สิ่งที่ฉันขีดเขียนลงไป ....ไม่อาจนับได้ว่าเป็นบทกวี และฉันก็ไม่เคยหาญกล้าเรียกตัวเองว่า ...กวี เพราะตัวอักษรที่ฉันจับมาเรียงต่อกันนั้น ... ไม่มีคุณค่าใดทั้งทางวรรณศิลป์ และ สังคม อาจจะเป็นเพียง ถ้อยคำ บ้าบอ สำหรับบางคน หากเพียงทุกขณะที่ฉันได้หยุด และหลีกเร้นจากโลกที่หมุนเร็วและวุ่นวาย ขณะที่ฉันได้เอาตัวอักษรมาเรียงต่อกัน ... และเขียน ... ...... ทุกตัวอักษร ที่เดินทางออกมา...มีเธอ ...เป็นแรงผลักดัน...บันดาลใจ
หน้าส่วนตัว
1502
