9 พฤศจิกายน 2550 09:12 น.
วายุ ชลธี
อันว่าเรายังรักเพื่อนอยู่เต็มอก
ใจช้ำฟกเมื่อเรานั้นใกล้ต้องจาก
วันเวลาใกล้มาแล้วที่จะพาก
เรานั้นห่างจากกันฉันไม่แค
แต่วันนี้ฉันคิดคนละอย่าง
การร่วมทางทำให้ฉันต้องแยแส
วันที่จากเรานั้นถึงมาแล
อยากจะแก้สิ่งที่ทำมันลงไป
28 กันยายน 2550 14:49 น.
วายุ ชลธี
คำว่ารักทุกคนนั้นต้องรู้จัก
จะเรื่องรักที่สมหวังและผิดหวัง
บ้างคนนั้นอาจมีรักแล้วพ้ายพัง
ต้องผิดหวังแล้วนั่งเศร้าโศกา
ใครกันเล่าจะรู้ว่ารักใดแท้
ก็มีแต่รักกันไปใหรู้หนา
คำว่ารักต้องลองรักกันนา
ถึงจะได้รู้ว่าเป็นอย่างไร
24 กันยายน 2550 10:17 น.
วายุ ชลธี
ความรักนั้นนั่นหรือคือการให้
ให้เธอหมดดวงใจแล้วทูลหัว
มีเท่าไรให้หมดใจให้หมดตัว
แม้ดีชั่วพี่ก็รู้อยู่แก่ตน
ทนเฝ้ารักทูลหัวอยู่นานแล้ว
พี่กินแห้วเพราะเจ้านั้นเสียทุกหน
จะไม่รักใครแล้วแม้เพียงคน
มีแต่ผลที่จะทำช้ำชอกใจ
21 กันยายน 2550 16:32 น.
วายุ ชลธี
จะวันเกิดวันใดก็จัดงาน
จัดสังสรรค์กันไปไร้เหตุผล
ไม่คิดถึงคุณพ่อแม่ที่เลี้ยงตน
ไร้เหตุผลที่จัดงานนี้ขึ้นมา
17 กันยายน 2550 12:27 น.
วายุ ชลธี
จะกี่รักจะกี่คนที่เจ้าบอก
ที่พร่ำบอกใครเขาเสียหลายหน
เจ้าพรำบอกรักใครหลากหลายคน
จะกี่หนที่พี่ทนชำชชอกใจ
พี่เฝ้ารักเฝ้าหวงเฝ้าห่วงเจ้า
พี่นั่งเหงาแต่เจ้านั้นไปใหน
หรือว่าเจ้านั้นจะอยู่กับชายใด
ปล่อยใหใจพี่นี้เฝ้าระทม
หน้าส่วนตัว
1146
