30 มกราคม 2546 00:16 น.
วฤก
-๑-
๏ เบิก...โรงพิณพาทย์พร้อม..........เพลงโหม.......โรงเฮย
ฟ้า.......ค่ำย่ำประโคม....................ครึกครื้น
ฮา.......แขกแต่งแปลกโฉม...........ชาติตลก.........ตลุงนา
เฮ.......เห่ลิเกฟื้น.........................ฟ่องให้เห็นศิลป์ ๚
-๒-
๏ ยินเสียงเฮเห่เห้........................ฮังเล
เพลงเบิกม่านลิเก.........................เกริ่นร้อง
วังก้าอย่ายืนเฉ.............................เฉยอยู่.......ไยนอ
น่าสนุกนะเพื่อนพ้อง.....................พลาดครื้นเครงไฉน ๚
-๓-
๏ ฉากไพรนิสิตเจ้า.......................จอมกุมาร
สำเร็จวิชาชาญ.............................เชี่ยวล้น
กราบบาทพระอาจารย์...................จรจาก
จำพรากพงไพรพ้น.......................ผ่านเข้าคืนนคร ๚
-๔-
๏ ยอกรก้มกราบเท้า....................ทิชาจารย์
ครูกระซิบกำชับสาร......................สั่งถ้อย
พึงหับผอบนาน............................นับกระทั่ง
เธอผ่านพงไพรคล้อ.....................ค่อยแง้มแงะเผย ๚
-๕-
๏ เพียงเลยบรรณกุฏิก้าว............ก็ชะงัก
ชะงัดหยุดชะโงกพักตร์................เพ่งชะเง้อ
เงื้อมหัตถ์จะหัตหัก......................ห้ำผอบ
โครพครางร้องเฮ้อ......................หักห้ามหทัยหมาย ๚
-๖-
๏ เผลอผายผอบอ้า.....................อวลควัน
ควันสร่างนางสวรรค์...................สวาทเย้า
เย้ายวนยั่วแดยัน.......................แดยิ่ง
ยิ่งพิศยิ่งเพ่งเร้า.........................ราคล้นกมลกระสัน ๚
-๗-
๏ อัศจรรย์ฟ้าหม่นครึ้ม...............คึกคะนอง
วรุณร่วงโรยละออง.....................อาบหล้า
บงกชเบ่งบานสอง......................สมหัตถ์
เสนอหัชสนองอ้า........................อิ่มเคล้าประโลมโฉม ๚
-๘-
๏ โจรโจมโจรจู่สู้........................มาเมื่อไรไม่รู้
สุดกู้กันภัย ๚
-๙-
๏ ไกวดาบดะดาบต้าน...............ดาบสั่นดาบสะท้าน
สะท้อนสู่ดิน ๚
-๑๐-
๏ นางผินพักตร์พะว้า- ...............พะวังใจ
จะส่งดาบไฉน............................แน่แท้
จันทโครพ ฤ โจรไพร................พึงช่วย
พาชีพผ่านมรณ์แก้....................กลัดกลุ้มกริ่งเกรง ๚
-๑๑-
๏ รัวระเบงเร่งระบิเร้า...............เร่าระบาญ
นางตัดสินใจผลาญ....................เพื่อชู้
จันทโครพเสียปราณ..................สูญเปล่า
สัมฤทธิ์วิชารู้..............................ใช่รู้ใจคน ๚
-๑๒-
๏ เพราะกมลเกินหยั่งได้............ดูทัน
ท้นเล่ห์กลเหหัน.........................หักเอี้ยว
อ่านพักตร์ผ่านใจพลัน...............พิศกระจ่าง......จริงฤๅ
พักตร์หมดจดใจเลี้ยว - ..............ลดนี้มีเสมอ ๚๛
25 ธันวาคม 2545 09:35 น.
