31 ธันวาคม 2546 21:40 น.
วฤก
๏ วาดไว้ระหว่างห้วง...............เวหา
ให้เอ่ยอ้างวาจา......................วัจน์แจ้ง
เสียงดาวพากย์ภาษา...............พี่สั่ง
พราวสุกพรายแสงแสร้ง...........กระซิบสร้อยกระแสสาร ฯ
๏ ขานคำโคลงผ่านฟ้า.............พาฝัน
เพลงพร่ำคำรำพัน...................รักเพ้อ
พี่สมัครสมาสขวัญ...................เสมอคู่
เสมือนหนึ่งดาวเดือนเน้อ.........ดึกนี้นอนเคียง ฯ
๏ เสียงพจีพี่ฉะอ้อน.................ออดวอน
วาดสลักเป็นอักษร..................สู่ฟ้า
เห็นดาวดั่งเห็นกลอน..............กรองศัพท์
เชิญสดับเถิดน้องข้า ฯ............ขับถ้อยคำสนอง ฯ
๏ มองในระหว่างห้วง...............เวหา
เห็นภาพเผยวาจา...................วัจน์จ้อง
คือดาวพากย์ภาษา..................พี่สั่ง
เผยศัพท์คำรักน้อง..................เล่ห์นี้พี่เฉลย ๚ะ๛
๓๑ ธันวาคม ๒๕๔๖
30 ธันวาคม 2546 11:12 น.
วฤก
๏ ระเหระหน....ด้นไกลจนไร้ถิ่น
นกขมิ้นหมายคอนเข้านอนฝัน
เป็นรังอุ่นละมุนวางเส้นฟางพัน
ผสานกันเกี้ยวสอดเพื่อกอดใจ
ระหกระเหิน....เดินทางจนห่างเหย้า
ขาดคู่เคล้าครวญหาน้ำตาไหล
แรมร้างเพื่อนเรือนรังกำบังภัย
แลเหลียวใดดังเดียวเปล่าเปลี่ยวตน
นกขมิ้นบินวกระหกระเหิน
ดังเรียมเดินด้นเร่ระเหระหน
คะนึงคิดติดขัดทุรัศทุรน
ยิ่งอับจนใจหนักทุลักทุเล
ระเหินระหก....นกไพรมาไขแจ้ง
เจตสำแดงดูนั้นไม่หันเห
เห็นขมิ้นถวิลย้ำอยู่จำเจ
เรียมโอ้เอ้ออกห่าง....ใช่หมางเธอ ๚ะ๛
๒๙ ธันวาคม ๒๕๔๖
30 ธันวาคม 2546 11:04 น.
วฤก
๏ เสียงซอรับขับร้อง....................ลำลอง
เคล้าศัพท์เสียงเศร้าหมอง..........หม่นช้ำ
มนหมางไม่สมสอง......................เสพสู่..........คู่แม่
วางศัพท์ซอสร้างน้ำ-...................เนตรล้นกมลครวญ ฯ
๏ เสียงซอรับขับร้องลำลองเคล้า
ศัพท์เสียงเศร้าหมองหม่นช้ำมนหมาง
ไม่สมสองเสพสู่คู่แม่วาง
ศัพท์ซอสร้างน้ำเนตรล้นกมลครวญ ๚
๓๐ ธันวาคม ๒๕๔๖
30 ธันวาคม 2546 09:04 น.
วฤก
๏ ลมหนาวนำข่าวร้อน...............รานทรวง
ลมพร่ำคำหลอกลวง..................เล่ห์ร้าย
ลืมหนาวผ่าวลมหวง.................โหมถั่ง
ฮึกทุ่มโถมทุบคล้าย..................เข่นค้อนควงถอง ฯ
๏ สองกรรณกลบข่าวเจ้า..........โจษกัน
กาลเปลี่ยนก็แปรผัน.................แผกพ้น
เพราะใดใฝ่ใจหัน....................เหห่าง
เห็นต่างจากตอนต้น.................แต่นั้นตรงไหน ฯ
๏ ไยเสียงยืนสัตย์ย้ำ................สัญญา
ซึ่งหยัดอย่างภูผา....................ผ่านร้อน
ผูกรักร่วมรักษา......................สองสู่
แล้วจู่ใจปลิ้นปล้อน..................เปลี่ยนเพี้ยนพาหลง ฯ
๏ งงงันวันข่าวร้าว..................รู้ใจ
รู้จักแล้วจริงใคร.....................เข่นมล้าง
มลายรักเล่นชักใย..................พยนต์พี่
พอเบื่อเพียงทิ้งขว้าง..............ขาดแล้วความหลัง ๚ะ๛
๓๐ ธันวาคม ๒๕๔๖
29 ธันวาคม 2546 08:53 น.
วฤก
๏ นักเรียนนรกร้าย................หลงภพ
เพี้ยนศาสตร์ศัสตรารบ...........เร่งร้อน
รวมพลเรียกคนครบ..............ขวักไขว่
คว้าอิฐมีดปืนค้อน..................เข่นขว้างกลางนคร ฯ
๏ กระฉ่อนกระแฉ่นก้อง.........กรณี
ขว้างอิฐฆ่าสตรี.....................ต่ำช้า
หมากัดกับหมามี...................หมาอื่น........ม้วยฤๅ
คนกัดกับคนกล้า...................เก่งล้างราบผลาญ ฯ
๏ รบาญหมาหมู่สู้...................ศักดิ์ศรี
ลุยเดี่ยวฤฤๅตี........................ต่อยได้
เข็มขัดกับตรามี.....................หมายมิ่ง.......ฤๅพ่อ
ลวงเผ่าพลเขลาให้.................หั่นหั้นห้ำเหียน ฯ
๏ นักเรียนน่าเร่งรู้.................เรียนวิทย์
เห็นถูกเห็นทางทิศ................ที่แท้
เห็นกลฉุดฉลผิด...................พาต่ำ
พึงตรึกพึงตรองแก้................ก่อนแพ้พาลหลง ๚ะ๛
๒๘ ธันวาคม ๒๕๔๖
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟวฤก
หน้าส่วนตัว
934
