30 มีนาคม 2550 00:11 น.
วันสุข >
การเป็นคนที่ถูกเรียกว่า "คนรัก" แน่นอน หลายๆคนคงชื่นชอบคำๆนี้อยู่ไม่น้อย ก็คงคิดว่า"ฉันนี่แหละ คือหนึ่งในใจของเขา"
แต่สำหรับฉันตอนนี้ ไม่ใช่เลย
แม้ตอนนี้ จะได้เป็นคนรักอย่างที่ใครหลายๆคนเขาอยากเป็นกัน
แต่ให้เข้าใจด้วยว่า
ผู้หญิงทุกคนไม่ต้องการแค่การเป็นคนรัก แต่ อยากที่จะ "ถูกรัก" บ้าง
ความรู้สึกของการถูกเรียกว่าคนรัก ใช่ ต้องยิ้มแน่นอน
แล้วเคยสัมผัสของความรู้สึกที่ถูกรักบ้างมั้ย
คนรัก มีหน้าที่หลายๆอย่าง ที่ต้องทำเพื่อให้คนรัก รู้สึกว่าถูกรัก
อย่าง เอาใจ ห่วงใย สนใจ สิ่งเล็กๆน้อยๆที่เขาเป็น คอยซับน้ำตาเวลาที่ร้องไห้
(อย่างตอนนี้ก้อไม่มีใคร ซับน้ำตาให้ฉันเลย ^^)
ถึงตอนนี้ ให้คุณลองถามตัวเองดูซิว่า
เขาเป็นคนรักของคุณ หรือเป็นคนที่คุณอยากมอบความรักให้
(คิดให้ดีนะ สองคำนี้มันต่างกัน)
ถ้าเขาเป็นคนที่คุณอยากมอบความรักให้ หรือพร้อมที่จะให้เขาเป็นคนที่รับ
ความรักจากคุณละก้อ อย่าลืมที่จะทำหน้าที่คนรักที่ดีด้วยล่ะ
(อย่าให้เป็นเหมือนฉันตอนนี้)
ถ้าคุณรู้สึกว่า คุณเป็นคนรักที่ดีให้ไม่ได้ อย่าใช้คำว่า "รัก"
มากักขังไว้เลย เพราะมันจะทำให้ปวดใจทั้งสองฝ่าย
ปล่อยให้เขา และ คุณ ได้ไปค้นหาความรักจิงๆ เพื่อที่จะได้รับความรู้สึก
ของการเป็นคนถูกรักและให้ความรักที่แท้จิงบ้างเถอะ
เม้นด้วยเน้อ.......
6 มีนาคม 2547 08:26 น.
วันสุข >
โอ๊ย!!!!..เจ็บนะ..บอลน่ะ..ชอบแกล้ง..เฟรน.. อยู่เรื่อยเลย เสียงของเฟรนบอกกับ บอล ที่เอาหนังสือมาฟาดหัวเฟรน บอลและเฟรนเป็นคนพิเศษของกันและกัน ด้วยความเป็นเพื่อน บอลและเฟรนจึงสนิทสนมกันเป็นพิเศษ ไม่รู้นานเท่าไหร่นะที่เฟรนและบอลคบกันมา แต่ก็นานมากพอสมควร
แหม..แกล้งเบาๆทำเป็นร้องเสียงหลกเลยนะ.....เพราะรักดอกจึงหยอกเล่น...อย่าโกรธกันนะ เสียงของบอลง้อเฟรนที่ดูงอนๆอยู่เล็กน้อย ไม่โกรธก็ได้ แต่บอลต้องเลี้ยงหนังเฟรนเรื่องนึง โอเค มั้ยหล่ะ
ได้อยู่แล้วคับ สำหรับเฟรน นี่บอลก็กะจะชวนอยู่แล้วเชียว ทั้งบอลและเฟรนต่างก็พากันไปดูหนัง พอหนังจบ เค้าก็เดินดูอะไรต่อมิอะไร ข้างในห้างเล็กน้อย บอล...