วฤก
๏ ติ..............เตียนแต่แค่ขึ้น..........................โครงขอน
เรือ...............ขุดคร่าวแค่ตอน........................แต่งเค้า
ทั้ง................ลำบ่ถากทอน............................ที่เกะ-.........กะนา
โกลน...........อยู่ผู้ใดเว้า..................................ว่าเกลี้ยงเกลาไฉน ๚
๏ ติโขน.......ก่อนแต่งแต้ม..............................เตรียมพัสตร์
ยังไม่ได้.......เจียนจัด.......................................จีบผ้า
แต่ง.............กลว่ายลขัด.................................เขินขาด
ตัว................บ่แต่งใจบ้า...............................บ่นได้ระคายหู ๚ ๛
25 ธันวาคม 2545 09:33 น.
วฤก
-๑-
๏ มาจารอักขระร้อย.........................เรียงผจง
ตั้งจิตวาดจินต์ลง.............................เรขแต้ม
ฉันทลักษณ์หลักบรรยง....................ยึดอย่าง
วางบทสรรค์พจน์แฉล้ม...................ฉลุช้อยชโลงบรรณ ๚
-๒-
๏ รังสรรค์ร่วมสืบสร้าง....................ศิลปะ
เสมือนหนึ่งรัตนะ............................เนื่องเนื้อ
สวมประดับขับวาทะ........................เทียมก่อง.............แก้วนอ
ภาสน์เสนาะเพราะโคลงเอื้อ............อะเคื้อภาษา ๚
.
-๓-
๏ รจนาความแต่งแต้ม....................ตามกระสวน
โทสี่เอกเจ็ดทวน............................ทั่วถ้อย
ตรงตำแหน่งคำควร........................ครบที่
เกลาแต่งรสความร้อย.....................รื่นล้ำคำขาน ๚
-๔-
๏ จึงจารอักขระแต้ม.......................แต่งโคลง
บทต่อบทตรึงโยง...........................ยึดไว้
จากบรรพ์ร่วมจรรโลง.....................จนปัจ-..........จุบันนา
นำสืบสานนานใกล้..........................กัปสิ้นจึงสูญ ๚ ๛
21 ธันวาคม 2545 18:30 น.
วฤก
-๑-
๏ คำฉินยินยั่วเย้า.........................ยุโกรธ
คำถ่อยคือถ้อยโทษ.......................ประทุษร้าย
คำถ้าถั่งถึงโสต.............................โทสะ........ปะทุนอ
คำนั่นสั่งเต้นคล้าย.........................คลั่งบ้าเบี่ยงเบน ๚
-๒-
๏ เห็นผิดผู้อื่นล้วน........................หลากหลาย
นิดหนึ่งนำขยาย............................เขย่าฟุ้ง
ผิดตนกลบพ้นอาย.........................เอาซ่อน.......ไว้แฮ
คอยค่อนคนอื่นคลุ้ง.......................คุข้อควรฉิน ๚
-๓-
๏ นินทานั่นรึร้าย...........................เล่ห์กล
แค่แต่คิดว่าตน..............................ต่ำต้อย
เพียงเพลาผ่อนกมล.......................ไหม้เดือด
โดยข่มคนอื่นด้อย..........................ดับด้อยกระดกตัว ๚
-๔-
๏ หลงมัวจิตเดือดโต้......................ตอบสนอง
นั้นต่ำตามกันตรอง........................ตรึกยั้ง
หยุดตนแต่นี้ลอง............................แลใหม่
เมินเล่ห์มิจฉาพลั้ง.........................พ่ายถ้อยโฉดฉิน ๚ ๛
.
21 ธันวาคม 2545 18:23 น.
วฤก
.
-๑-
๏ กลอนเปล่าฤๅเปล่าไร้..................สัมผัส
ฤๅเล่นเสียงเรียงอรรถ.....................เอ่ยถ้อย
ถึงคำไม่ทำฟัด................................ฝากสระ........... สะกดนอ
สัมผัสความคิดคล้อย.......................ข่ายคล้องคือเฉลย ๚
-๒-
๏ นิพนธ์เผยเพียงพจน์แต้ม.............แต่งความ
ผู้อ่านขานคำตาม............................ตรึกพร้อม
พินิจพจน์ว่างดงาม..........................แง่จับ................ใจเฮย
สัมผัสรัดจิตน้อม.............................แน่วซึ้งอักษร ๚ ๛
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟวฤก
หน้าส่วนตัว
7237
