15 กรกฎาคม 2546 08:33 น.
วฤก
-๑-
๏ กาฝากแฝงกิ่งไม้...........หลบร่มในใบกาหลง
หอมกลบตลบดง..............ลงเลปน์แต้มแต่งกลิ่นไพร ฯ
๏ กาฝากแฝงเกาะก้าน.......กาหลง
ฉมกลิ่นโฉมบุษบง............เบ่งแย้ม
หอมกลบตลบดง..............ดอมกลิ่น
การย์ฝากกาฝากแต้ม........แต่งสร้างไพสัณฑ์ ฯ
-๒-
๏ พิศพรรณเถาวัลย์เวี่ย.....นมตำเลียเรี่ยโรยเถา
ดอกเด่นเห็นพริ้งเพรา.......เกลากรองสร้อยร้อยผกา ฯ
๏ นมตำเลียไต่เลื้อย........ลอดเถา
ทอดหลบแฝงคบเงา.........ง่ามไม้
เผยดอกเด่นพริ้งเพรา.......พาดกิ่ง
เพียงสอดสวมสร้อยไว้.....หว่างก้านกาหลง ฯ
-๓-
๏ เรียมฝากใจฝากไว้.......หวังชิดใกล้ใฝ่ถนอม
ชมแก้มกลิ่นชวนดอม......หอมสนิทนาสิกเชย ฯ
๏ เรียมฝากใจฝากไว้.......วานถนอม
หวังชิดสนิทชอม............ชื่นน้อง
ชมแก้มกลิ่นชวนดอม.....ดมกลิ่น
หอมติดนาสิกคล้อง........ค่ำเช้าเชยสม ฯ
-๔-
๏ กาหลงหลงกลิ่นชู้.......กาฝากคู่ชูไฉน
เรียมหลงยิ่งหลงใจ........ใคร่แนบชู้อยู่นิรันดร์ ฯ
๏ กาหลงหลงกลิ่นชู้.......ชูใจ
กาฝากฝากคู่ใคร...........ใคร่ชี้
เรียมหลงยิ่งหลงใหล......หลงกว่า
อยากอยู่คู่ชู้นี้...............แนบน้องนิรันดร์ ๚
๑๔ กรกฎาคม ๒๕๔๖
12 กรกฎาคม 2546 12:12 น.
วฤก
-๑-
๏ พญาครวญครวญโศกเศร้า....เสียงซอ
พญาโศกโศกใครพอ................พี่ได้
พญาตรึกตรึกใดหนอ................น้องหน่าย
รักสร่างสร่างสิ้นไร้...................รสแล้วฤๅไฉน ฯ
-๒-
๏ แขกโอดครวญโอดอ้อน.........โอดสาร
เรียมขับเพลงขับขาน................ขับร้อง
เสียงกลอนหลากกลอนกานท์.....กลอนคร่ำ-.....ครวญเอย
พร่ำเอ่ยพร่ำเอื้อนพร้อง.............พร่ำร้องพร่ำขาน ฯ
-๓-
๏ เพลงทะแยเพียงทิ่มย้ำ.........ยอกใจ
ซอสะอึกสะอื้นไข.....................ข่าวแจ้ง
เธอเถือบ่เหลือใย....................ยึดเกี่ยว
จึงห่างหายคล้ายแสร้ง..............ซ่อนเร้นหลีกหนี ฯ
-๔-
๏ พญาครวญครวญโศกเศร้า...เสียงวอน
พญาโศกโศกเจ้าจร.................จากพ้น
พญาตรึกตรึกทั้งนอน...............นั่งตื่น
นึกโศกโศกใดท้น....................เทียบแม้นเราเสมือน ๚ะ๛
๑๑ กรกฎาคม ๒๕๔๖