บอลว่านั่น น่ารักมั้ย เฟรนชี้ไปที่ สมุด ไดอารี่เล่มนึง เฟรนอยากได้หรอ เดี๋ยวบอลซื้อให้นะ ในที่สุด เฟรนก็ได้ไดอารี่สมใจ ในไดอารี่เล่มนี้นะ จะมีแค่เรื่องของเราจนหมดเล่มเลย บอลเชื่อมั้ยหล่ะ เฟรนบอกบอลพร้อมกับอมยิ้มเล็กน้อย เฟรนบรรจงเขียนไดอารี่ ทุกๆวัน จะเล่มไหนซะอีกหล่ะ ก็เล่มที่บอลซื้อให้เฟรนไง บางวันเฟรนก็เขียนได้ไม่มาก บางวันก็เขียนเป็นกลอน เป็นเรื่องเป็นราวเลยหล่ะ เฟรนจะเอาได้อารี่เล่มนั้นมาให้บอลอ่านทุกๆอาทิตย์ ขำทำไม ตลกหรอ เฟรนงอนบอลอีกแล้ว ก็ไม่ได้ตลกหรอก แค่ว่ามันน่ารักดี ใจจริงของบอลว่ามันตลกมากๆเลย ก็เพราะว่าบอลไม่ใช่คนโรแมนติกน่ะสิ ขี้เล่นอีกต่างหาก
นี่คับ..สุขสันต์วันเกิดบอลยื่นของขวัญให้เฟรนในงานวันเกิด เฟรนลุ้นมาก ว่ามันจะเป็นอะไร หลังจากที่เพื่อนๆกลับกันหมดแล้ว เหลือเพียงบอลและเฟรน เฟรนแกะกล่องของขวัญสิบอลบอกเฟรนให้แกะของขวัญที่บอลให้ ไดอารี่?? บอลเห็นเล่มนั้นมันใกล้หมดแล้วเลยซื้อเล่มใหม่ให้น่ะ ขอบคุณค่ะ เฟรนดีใจมากกับของขวัญที่บอลให้ ไดอารี่เล่มนี้จะเป็นเล่มที่สองที่จะมีเพียงเรื่องของเรา นะบอลที่รักของเฟรน
บอล...ถ้าวันนึง เฟรนเป็นอะไรไป บอลสัญญากับเฟรนได้มั้ย ว่าบอลจะเขียนไดอารี่เล่มนี้ต่อไปให้มันจบ ทำไมเฟรนถึงพูดอะไรอย่างนั้นหล่ะ บอลไม่สบายใจเลยคราวหลังอย่าพูดอีกนะ บอลต้องสัญญากับ
เฟรนก่อน และบอลก็ต้องอยู่ได้นะ เมื่อไม่มีเฟรน ได้คับ บอลสัญญา แล้วเฟรนห้ามพูดเรื่องนี้อีกนะ . บอล เป็นคนชอบเรื่องสั้น เขียนกลอนต่างๆ เธอจึงได้ไปอบรมเรื่องนี้ที่สิงคโปร2เดือน และเพื่อนๆอีก2-3คน บอลอย่าลืมเฟรนนะ เฟรนจะรอบอลอยู่ที่นี่แหละ ระยะทางและกาลเวลาจะทำให้เฟรนและบอลลืมกันมั้ยนะ
เวลาก็ผ่านไปเรื่อยๆ เฟรนก็รอบอลไปเรื่อยๆ คอยวันที่บอลจะกลับมา เวลาก็ผ่านไป 2 เดือน วันที่บอลจะกลับมาก็มาถึง บอล ..บอลรู้มั้ยเฟรนคิดถึงบอลแค่ไหน ...หรอ..บอลเปลี่ยนไปรึปล่าว หรือว่าเฟรนคิดไปเองนะ บอลดูท่าทางสนิทกับผู้หญิงคนนั้นนะ อ๋อ...ฝ้ายหรอ คณะที่ไปด้วยกันน่ะบอลพูดยิ้มๆเมื่อหันไปที่เฟรน บอลไม่เหมือนเมื่อก่อน บอลเปลี่ยนไปเปลี่ยนคนละคนเลย อย่างกับไม่รักเฟรนแล้วอย่างนั้นแหละ บอลดูเทคแคร์ฝ้ายเป็นพิเศษ ทำยังกับไม่มีเฟรนนั่งอยู่ตรงนั้นแหละ ทุกๆวันเฟรนแทบไม่ได้เจอหน้าบอล บอลไม่มีเวลาให้เฟรนเหมือนเก่า ทางฝ่ายบอลก็กำลังเครียดเรื่องงานจึงไม่ค่อยมีเวลาไปหาเฟรน เฟรนขอให้บอลพาไปเที่ยว บอลก็บอกว่าไม่ว่าง ไม่มีเวลา เฟรนก็ต้องไปกับเพื่อนๆที่ทำงาน เฟรนพากันไปเที่ยวที่ทะเล แต่เฟรนดูไม่สดใส ร่าเริงเหมือนแต่ก่อน คงเป็นเพราะไม่มีบอลมั้ง แต่ก่อน ที่ไหนมีเฟรน ก็ต้องมีบอล บอลคือเฟรน เฟรนก็คือบอล แต่เดี๋ยวนี้สิ ..........
