จำ (เจ็บ) รัก

วาริศ

รักแรกเหมือแรกรัก            อาสา   อยู่เคียง

กาลเลื่อนผ่านไปมา                        เปลี่นได้

ใจคนสุดพรรณนา                          ดีชั่ว

แม้นสัตว์จักต่ำไซร้                         อาจรู้บาปบุญ

          ลวงหลอกกลับกรอกแล้ว       ทิ้งไป

สุดจะหักห้ามใจ                               จากเจ้า

ตัดบัวไม่ไว้ใย                                 ยากอยู่

ตัดพี่ที่วอนเว้า                                 โศกเศร้าเรียมสลาย

          หญิงใดในโลกหล้า                เจ็บเท่า  น้องฤา

สุดระทมตรมเหงา                           หม่นไหม้

น้องทำสิ่งใดเล่า                              โปรดกล่าว   เถิดนา

หรือพี่หาเหตุให้                              ไป่ร้างลากัน

          รักเอยจงผ่านพ้น                  จากใจ

หยุดรักหยุดอาลัย                            เถิดเจ้า

โง่รักจักโทษใคร                             ให้อด   สูนา

ก้มเก็บเหน็บความเศร้า                  ฝากฟ้าฝังดิน