26 กันยายน 2554 21:32 น.
วาริท วิมล
หนึ่งฝุ่นผง
เธออาจหลงลืมไป...
ว่าฉันและเธอเล็กกระจิดริดเพียงไร... ในโลกสีน้ำเงินใบนี้
การดำรง การมีอยู่ ของชีวิตเธอและฉัน..มันไม่ถึงเสี้ยววินาทีของจักรวาลกำเนิด...
ฉะนั้นแล้ว...เราจะพร่ำเพ้อรำพันอะไรกันมากมาย ...กับ "เรื่องของตัวเอง"
....................
...................
ชีวิตเราเบาบาง เหมือนสายลมที่พัดพา ขนนกปลิวไปมา
และสายลมแห่งโชคชะตา...ก็พัดพา หนึ่งฝุ่นผง อย่างฉันเข้าตาเธอ....
......................
แม้ไม่เจตนา ...แต่หนึ่งฝุ่นผง ก็อาจทำให้เธอระคายเคือง ... มีน้ำตา
แต่เมื่อเธอลืมตา.... เธอก็พบว่าหนึ่งฝุ่นผงก็โดนชะออกไป ... ด้วยน้ำตาของเธอเอง
แล้วใย...จะอาวรณ์ อาลัย อะไร ....
...กับหนึ่งฝุ่นผง...
20 กรกฎาคม 2554 14:55 น.
วาริท วิมล
...ของจริงยามยาก.....
มิตรภาพเบ่งบานในยามยาก
เมื่อลำบาก ทุกข์ยาก จึงรู้ได้
ว่าใครหนอ "ของจริง" ..ที่จริงใจ
เพื่อนคนไหน ก็รู้ "ใจ" ...กันคราวนี้
...................................................
written @ 2536
14 กรกฎาคม 2554 22:42 น.
วาริท วิมล
ฝนตกครืนๆ....ในค่ำคืนอย่างนี้
นำฉันกลับไปทุกที...ที่คืนนั้น
ใต้ผ้าห่ม ผืนเดียว เธอและฉัน
"ฉันอยากหยุดคืนวัน...ไว้ตรงนี้"
...................
แต่ความจริงคือ เวลาไม่เคยหยุด
และเวลาก็ยืื้อ ฉุด เธอจากฉัน
จะกี่ฝนเวียนมากี่ครานั้น
ไม่มีวันที่เธอจะคืนมา
...................
ฝนเริ่มซา ฟ้าเริ่มเปิด ให้จันทร์ฉาย
สิ่งที่ฉันทำได้ ก่อนหลับฝัน
ภาวนา พระคุ้มครองเธอทุกวัน
ทุกทุกสิ่งที่ดีนั้น...เป็นของเธอ....
(written @ 2540)
26 มกราคม 2554 10:38 น.
วาริท วิมล
สิ่งที่ฉันขีดเขียนลงไป ....ไม่อาจนับได้ว่าเป็นบทกวี
และฉันก็ไม่เคยหาญกล้าเรียกตัวเองว่า ...กวี
เพราะตัวอักษรที่ฉันจับมาเรียงต่อกันนั้น ...
ไม่มีคุณค่าใดทั้งทางวรรณศิลป์ และ สังคม
อาจจะเป็นเพียง ถ้อยคำ บ้าบอ สำหรับบางคน
หากเพียงทุกขณะที่ฉันได้หยุด และหลีกเร้นจากโลกที่หมุนเร็วและวุ่นวาย
ขณะที่ฉันได้เอาตัวอักษรมาเรียงต่อกัน ... และเขียน ...
......
ทุกตัวอักษร ที่เดินทางออกมา...มีเธอ ...เป็นแรงผลักดัน...บันดาลใจ
27 เมษายน 2550 11:00 น.
วาริท วิมล
ขอบคุณเธอ...ผู้ที่เป็นที่รักยิ่ง
กับทุกสิ่ง ทุกก้าวย่าง ที่สร้างสรร
กับเรื่องราวธรรมดาในทุกวัน
ที่ผลักดัน ให้ฉัน นั้น"เต็มคน"
เธอคือแรงบันดาลใจ จุดไฟหวัง
เป็นพลัง เริงแรง ทุกแห่งหน
บทกวีชีวิตฉันได้เริ่มต้น
ให้ดั้นด้นค้นหาสู่หลักชัย.....