8 ธันวาคม 2544 01:55 น.
วฤก
๏ กว่าจะแกร่งแข็งได้ในวันนี้
ก็หลายทีทำพลาดอาจถลา
แม้เจ็บจุกปลุกใจให้ลุกมา
อย่ายอมล้ารอนลดหมดแรงใจ
ผิดคือครูดูเห็นเป็นตัวอย่าง
คำกล่าวอ้างเอ่ยไว้ได้ยินไหม
ที่พลั้งพลาดพลาดแล้วแล้วเลยไป
เรียนรู้ไว้สังวรสั่งสอนตน
เยี่ยงอย่างดีมีไว้ให้เอาเยี่ยง
หนทางเพลี่ยงพล้ำเตือนเลื่อนหลงหน
ทนทำดีดีทรงอยู่คงทน
จงเป็นคนมีค่าพาเจตน์จง
เมื่อกล้าแกร่งแข็งได้ในวันนี้
ใช่ไม่มีมองผิดจิตเลอะหลง
ควรพินิจคิดบั่นปัญหาปลง
เพื่อธำรงความแข็งแกร่งปัญญา ๚
7 ธันวาคม 2544 00:57 น.
วฤก
อินทรวิเชียรฉันท์ ๑๑
๏ ยลโยทะกาพรร - ..................ณะก็ผันและแผกสี
แรกออกผลิดอกมี.....................รุจิเหลืองเมลืองพราย
๏ ครั้นกาละผ่านพ้น..................พิศหม่นฉวีฉาย
เป็นม่วงและร่วงวาย..................ระดะใต้วนาวัน
๏ เฉกชนมะพ้นวา - .................ระก็หาจะผิดผัน
ร่างกายก็กลายยัน.....................บ่มิหยุดสะดุดลง
๏ ไม่ควรจะถือมั่น......................เพราะฉะนั้นมิควรหลง
ว่าตนจะอยู่คง.............................คคนางค์มิร้างรอน ๚
6 ธันวาคม 2544 23:16 น.
วฤก
๏ ก่อนเคยรักปักใจให้รักก่อน
หมายเชยซ้อนสมสู่เป็นคู่หมาย
วายชีพด้วยม้วยข้างยามวางวาย
ไยกลับกลายแผกผินสิ้นเยื่อใย
โธ่เดือนเหงาดาวหม่นทนทุกข์โธ่
ไฉนโอ้อกร้อนผ่อนไฉน
ใดใดหมายคล้ายแกล้งแปลงใดใด
คงเปลี่ยนไปแปรผันไม่มั่นคง
อย่าวาดหวังตั้งมั่นนั้นว่าอย่า
หลงชะล่าจะมีใจให้ลุ่มหลง
ปลงเถอะนะอย่าพ้อขอให้ปลง
เวรกรรมส่งจึงช้ำเพราะกรรมเวร ๚
6 ธันวาคม 2544 22:48 น.
วฤก
๏ จะนั่งนอนร้อนรนทุรนร้าย
จะแคลนคลายข่มทุกข์ละทุกข์ถอน
เพราะแปลบปราณปานจะขาดใจขาดรอน
จะเพลาผ่อนฉันใดหรือใดมี
อยากติดปีกบินไปให้ถึงฟ้า
คงรอนราร้อนรุมกุมวิถี
ลมเย็นไล้ให้ชื่นคืนฤดี
ปานนทีนฤมาณความซ่านเย็น
อ่อนร้อนรอนถอนผ่อนตอนก่อนก่อน
เคยสะท้อนสะท้านใจไข้ขุกเข็ญ
เคยปลงใจไม่คิดติดประเด็น
ทุกข์จึงเร้นหลีกลี้หนีหน่ายคลาย
จะนั่งนอนร้อนใจทำไมเล่า
จะซึมเศร้าโศกกระไรหักใจหาย
โลกยังสุขสนุกได้ทั้งใจกาย
ขอเพียงหมายมุ่งรับซึมซับทรวง ๚
6 ธันวาคม 2544 20:52 น.
วฤก
๏ ดอกเอ๋ยดอกรัก...............................ร้อยเรียงถักทอไว้มาลัยสวย
กลิ่นหอมฟุ้งจรุงไปในลมชวย...............เพียงระรวยระรื่นรสสะกดใจ
ขอสานรักถักร้อยสักน้อยนิด.................หวังสนิทเสน่ห์นางบ้างได้ไหม
วอนแม่ช่วยอวยชอบตอบหทัย..............ร้อยมาลัยเราสองครองรักเอย ๚