27 ตุลาคม 2547 12:52 น.

+++ ร่วมรังสรรค์วรรณศิลป์ตราบสิ้นฟ้า +++

โคลงสี่สุภาพ

๏ ประพันธ์ประภาษพริ้ง..............พจนา
ไพสิฐศัพท์เรขา..........................ร่วมเคล้า
โคลงฉันท์กาพย์กลอนสา-............กัลย์สู่
กรรณเสพกานท์สื่อเร้า.................โสตรู้รสเกษม ฯ

๏ โลกกสานติ์กานท์กล่อมให้........หฤหรรษ์
หลายบทหลายแบบบรรณ.............เบิกพร้อม
ขานโคลงขับสำคัญ......................สังคีต
เสียงเอกเคล้าโทย้อม...................หยาดซึ้งทรวงสนาน ๚

สัททุลวิกกีฬิตฉันท์ ๑๙

๏ น้อมฟังฉันท์วทะพรรณนานยะประการ
กล่อมโสตสดับมาน................................................นิยม ฯ
๏ ยามพากย์บทครุพจนาลหุผสม
ศัพท์เสียงผสานลม................................................ละมุน ฯ
๏ ร้อยเรียงความพิเราะตามระเบียบระบิมนุญ
เนื่องแต่บุราณสุน-.................................................ทรีย์ ฯ
๏ เลอแล้วฉันท์วทะพรรณนานยะทวี
วาดวรรณศิลป์ศรี..................................................นคร ๚

ฉบัง ๑๖

๏ น้อมคำจำหลักอักษร................................เอาเสียงเรียงตอน
ร้อยต่อตามหลักวรรคกานท์ ฯ
๏ วาดกาพย์ซาบซึ้งตรึงมาน.......................ตรงแม้นเมื่อขาน
เหมือนขับซอเคล้าเสียงคลอ ฯ
๏ สวมคำล้ำความงามพอ...........................เหง้าเพชรเก็จยอ
กุมยอดมกุฎร้อยกรอง ฯ
๏ ร้องกล่อมร่วมกับเหล่าผอง	.....................เลอพจน์บทครอง
แบบเค้าเพราแก้วแพรวกานท์ ๚

กลอนสุภาพ

๏ เกริ่นเพลงกานท์ขานกลอนเว้าวอนแก้ว
อย่าละแล้วเลยรักษ์จำหลักสาร
ซึ่งปู่สร้างวางเหง้าแต่เบาราณ
ให้ขับขานคุณค่าภาษาไทย

ร่วมรังสรรค์วรรณศิลป์ตราบสิ้นฟ้า
สืบประภาเพียงแก้วก่องแววใส
จะเรียงถ้อยร้อยกรองทำนองใด
ล้วนต่อไว้วรรณศิลป์แผ่นดินเรา ๚ะ

๒๗ ตุลาคม ๒๕๔๗

1791

love

comment

25 ตุลาคม 2547 02:13 น.

+++ เงาจันทร์ +++

วฤก

๏ โสมแสงผ่องส่องผ่านผืนม่านเมฆ
เหมือนสร้างเสกสรรค์ทรงชวนหลงฝัน
เป็นรูปต่างร่างแต่งเปลี่ยนแปลงพรรณ
ใครไหนปั้นปรุงนะเรียมคะนึง

เมฆคล้ายซุ้มงุ้มเงาวาดเค้าร่าง
เล็บมือนางในสวนรัญจวนถึง
ที่เคยกอดพรอดพร่ำรักรำพึง
ถ้อยคำซึ้งสู่นางมิจางใจ

เยือกลมหนาวคราวพานสะท้านนัก
หนาวลมจักเหนือจิตเรียมคิดไข
ความหนาวเนื้อเหลือที่จะมีไฟ
ฟ่องอุ่นไออังอาบกำซาบทรวง

เล็บมือนางกลางคืนสะอื้นอ้อน
โอ้อย่างอนเง้าขึ้งเพราะหึงหวง
เรียมรึจะละลาสุดาดวง
เพียงเพราะล่วงเลยกาลพ้นผ่านวัน

ใช่แสงผ่องส่องผ่านผืนม่านเมฆ
เพื่อสร้างเสกทรวดทรงให้หลงฝัน
เรียมสมัครรักนี้นานนิรันดร์
รอไฟกัลป์ฝังกลบจึงลบเลือน ๚ะ

๒๕ ตุลาคม ๒๕๔๗

1309

love

comment

24 ตุลาคม 2547 20:18 น.

+++ นักเขียนนอกทำเนียบ +++

วฤก

๏ ติดตั้งแผงแต่งซุ้มซอกมุมตึก
ก้นตรอกลึกตลาดคนวาดฝัน
ถูกเบียดชิดติดตรงขอบวงวรรณ
นั่งรังสรรค์หนังสือทำมือมา

ถ้อยร้อยเรียงเสียงพากย์หลายหลากเรื่อง
สรรค์บรรเทืองธารบรรณเริงหรรษา
สานงานจัดวัจนะมิละรา
ตามนามว่านักเขียนผู้เพียรการ

สร้างหนังสือมือทำตรากตรำนัก
ไม่รู้จักฤๅจะรู้สถาน
สิ่งเธอใฝ่ใคร่ฝันใครบันดาล
เธอต้องสานแต่งสรรค์ปลุกปั้นเอา

นั่งเฝ้าแผงแฝงตรอกตรงซอกตึก
คงยอกลึกอยู่ในหัวใจเหงา
นอกทำเนียบเปรียบไปคงใช่เรา
ผู้ยังเฝ้ารังสรรค์วรรณกรรม ฯ

๒๔ ตุลาคม ๒๕๔๗

1657

love

comment

13 ตุลาคม 2547 11:42 น.