ว่ากันไป โทรฟรีไซร้ ทั่วประเทศ เขตแดนดิน เหตุเกิดมา ๓ ลูก จนสลบ ยังไม่พบ ผู้สูญหาย สลายสิ้น อันกระบี่ พังงา เป็นอาจิน จะกิกิน มิได้ลง ต้องปลงใจ จากข่าวนี้ ประชา รู้กันเถิด มันจะเกิด อีกครั้ง เรารู้ไหม อย่าด่าโทษ กรมอุตุ ระบุไป เมืองบรรลัย เห็น ฤทธิ์ อนิจจัง