10 พฤษภาคม 2550 15:04 น.
วันสุข >
ฉันไม่รุหรอกนะคะ ว่าคุณจะบังเอิญได้อ่านตัวอักษรเหล่านี้หรือเปล่า
แต่ฉันก็ตั้งใจเขียน เพื่อนที่จะให้คุณได้รู้
ว่าฉันรู้สึกดีใจแค่ไหนที่ได้รู้จักกับคุณ
2ปี ที่ผ่านมา ฉันไม่ได้ติดต่อกับคุณ
ไม่ได้ยินแม้กระทั่งข่าวคราวความเป็นไปของคุณ
จนกระทั่งเมื่อไม่นานมานี้
มีบ้านหลังหนึ่งที่ทำให้ฉันและคุณได้มาพบกันอีกครั้ง
บ้านหลังนั้นก้อคือไทยโพเอ็มนี้ไง
ฉันไม่รู้นะคะว่าสองปีที่ผ่านมาคุณเปลี่ยนแปลงอะไรไปบ้าง
แต่ตัวฉัน เปลี่ยนมาก จากเด็กตัวเล็กๆ
กลายมาเป็นคนที่มีความคิดมากขึ้น
ฉันคิดว่าคุณก็คงเหมือนกัน
ขอบคุณนะคะ ที่เวลาที่ผ่านมาคุณทำให้ฉัน
รู้สึกว่า ฉันไม่เคยโดดเดี่ยว
ฉันยังคงมีคุณ เวลาที่ฉันเหงา เสียใจ หรือร้องไห้
คุณก้ยังทำให้ฉันยิ้มได้
และคุณก็ทำให้ฉันรู้ว่า ฉันยังมีพี่ มีเพื่อน คอยให้กำลังใจอยู่ตลอดเวลา
หากวันใดที่คุณท้อ ฉันจะยังคงอยู่เคียงข้างคุณ
อย่างที่คุณเคยให้ฉัน
หากวันใดที่คุณเสียใจไม่มีใคร
ขอให้คุณนึกถึงฉัน แม้จะช่วยอะไรไม่ได้
แต่ฉันก็สามารถที่จะนั่งอยู่เป็นเพื่อนคุณได้ตลอดเวลา
หากวันใดที่คุณเหงา
ลองนึกถึงฉันสิ
ลองอ่านบทความนี้ คุณก็จะรู้อีกเช่นกันว่า ยังมีฉันอยู่
อยู่ข้างๆคุณตรงนี้ ไม่ไปไหน
และฉันก็ไม่ได้หวังอีกเช่นกันว่า
เมื่อคุณอ่านข้อความของฉันแล้ว
คุณจะรู้สึกดี
ฉันต้องการแค่เพียงให้คุณรู้ว่า
ฉันยังคงอยู่ตรงนี้ ตลอดมา และตลอดไป จริงๆ
หน้าส่วนตัว
1204
