๏ เสียงฟ้าคร่ำฟ้าครวญฟ้าหวนไห้ ซ้ำกระไรกันเล่าแก้วเจ้าเอ๋ย จึงร่ำโหยร่ำไห้ไม่เสบย ใครเขาเฉยเขาชังจึงคลั่งครวญ หลั่งสายฝนหล่นพรำระกำจิต ปานชีวิตวอดไปไม่คืนหวน จะยื้อยุดฉุดไฉนใจเรรวน ยึดไว้ป่วนแปลบป่นหลั่งชลนัยน์ หนามตำเจ็บทำเจ็บยอกเหน็บเนื้อ อย่างมีดเถือถางถากถั่งถากไถ ย่อมสร่างเจ็บซาเจ็บคลายเหน็บไป จะยึดไยยึดเจ็บเหน็บหน่วงมาน จึงปลอบฟ้าว่าช้ำระกำขื่น จะคลายคืนความสุขสนุกสนาน มีหรือทุกข์ขุกเข็ญเข่นชั่วกาล พายุผ่านพาชุ่มชอุ่มคืน ๚ ๛ .
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟวฤก
Lovings
วฤก เลิฟ 0 คน
หน้าส่วนตัว
866
