23 พฤษภาคม 2547 16:06 น.
วายุ-วารี
เธอไม่ได้เป็น... เจ้าหญิงในนิยาย
ที่เธอบอกว่าเธอนั้นไม่มีค่า
เป็นแค่ผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่ง
เธออย่าเลยนะจงอย่าคิดนึก
เพราะเธอจึงมีฉันในวันนี้
เธออย่าคิดว่าตัวเธอนั้นไร้ค่า
ก็เพราะว่าเธอมีค่ามากกว่านั้น
และเธอก็เป็นคนที่สำคัญ
ที่ใจฉันมอบรักเธอมั่นนิรันดร์
เจ้าหญิงอาจเป็นที่หลายคนฝันถึง
แต่เธอคือคนที่ฉันเฝ้าใฝ่ฝัน
ถึงเธอไม่ได้เลิศเลอถึงปานนั้น
แต่ฉันว่าเธอนั้นคือคนที่ใช่
เจ้าหญิงที่เป็นเพียงสิ่งในนิยาย
คงเพียงอ่านแล้วก็ผ่านเลยไป
แต่เธอคือสิ่งจริงที่อยู่ในใจ
ที่ไม่ได้เป็น... เจ้าหญิงในนิยาย
20 พฤษภาคม 2547 12:57 น.
วายุ-วารี
จากใจโจษจันจำใจ
ใจจำจากเจ้าจำจรจนเจ็บจิต
จองใจเจ้าจอมจ้องจดจำเจียมจน
จากจารจบเจอใจเจ้าจรัสจริง
แจ่มจ้าจับใจจิตจนจัดเจน
จากใจโจษจันจำจดใจเจ้า
เจรจาจับใจจนเจนจบเจียนจ้าว
จุนเจือจากใจเจ้าจงเจือจาร
จีบเจ้าจอมจากใจแจ้งจริงจัง
19 พฤษภาคม 2547 13:53 น.
วายุ-วารี
ใจฉันเคยใส่กล่องลั่นกลอนปิดไว้
ไม่ยอมให้ใครเข้าไปข้างในใจ
ด้วยดวงใจนั้นเคยเจ็บเพราะคนใกล้
เค้าจากไปไม่เหลือให้แม้นเยื่อใย
ทำให้ใจดวงนี้ชาชินรัก
ไม่เคยคิดรับใครเข้าข้างใน
ด้วยเพราะกลัวรักจะทำให้เจ็บใจ
จึงไม่เคยคิดมีใจให้ใครเลย
แต่เพราะเธอ คนนี้ใช่ไหมนี่
คือคนที่สะกิดใจให้เปิดเผย
เปิดกล่องทำลายกลอนใจเจ้าเอย
มาเปิดเผยพันธนาการรักจากใจ
ให้ใจที่ไร้ศรัทธาในความรัก
ได้กลับมาพบรักในครั้งใหม่
ทำลายโซ่ที่คล้องพันธนาการใจ
มาคล้องใหม่ให้สองใจมารวมกัน
มาทำให้ความฝันที่เคยหาย
ที่มลายสลายไปจากใจฉัน
ให้ได้คืนกลับมาสู่ดวงใจนั้น
เติมความฝันคืนความสุขให้แก่ใจ
แล้วใจก็ได้อ่อนไหวให้ไหวหวั่น
หวานแว่วฝันวาบหวามกลางทรวงใน
ให้บังเกิดรักล้นใจมอบให้เธอ
ให้เสมอให้เพียงเธอมั่นรักมิคลาย
อยากจะบอกขอเธอหน่อยได้ไหม
โปรดจงมอบให้ฉันหมดทั้งใจกาย
อย่าแบ่งปันให้ใจใครจนวันวาย
ฉันคงตายมลายไปถ้าเธอปันใจ
ด้วยรักเธอเท่านั้นยอดดวงจิต
จะไม่คิดแทนที่เธอด้วยใครคนไหน
ฉันจะรอวันที่เธอเดินชิดใกล้
จะรอตลอดไปตราบวันวาย
แม้เพียงเธอยอมมอบให้กับฉัน
จะดูแลใจให้รักกันไม่สลาย
ฉันจะรักเพียงเธอจนวันตาย
จะมิคลายรักเธอตราบนิรันดร์
17 พฤษภาคม 2547 18:22 น.
วายุ-วารี
คะนึงคิดถึงเดือน
ราตรีนี้เหม่อมองไป... ในท้องฟ้า
เห็นดวงดาวดารา... พราวหลากหลาย
เหมือนมวลมิตรที่มี... อยู่ข้างกาย
ถึงมากมายไม่เหมือน... ชิดสนิทเดือน
เจ้าดวงเดือนหายไปแห่งไหนเล่า
พี่นี้เฝ้าหาเจ้า แม่ดวงเดือน
อยากฝากฟ้าดาราด้วยวจีเอื้อน
ช่วยดูแลดวงเดือน... ให้ฝันดี
ขอจงให้ท้องฟ้าช่วยห่มคลุม
ให้แม่เนื้ออุ่น... ได้คลายที่หนาวกาย
หากมีใดที่ให้ร้อน... ไม่สบาย
วอนสายลมช่วยพัดให้เจ้าที
ถ้าเจ้าเหงาด้วย... ยังไม่มีใคร
ขอดวงดาวดารา... อยู่เป็นเพื่อน
คอยคลายเหงาที่เศร้าใจ... ไม่แชเชือน
เจ้าดวงเดือน จงมีสุข... ไร้ทุกข์ภัย
ถึงราตรีนี้ท้องฟ้า... จักมืดมิด
แต่พี่นี้ยังคะนึง... คิดถึงเจ้า
ยิ่งดวงเดือนห่างหายไป... ใจพี่เหงา
ขอให้เจ้าดวงเดือน... จงคืนสู่นภา
จากฟากฟ้าเบื้องบน... นภากว้าง
ดวงเดือน เจ้าจงฉาย... สาดแสงสวย
มิฉนั้นพี่นี้คงต้องม้วย...
ด้วยความคิดคะนึงถึง... เจ้าดวงเดือน...
17 พฤษภาคม 2547 17:27 น.
วายุ-วารี
ศรอักษราภาษารัก
ขอยิงศรอักษราภาษารัก
บรรจงปักลงกลางฤทัยอนงค์นวล
ปักให้ลึกซึ้งถึงกลางกมลอร
เป็นอักษรภาษารักประจักษ์ใจ
ให้เจ้าได้รับรู้... ซึ้งดวงจิต
ว่ามีใครคนหนึ่งคิด... เพ้อถึงเจ้า
อยากให้เจ้ารู้นะ... แม่นงเยาว์
ว่าฉันเฝ้ารอเจ้า... เพียงผู้เดียว
จึงพาดสายน้าวคันศรด้วยดวงจิต
ที่เปี่ยมล้นด้วยรักเจ้าจนล้นปรี่
โปรดเถอะนะนงลักษณ์... วอนคนดี
โปรดจงรับไมตรีที่ส่งไป
ถ้าหากเธอนั้นเพียงมีไมตรีตอบ
จะรอบอกรับไมตรีด้วยใจหมาย
จะรอรับเพียงเธอทั้งใจกาย
เพียงเธอหมายตอบไมตรีบอกออกไป
หน้าส่วนตัว
1040