เรื่องในไดอารี่ของเฟรนก็ยังดำเนินไปเรื่อยๆๆๆๆๆ ในขณะที่บอลไม่ได้ใส่ใจ ไม่ได้สนใจกะเรื่องของไดอารี่อีกแล้วจนกระทั่งวันนี้ วันที่ไดอารี่ของเฟรนต้องหยุดชะงัก บอลยังรักเฟรนอยู่มาก แต่เป็นเพราะงาน ทำให้บอลไม่มีเวลาให้เฟรน บอลขอโทษครับเฟรน บอลยังจำได้นะ เฟรนบอกว่า ถ้าวันใด บอลขาดเฟรน บอลจะต้องเขียนไดอารี่ให้มันจบลง บอลจะอยู่ได้ถ้าไม่มีเฟรน แต่เฟรนรู้มั้ย วันที่บอลขาดเฟรนมันเงียบเหงา มันโดดเดี่ยว และอ้างว้างแค่ไหน ช่างเถอะ ยังไง ยังไง วันนี้เฟรนก็ไม่กลับมาหาบอลแล้วหล่ะ แต่บอลจะทำตามสัญญาที่บอลเคยให้ไว้กับเฟรนนะ คำพูดปนน้ำตาของบอล ที่ได้แต่นั่งมองรูปถ่ายของเฟรน หญิงที่เค้ารักที่สุด จะไม่กลับมาหาเค้าอีกต่อไปแล้ว จะเหลือเพียงภาพความทรงจำดีๆที่อยู่ในสมุดไดอารี่เท่านั้น .... เฟรนเกิดอุบัติเหตุขณะกำลังกลับจากไปเที่ยว รถที่เฟรนนั่ง ถูกรถพ่วงชน ทุกคนในรถในตอนนี้ เหลือเพียงร่างที่ไร้วิญญาณเท่านั้น
ทุกๆวัน บอลจะหยิบไดอารี่ที่เฟรนเขียนขึ้นมาเขียนต่อ และก็จะอ่านทบทวน อ่านซ้ำๆอยู่อย่างนั้นทุกวัน เฟรนจำไว้นะว่า ถึงวันนี้ จะไม่มีเฟรนอยู่กับบอล แต่เฟรนจะอยู่ในที่ๆบอลไม่เคยลืมเฟรนเลย เฟรนจะอยู่ในความทรงจำของบอลตลอดไป ว่าเฟรน เป็นผู้หญิงที่บอลรักมากที่สุด
นาฬิกาของฉันยังเดินไป ยังมีแรงให้ฉันหายใจอยู่ เธอจะเห็นจะเฝ้าดูอยู่ไหม ยังจะพอยิ้มได้ในบางที อาจมีบางเวลาที่ฉันเสียใจ แต่ชีวิตฉันที่เป็นไปก็ยังดีอยู่ อยากให้เธอเห็นว่าฉันไม่เป็นไร ให้เธอสบายใจ ฉันยังทำตามสัญญา จะอยู่ให้ไหว จะลบเลือนรอยน้ำตา แม้รักแท้ไม่มีวันกลับมา ชีวิตฉันก็จะมีต่อไป รักเธอ รักเธอ เหตุผลที่วันนี้ ไม่หยุดหายใจ ผ่านอีกวันที่ฉันไม่มีเธอ อยู่กับความทรงจำก่อนเธอร่ำลา จะวันพรุ่งนี้ยังลืมตา นั้นก็เพื่อเธอ...
