9 มกราคม 2550 01:20 น.
วารินลับแล
เหตุผลของคนหึง
อีกหนึ่งภาษากาย
ถึงแม้รักแท้ดูแลไม่ได้
แต่พรุ่งนี้ไม่สายที่จะรักกัน
29 มกราคม 2549 23:23 น.
วารินลับแล
เคยฝันใฝ่ ใฝ่ฝัน ฝันฝันหา
ฝันเนิ่นมา เนิ่นนาน ฉันฝันถึง
ทุกคืนวัน ฉันนึก บ่นรำพึง
ความฝันซึ่ง ถึงยาวไกล ต้องได้มา
สู้สู้สู้ สู้สู้สู่ หนทางฝัน
ตัวของฉัน มันดูท้อ ไม่หมดหวัง
ถึงลำพัง บนถนน สายอนัน
เพื่อความฝัน ฉันขอสู้ ด้วยหัวใจ
29 มกราคม 2549 22:16 น.
วารินลับแล
คนเดิมเดิมคนเดินดินคนเก่าเก่า
กับความเศร้าทางใจในดวงหา
วันเวลาที่ผ่านเคลื่อนดาวมา
แต่ดูว่าหัวใจฉัน เช่นเดิม
ยืนกลางป่าในความมืดหมดมองเห็น
สิ่งที่เป็นเหมือนทางสว่างหา
ในความมืด ต้องการเพียงแสงมา
ส่องเป็นทางให้ฉันเดินเดินต่อไป
27 มกราคม 2549 22:45 น.
วารินลับแล
เคยลองคิด ลองถามหัวใจไหม
ว่าทำไม ถึงยังคิดคนึงหา
ถึงเรารู้ว่าเธอคงไม่มา
กลับมาหาคืนวันที่ล่วงมา
การเดินทางหัวใจมันเหน็ดเหนื่อย
การเดินเพื่อเธอที่มองหา
กาลเวลานานมายังรอรา
ไม่รู้ว่า ยังต้องรออีกนานไกล
10 ตุลาคม 2547 15:23 น.
วารินลับแล
ในทุกนาทีมีคนเหงาคิดถึงเธอในทุกนาที
มีคนเหงาคนนี้ หวั่นไหว
ก่อนหลับตา แอบถอนลมหาย
ได้สะกดคำว่า คิดถึงคนไกล
จนท่องจำขึ้นใจทุกวัน
ขอความห่วงให้ฉันบ้าง
คนเหงาอ้างว้าง จะได้หายเหงา
คืนนี้ทั้งที่ท้องฟ้าเต็มดาว
แต่เหมือนฟ้าว่างเปล่า เหงาใจ
ส่งความคิดถึงให้หน่อย
แม้จะคำเล็กน้อย แต่ค่าแสนยิ่งใหญ่
อยากให้คืนนี้ ไม่ต้องทนหนาวใจ
ขอเพียงแค่ความห่วงใย ก่อนหลับตา
อธิฐานต่อดาวดวงหนึ่ง
ขอให้คนที่คิดถึง ส่งความคิดถึงกลับมาหา
อยากอยู่ใกล้เธอจนแทบจะบ้า
..................มันว้าวุ้นใจ....................
หน้าส่วนตัว
897
