18 มิถุนายน 2545 00:04 น.
วฤก
ภุชงคปยาตฉันท์ ๑๒
๏ ตะกายหมายจะมีศักดิ์...........................มิหยุดพักและผ่อนถอน
ระลึกว่าณรงค์รอน....................................มล้างราบอรินทร์ลาญ ๚
๏ จะเยื้อแย่งและแข่งคว้า.........................มินำพาพระธรรมขาน
มิรู้บาปและกรรมดาล...............................สนองสู่พบูตน ๚
๏ ประสบยศและยิ่งศักดิ์...........................พะวงนักจะเหหน
สถิตไว้ไฉนทน.........................................ระแวงคนจะปล้นปลง ๚
๏ สดับเสียงเผดียงคำ................................มนัสด่ำกถาหลง
ละเมอเพ้อเสมือนดง................................พนัสค้อมและอ้อมลาญ ๚
๏ ตริว่าวาสนาตน.....................................ทะลักล้นสกลขาน
เสมอข้ารึเปรียบปาน................................ประดุจเทพพิมานแมน ๚
๏ ตะกายหมายจะมีศักดิ์...........................ระดมหนักอุบายแสน
จะเยื้อแย่งและเหยียบแทน.......................มิรู้การณ์จะผลาญใคร ๚ ๛
17 มิถุนายน 2545 21:22 น.
วฤก
๑
๏ แลรูปเลอลักษณ์ล้ำ....................เลิศทรง
ครุ่นคิดจิตพะวง...........................วุ่นคว้า
หลอนใจใฝ่ลุ่มหลง.......................ลืมพิศ..........ฤๅพ่อ
ร่างเสื่อมแรงชราล้า.....................ลักษณ์ล้ำฤๅไฉน ๚
๒
๏ หมายทรัพย์มากทรัพย์คว้า..........ครอบครอง
เก็บกอบโกยเงินทอง......................ถี่ถ้วน
ชีพดับทรัพย์ฤๅของ.........................ครองอยู่
เห็นแน่แต่เขาม้วน.........................มัดเข้าตราสัง ๚
๓
๏ หมายยศเหมือนสัตว์สู้.................เสือกตะกาย
กรากกัดใครขัดหมาย.....................เขม่นล้าง
ประจบซบเกือกนาย........................นอนกราบ
เออนี่นะหรือสร้าง...........................ศักดิ์ได้ใจฉงน ๚
๔
๏ เป็นคนควรคิดได้......................ดูทัน
โมหะมาเหหัน...............................ห่มแล้ว
ปลุกจิตอย่าติดพัน.........................พาลผลัก
รู้จักพึ่งพระธรรมแผ้ว....................ผ่องชี้คดีไข ๚ ๛
17 มิถุนายน 2545 21:05 น.
วฤก
๏ โอ้ภาษาพาสิ้นแผกลิ้นแล้ว
พากย์ไทยแผ่วเพียงพร่ำคำครูขาน
ครั้นเรียนครบจบมาวิชาชาญ
เหมือนน้ำผ่านหัวตอนับพอกัน
เทอรักฉันมั่นใจหั้ยว่ารักส์
ไม่กล้าทักที่ผิดคิดแผกผัน
ทำภาษาพาเพี้ยนเปลี่ยนบทบรรณ
ชาติคงสั้นสิ้นสูญดังกูณฑ์ลาญ
เมื่อคนไทยไม่รักไทยใครจะรักษ์
ไม่รู้หลักเขียนไทยไว้สื่อสาร
เหลือแต่เราเฒ่าแท้แก่โบราณ
วันสิ้นปราณปราศพ้นคนเขียนไทย
โอ้ภาษาพาเพี้ยนพาเปลี่ยนพากย์
เราไร้รากไร้กอก่อไฉน
เขียนอย่างเทศวิเศษศัพท์ว่าจับใจ
ถ้อยคำไทยคงสิ้นคนผินดู ๚ ๛
16 มิถุนายน 2545 18:57 น.
วฤก
กาพย์ฉบัง ๑๖
๏ เดินหลงพงลึกนึกเปลี่ยว.........................ไร้คู่อยู่เดียว
เศร้าเซียวเสียวจิตคิดทวน ๚
๏ ที่เจ็บเหน็บหนาวร้าวครวญ......................ร่ำไรไห้หวน
หานวลป่วนปร่าจาบัลย์ ๚
๏ นกเขาเคล้าคู่คูขัน...................................จุ๊กกรูกู่กัน
เสียงลั่นสนั่นก้องท้องไพร ๚
๏ เฝ้าถนอมกล่อมชู้คู่ใจ...............................ผกผินบินไป
ทางไกลใจอยู่คู่กาย ๚
๏ โอ้เราเล่าไฉนใจหาย...............................โดดเดี่ยวเดียวดาย
วอดวายพ่ายหลงดงดอน ๚
๏ ราวขมิ้นบินเร่พนจร................................ไร้คู่อยู่คอน
อกสะท้อนนอนหนาวร้าวทรวง ๚
๏ เดินหลงพงลึกดึกล่วง..............................พระจันทร์ผันดวง
พลัดสรวงร่วงลับดับเลือน ๚
๏ บอกใจให้รู้ดูเดือน...................................คอยย้ำคำเตือน
เฉยเชือนเพื่อนใจไม่มี ๚ ๛
15 มิถุนายน 2545 21:56 น.
วฤก
๏ อัตหิ อัตโน นาโถซึ้ง
ว่าตนพึ่งเพียงตนใช่คนไหน
ตนตกต่ำช้ำชอกยอกย้ำใจ
หรือเกรียงไกรก็ตนคนสร้างเอง
แขวนพระจนล้นคอขอคุณพระ
ว่าท่านจะจางภัยไล่ข่มเหง
สร้างเมตตาบารมีที่คนเกรง
หรือลาภเร่งลอยหาให้คว้าครอง
เพียรสืบเสาะเลาะไปไม่ย่อท้อ
ลือความต่อเติมหนักศักดิ์สิทธิสนอง
ปั่นราคาค่าเช่าเร้าแรงปอง
พระนี้ต้องเก้าแสนแม้นจะเอา
อัตหิ อัตโน นาโถรู้
จำได้อยู่อย่าคิดว่าจิตเขลา
พระเครื่องนี้ศักดิ์สิทธิฤทธิ์ไม่เบา
ข้าเลยเช่ามาแขวน..... เก้าแสนเอง ๚ ๛
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟวฤก
หน้าส่วนตัว
1490