คุณจะอยู่กับผมตลอดไป .......เฟรน...
1 มีนาคม 2547 16:58 น.
วันสุข >
ความจริงก็คือ ในขณะที่เรากำลังคิดถึงใครคนนึงตลอดเวลา เค้าคนนั้นอาจกำลังคิดถึงใครคนอื่นอยู่ก็เป็นได้ และบางครั้งก็อาจมีใครบางคนที่คิดถึงเราอย ู่ โดยที่เราไม่สนใจเลยเช่นกัน บางครั้งการได้ฝันไปคนเดียว มันก็ดีกว่าการได้รู้ความจริงที่ว่า... "สิ่งที่เราคิดทั้งหมดมันคือความฝันของเราเพียงคนเดียว" ฉะนั้นไม่แปลกที่คนส่วนใหญ่เลือกที่จะจมอยู่กับความฝันมากกว่าการได้รู้ความจริง การไม่ได้เป็นที่หนึ่งในใจเค้าไม่ใช่เรื่องน่าเศร้า เราอาจได้เป็นที่ 2 ซึ่งมันก็ยังดีกว่าได้เป็นที่ 3 หรือ 4... และหากเราเป็นที่ 10 ในใจเค้า..... ก็ขอให้คิดไว้ว่าก็ยังดีกว่าเราไม่มีความสำคัญอะไรในใจเค้าเลย..... มันอาจต้องมีน้ำตาบ้าง ในการยอมรับความจริงว่าเราไม่ใช่ที่ 1... แต่โปรดจำไว้เถอะว่า หากหัวใจของคุณยังไม่ร้องไห้ออกมาดังๆพร้อมกับพูดกับตัวเองว่า... "ฉันเหนื่อยเหลือเกิน โปรดห้ามใจเถอะก่อนที่ฉันจะอ่อนล้าไปมากกว่านี้...." ก็จงชอบต่อไปเถอะ การรักใครสักคนไม่ต้องการความพยายาม... การตัดใจต่างหากที่ต้องใช้ความพยายามอย่างมากมาย ลองชั่งน้ำหนักในใจคุณดูสิว่า "ความสุขยามที่ได้สบตาเค้า" กับ "ความทุกข์ยามที่คุณต้องคอยหลบตาเค้า" อันไหนมันหนักหนากว่ากัน อย่าโทษตัวเองที่มาเจอเค้าสายเกินไป... อย่าโทษเค้าที่ไม่มีใจให้... อย่าโทษโชคชะตาที่ทำให้เราพบกัน แต่ไม่ได้ทำให้เราใจตรงกัน... แต่จงยิ้มให้กับตัวเอง ที่อย่างน้อย ถึงจะพบเค้าคนนั้นสายเกินไป แต่ก็ยังได้พบ... ยิ้มให้เค้า ที่ถึงจะไม่ได้ให้ใจเรามา แต่ก็ยังได้รับหัวใจเราไป.... ยิ้มให้โชคชะตา ที่ถึงแม้จะไม่ได้ทำให้เรารักกัน แต่ก็ยังทำให้เราได้รู้จักกัน... คุณควรจะดีใจด้วยซ้ำ ที่ครั้งหนึ่ง... คุณได้เจอคนที่คุณอยากเก็บรอยยิ้มของเค้าไว้คนเดียว คนที่คุณใส่ใจกว่าตัวคุณเอง... คนที่ทำให้คุณหัวเราะและร้องไห้ได้มากมาย... คนที่ยิ้มของเค้าเปลี่ยนวันที่หมองหม่นของคุณให้กลายเป็นวันที่สดใส... เท่านี้ก็เพียงพอแล้วไม่ใช่หรือ? แค่การได้เห็นคนที่เรารักได้หัวเราะอยู่กับใครสักคน คนที่เค้ารักมากที่สุด..... นั้นแหละคือ... ความสุขของการได้รัก...อย่างจริงใจ
หน้าส่วนตัว
1274
