16 สิงหาคม 2548 01:20 น.
วาทิพย์
หนูเรียนอนุบาล แม่จากบ้านไปนานปี
ด่าทอว่าพ่อนี้ ทั้งงี่เง่าและโง่งม
ทำงานไม่ก้าวหน้า แม่ระอากองอาจม
เป็นเพชรในเปือกตม ถูกลบคมจนไร้แวว
แม่หอบกระเป๋าเหิน เดินเชิดหน้าด่าเสียงแหวว
ชั้นมีคนใหม่แล้ว ขับรถหรูอยู่กระทรวง
ชั้นอยากไปเมืองนอก เฮียเขาบอกไม่ต้องห่วง
เพชรพลอยกี่ร้อยพวง เงินยุบยับนับไม่ทัน
ดักดานอยู่กับแก จนเกือบแก่ยังกินมัน
กินเผือกอยู่อย่างนั้น ไหนสวรรค์เคยสัญญา
แกจบแค่ปอหก เมาปกหลกพกยาบ้า
ตัวฉันสิอุตส่าห์ ไต่เต้าจนจบพาณิชย์
เป็นถึงแคชเชียร์หรู กรรมกูเอ๋ยมีผัวผิด
ก่อนแต่งไม่ทันคิด สะกิดใจไฝใต้ตา
ปิ๊งแกแค่ความหล่อ บัดนี้หนออนิจจา
พุงย้อยปากเหม็นยา ขืนอยู่ต่อคงบ้าตาย
แม่จากไปนานปี หนูร้องไห้หัวใจสลาย
ยิ่งมองพ่อยิ่งคล้าย ซากศพเข้าไปทุกที
คืนหนึ่งพ่อคลุ้มคลั่ง ด่าเสียงดัง แม่มึงนี่
สันดานไม่รักดี พับผ่าซีหน้าเหมือนมึง!
หนูนอนหลับแน่นิ่ง ทิ้งสังขารวิญญาณขึง
ลอยล่องจ้องตะลึง คราบน้ำกามเปรอะกระโปรง!!
11 สิงหาคม 2548 12:38 น.
วาทิพย์
เสริมดั้งและผมเขียว โชว์สายเดี่ยวเฉี่ยวสะดือ
รถเก๋งกับมือถือ คือผู้หญิงแห่งยุคสมัย
นุ่งดำไปนั่งผับ จับบุหรี่และจิบไวน์
เซ็กซี่มีเวบไซต์ ใช้อาวุธอันหวิวหวาม
ได้งามมาด้วยเงิน และได้เงินมาด้วยงาม
งามแต่งก็เงินตาม ทุกโมงยามประกวดประขัน
พูดไทยไม่ชัดถ้อย พ่อร้อยเอ็ดแม่สุพรรณ
สำเนียงอเมริกัน แถมดัดฟันให้ทันสมัย
อ่านแต่การ์ตูนญี่ปุ่น ยั่วกิเลสยุเพศภัย
ดูแต่ละครไทย กะโหลกไร้ยิ่งเปล่ากลวง
สูงยาวบนส้นตึก ไม่รู้สึกตะขิดตะขวง
ใครยลคงอยากควง ครั้นติดบ่วงก็กู๊ดบาย
อยากเด่นและอยากดัง เหมือนฝรั่งในหนังฉาย
กร้านกร้าวแต่กรีดกราย ล่อผู้ชายให้พึงชม
มองสิ! ฉันคนสวย แถมรุ่มรวยรสนิยม
ร่านร้อนในอารมณ์ เนื้อนมไข่ไยทำเมิน
แทะเล็มให้เต็มตา กล้าๆหน่อยอย่าขวยเขิน
ที่งามเพราะทุ่มเงิน จากปลายเท้าจรดหัว
ลูกครอกสู่ลูกครึ่ง ขอเป็นหนึ่งไม่เคยกลัว
อินเตอร์จนลืมตัว และลืมตนจนลืมตาย
กายาเหมือนหุ่นยนต์ กมลเล่ห์ไว้เร่ขาย
ตราบโลกยังมีชาย ที่มักง่ายและหมายเชย
ผู้หญิงสำเร็จรูป จูบไม่หอมใครดอมเอ่ย
ทุกส่วนล้วนเทียมเฉลย บุรุษเอ๋ย ไยโง่งม!
หน้าส่วนตัว
920
