23 กุมภาพันธ์ 2550 00:25 น.
วฤก
โคลงสี่ดั้น บาทกุญชร
๏ ราวเพลิงแรงแผดร้อน..........เผารม
แสงแดดเผาพล่านซุน..............ซุกเร้น
เงาผ้าหนึ่งผืนซม-.....................ซานหลบ......ร่มอา
ร้อนแดดจึงเต้นลี้.....................หลบสูรย์ ๚
๏ ร้อนใดสยบร้อน..................แรงไถง
ร้อนอัดอกอาดูร.......................ด่าวดิ้น
ถึงพรากจากบ้านไกล..............เกลือกแดด
แสวงดับเดือดร้อนสิ้น..............เสาะแสวง ๚
๏ สังคมคนแวดล้อม...............ล้วนสอน
มีทรัพย์นับถือแปลง................เปลี่ยนเชื้อ
เป็นผู้หมู่ชนสลอน..................สลวนชื่น-........ชมแฮ
แรงร่างเลือดเนื้อเจ้า...............จึ่งขาย ๚
๏ เสโทรสขื่นข้น...................ควรไหล
เพื่อถิ่นตนกลับหาย................เหือดแห้ง
ชโลมทางห่างเรือนไกล.........รายเกลื่อน
ทรัพย์กลับกลายคล้ายแป้ง......ป่นปลิว ๚ะ๛
๒๒ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๐
21 กุมภาพันธ์ 2550 22:27 น.
วฤก
๏ พระพรหมฤาขีดเส้น............คิดสรรค์
สรรพสุขทุกข์พัวพัน................ผ่านพ้อง
กระสวนเกษียนบรร-..............สมบท-........บาทแล
เป็นนาฏลีลาศร้อง..................ระร่ายฟ้อนระรึงเพลง ๚
๏ เชลงชีวิตขึ้น.......................ละครคน
กลางฉากอันสับสน.................ซับซ้อน
เสวยกรรมก่อกรรมวน...........วัฏฏะ
วาดแต่งต่อบทย้อน.................บทย้ำทำผล ๚
๏ วิจลวิจักษณ์แจ้ง..................วิจัยเหตุ
สรรเพชญธรรมุทเทศ..............ถ่องแท้
"สันทิฏฐิโก" เภท......................ผองอ-........วิชชาพ่อ
ทุกข์สุขจะเกิดแก้.....................ก่อนสร้างภพเสวย ๚
๏ จึงเผยผู้ขีดเส้น...................คิดสรรค์
สรรพสุขทุกข์พัวพัน................ผ่านนี้
คือตนกมลอัน.........................มีอ-........วิชชาเอย
สร้างบทละครชี้........................เช่นนั้นนิรันดร์สมัย ๚ะ๛
๒๑ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๐
7 กุมภาพันธ์ 2550 00:52 น.
วฤก
๏ ความรักฤาขาดร้าง............รสหวาน
ลองเสพหลงเสพย์สนาน........สนุกล้ำ
สนองชมสุขสมมาน...............เมาสวาท.......เสวยแม่
กระหายเสพย์ให้เสพซ้ำ........สร่างแล้วลืมไฉน ๚
๏ ฉะนั้นไยเรียมสร่างร้าง.....รสสวาท
เคยแอบแนบนุชนาฏ...........สนิทเนื้อ
สนานชมภิรมย์ราตร.............เราร่วม.....รสเนอ
สวรรค์สร่างจางอะเคื้อ...........ค่าครั้งเราสม ๚
๏ สายลมสอยเมฆคลุ้ม..........หม่นควัน
เมฆเสียดแสงฟ้าฟัน............ฟาดพื้น
ฝอยฝนหล่นอัศจรรย์...........โอ้สุข........ใจแฮ
กระแสศัพท์กระสันสะอื้น.....อิ่มตื้นตันทรวง ๚
๏ กาลล่วงรักขาดร้าง............รสไฉน
สนานจิตจึงพิสมัย................สมัครชู้
สนองชมสุขสมใจ.................จมสวาท.....เสวยเอย
กระหายเสพย์กระนั้นรู้.........หน่ายร้างรักไฉน ๚ะ๛
๖ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๐
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟวฤก
หน้าส่วนตัว
1606
