27 มิถุนายน 2545 22:40 น.
วฤก
๏ มีมือสองประคองรับยามคับขัน
เป็นหลักมั่นเมื่ออาจพลาดถลา
คอยยื้อฉุดยุดไว้ให้ลุกมา
ปลุกจิตกล้าแกร่งกู้ขึ้นสู้ภัย
อุปสรรคดักขวางช่วยถางถาก
ยามยุ่งยากย่ำแย่อยู่แก้ไข
ยามหนาวเหน็บเจ็บร้อนเหนื่อยอ่อนใจ
คอยปลอบให้หายล้ากล้าก้าวเดิน
โอ้มือพ่อ.....ขอกราบด้วยซาบซึ้ง
สุดรำพึงพจน์พร่ำคำสรรเสริญ
ที่ลูกแข็งแกร่งได้ใช่บังเอิญ
กล้าเผชิญเพราะพ่อสู้ให้รู้เลียน
มือเคยมั่นวันก่อนมาคลอนสั่น
ไม่แปรผันภาพพจน์ลดเสถียร
เพราะวันวารผ่านมาพาผันเวียน
ใช่แปรเปลี่ยนมือพ่อ....ขอบูชา ๚ ๛
27 มิถุนายน 2545 15:42 น.
วฤก
ภุชงคปยาตฉันท์ ๑๒
๏ เฉลิมชนมพรรษา......................ลุเวลาฉนำเวียน
ปณตน้อมและค้อมเศียร.................ณ เบื้องบาทมูลคัล ๚
๏ จุฬาภรณวลัยลักษณ์...................เจริญภัคเกษมสันต์
สนานสุขสราญอัน-.........................ตรายคลาดปลาตไกล ๚
๏ พระโอบเอื้อประชาชน...............พระคุณล้นจะขานไข
ทลายโรครุชาภัย...........................วิจัยแจ้งแสดงการณ์ ๚
๏ ชำนาญนักประทักษ์แท้...............ประจักษ์แน่วิชาชาญ
วิศิษฏ์สร้างวิศัลย์สาน....................วิเศษสู่วิสัยชน ๚
๏ คำรบวัฏฏะวรรษา......................ลุเวลาฉนำวน
ประชุมเทวดาดล............................ดิลกพรถวายพลัน ๚
๏ จุฬาภรณวลัยลักษณ์...................เจริญภัคเกษมสันต์
สนานสุขสราญอัน-..........................ตรายคลาดปลาตเทอญ ๚ ๛
ด้วยเกล้าด้วยกระหม่อม ฯ
ข้าพระพุทธเจ้า นพ.ธีรวรรธน์ ขันทอง
ประพันธ์ในนามนิตยสารหญิงไทย
25 มิถุนายน 2545 00:30 น.
วฤก
อินทวงศ์ฉันท์ ๑๒
๏ สายันต์ตะวันดับ..............................จรลับ ณ เนินไศล
ลาโลกวิโยคไกล..................................ผิวะคล้ายกะเรียมนิรา ๚
๏ ฝากดาวสกาวฉาย............................รุจิพรายประดับนภา
คำอ้อนและวอนมา...............................กรุณากระซิบวจี ๚
๏ พี่เพ้อละเมอถึง................................รติซึ่งถวัลย์ทวี
เวลาและนาที......................................บ่มิมีจะสร่างจะซา ๚
๏ ยามนอนมินอนนิ่ง............................มนยิ่งจะหวาดผวา
เกรงกรรมกระทำพา............................อปภาคย์มิอยากจะพาน ๚
๏ กี่วันและคืนค่ำ..................................อรุช้ำอุราจะฉาน
เฉาซบสยบปาน...................................กะสลึกแสลงสลิล ๚
๏ รอวันจะคืนคาม................................มิละความเทวษถวิล
ดาวเอ๋ยเฉลยจินต์................................ภณแจ้งแสดงคะนึง ๚ ๛
22 มิถุนายน 2545 19:29 น.
วฤก
๏ รอเปื่อยป่นปนตมจมดินดับ
ถูกถมทับทบไว้ในเถื่อนผา
เป็นใบไม้หนึ่งใบในพนา
นอนไร้ค่าไร้คนใครสนใจ
เคยอยู่ยอดทอดตนบนลมระ
ร่วงผล็อยผละผลักพร่าพ้นอาศัย
มาปลิดปลิวลิ่วหล่นลงพ้นไป
ถมเถื่อนไพรผืนพงเป็นดงดาน
มีใบไม้หลายใบอยู่ในป่า
ต่างมีค่าควรกันตามสัณฐาน
ใบเก่าก่อนกร่อนพังยังเจือจาน
เป็นอาหารใบใหม่ได้ดูดกิน
เมื่อเปื่อยป่นปนตมจมดินดับ
ถูกถมทับที่ระแหงจนแห้งหิน
มีใบไม้อีกใบหล่นในดิน
มิสุดสิ้นสร่างไปใบไม้ปลิว ๚ ๛
22 มิถุนายน 2545 00:31 น.
วฤก
๏ โบกสะบัดกวัดใบไหวกระเพื่อม
พรายละเลื่อมรุ้งงามน้ำค้างฉาย
ฉานกระพริบระยิบระยับรับลมชาย
โชยพระพายพัดผ่านสะท้านสะเทือน
สะท้อนเสียงเพียงแผ่ววะแว่วโสต
เสียงอุโฆษคำละเมอเสมอเสมือน
มาร้อยเรียงเสียงพร่ำรำพันเตือน
ตนเขาเชือนเฉยห่างแล้วร้างเลย
โอ้........อกหนอ หนออก...........ข้าฟกช้ำ
ทุกข์.....เช้าค่ำ ค่ำเช้า..............เจ้าชาเฉย
จุก.......ใจเจ็บ เจ็บใจ..............ไม่เสบย
ใจ........พร่ำเผย เผยพร่ำ........คำระบม
โบกสะบัดกวัดใบไหวกระเพื่อม
พรายละเลื่อมรุ้งพร่าน้ำตาขม
ขืนขื่นยืนฝืนสะอื้นกลืนระทม
ถามสายลมจะเลือนช้ำ....ทำฉันใด ๚ ๛
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟวฤก
หน้าส่วนตัว
850
