18 ธันวาคม 2544 00:57 น.
วฤก
๏ ภาพความหลังครั้งหนึ่งยังตรึงจิต
ยากจะปิดปัดล้างให้จางหาย
ยากจะกลบลบเลือนเหมือนรอยทราย
ยากทลายถล่มล้มให้จมดิน
ยังฝังลึกผนึกแน่นมิแคลนเคลื่อน
ยังย้ำเตือนตรึงจิตคิดถวิล
ยังประทับจับตาอย่างชาชิน
ยังมิสิ้นเสื่อมรอยถอยจากใจ
ภาพสกัดสะกดจิตให้คิดครุ่น
คอยจะวุ่นจะวายอ้อนออดอ่อนไหว
สุดจะละจะลาร้างจางจากไป
โอ้ไฉนฉะนี้จิตไม่คิดรอน
หรือยอมรับ ประทับไว้ ให้แม่นมั่น
หรือไม่บั่น เบี่ยงถอย คอยถอดถอน
หรือจะรักษ์ สลักไว้ ไม่แคลนคลอน
ภาพเมื่อตอน วันเก่า .... เรารักกัน ๚
17 ธันวาคม 2544 00:28 น.
วฤก
๑ ๏ สุริยันผันลับฟ้า...........................เฟือนแสง
สีอ่อนรอนแดดแรง............................ร่วงคล้อย
ฉายฉาดวาดฉากแดง.........................ดาดแผ่น....นภานอ
ชะลอหล่นลงน้อยน้อย.........................แนบพื้นพนาหาย ฯ
๒ ๏ ลมโชยโปรยหมอกไล้..................โลมไพร
ลอยล่องฟ่องฟ้อนใน...........................พนัสกว้าง
ราวละหานซ่านธารใส.........................เซาะผ่าน
ลมสะบัดพัดหมอกคว้าง.......................ครูดคล้องโขดไศล ฯ
๓ ๏ นกกาพาพวกพ้อง.........................โผบิน
พาคู่หมู่ปักษิน.....................................สู่บ้าน
คืนคอนร่อนบินผิน..............................ผกจับ....คอนเนอ
นกเกาะรังเกาะก้าน.............................กิ่งไม้มองสลอน ฯ
๔ ๏ สายันต์ตะวันเคลื่อนคล้อย.............ครรไล
ภาพพิศติดตรึงใจ.................................วิจิตรล้ำ
ทวยเทพเสกพงไพร..............................เพียงภพ.....สรวงฤๅ
สวยเด่นเห็นซ้ำซ้ำ.................................ส่งให้ใจเกษม ๚
17 ธันวาคม 2544 00:14 น.
วฤก
รูปจาก TourThai
ผญา
๏ ไกลขอให้.......ไกลแต่บ้าน................ฮั้วไฮ่นาสวน
ไกลขอให้...........ไกลแต่มวล................หมู่เฮือนกับเล้า
..........................ส่วนวาจาเว้า..............สองเฮาอย่าได้ห่าง
ต่างคนแม่น........สิอยู่ต่างบ้าน...............ความเว้าอย่าห่างกัน ฯ
โคลงสี่สุภาพ
๏ ตัวไกลไกลแต่บ้าน......................ต่างกัน
รวมจิตชิดติดพัน............................ผูกได้
ขอใจไม่เหหัน................................หายห่าง......นาแม่
ถือสัตย์ระมัดไว้..............................วากย์แท้มิแปรผัน ๚
16 ธันวาคม 2544 00:00 น.
วฤก
๑ ๏ เสาะฟางวางสอดเส้น.................สานรัง
สอยรัดมัดรักฝัง...............................ฝากไว้
โอบละมุนกรุ่นไออัง..........................อาบอุ่น....อกเอย
ผจงก่อทอถักให้................................ห่อหุ้มห้องขวัญ ฯ
๒ ๏ ตะวันผันลับแล้ว........................ลาตะวัน
ร้องกู่สู่รังกัน.....................................กู่ร้อง
หนึ่งนกผกผินผัน..............................พาหนึ่ง....นกนอ
หนาวเหนื่อยนอนในห้อง...................ห่มป้องปัดหนาว ฯ
๓ ๏ อกร้าวคราวห่างบ้าน....................บินไกล
นอนเดี่ยวเปลี่ยวแปลบใจ...................เจ็บล้น
นกขมิ้นถิ่นจรไฉน.............................นอนอุ่น....อกนอ
หนาวสั่นบั่นดั้นด้น..............................ดึกสะท้านสะเทือนเหงา ฯ
๔ ๏ รุ่งเช้าเช้าพรุ่งนี้...........................หนีจร
สืบเสาะรังเกาะนอน............................นุ่มเนื้อ
เพลาเหงาผ่อนรอนถอน......................ระทมเหนื่อย
หวังสู่อยู่รังเอื้อ.....................................อุ่นได้ดังแสวง ฯ
15 ธันวาคม 2544 14:52 น.
วฤก
๏ ฟังถ้อยหวาน หวานถ้อยฟัง ดังเสนาะ
คำแสนเพราะ เพราะแสนคำ พร่ำเฉลย
จับจิตแน่น แน่นจิตจับ มิดับเลย
ถ้วนถ้อยเอ่ย เอ่ยถ้อยถ้วน ล้วนชื่นใจ
แม้กาลผ่าน ผ่านกาลแม้ จะแปรผัน
จิตคงมั่น มั่นคงจิตไม่คิดไหว
ถ้อยที่หวาน หวานที่ถ้อย รสร้อยใจ
ซาบซึ้งได้ ได้ซึ้งทราบ อาบอบทรวง
ฟังคำหวาน หวานคำฟัง ยังฉ่ำชื่น
แสนรมย์รื่น รื่นรมย์แสน อยู่แมนสรวง
หลงใจผิด ผิดใจหลง ลงลมลวง
แล้วหลุดร่วง ร่วงหลุดแล้ว หรือแก้วใจ
ควรฟังคำ คำฟังควร ทบทวนถ้อย
อย่าปลงปล่อย ปล่อยปลงอย่า คาสงสัย
แม้ผิดแผก แผกผิดแม้ แค่เสี้ยวนัย
ควรรู้ไข ไขรู้ควร กระสวนความ ๚
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟวฤก
หน้าส่วนตัว
692
