5 กันยายน 2545 12:42 น.
วรศรี.
ย้ายหอเที่ยวนี้โชคดีเหลือหลาย
เพราะได้มาใกล้ชิดน้องสมศรี
หน้าต่างห้องเราตรงกันพอดี
ทุกเช้าตัวพี่ตื่นเต้นดีใจ
ตื่นเช้าขึ้นมารีบเปิดหน้าต่าง
เปิดให้กว้างๆเพื่อมองหน้าสมศรี
ต่างคนต่างจ้องมองกันทุกที
หน้าต่างบานนี้เหมือนมีมนต์ดลใจ
หน้าต่างตรงกันสำคัญอยู่ที่ใจ
ตัวพี่อยากให้ใจเราตรงกัน
โปรดเปิดประตูสู่ใจของฉัน
ใจเราตรงกันว่า **ฉันรักเธอ**
แต่มีสิ่งหนึ่งยังตรึงใจพี่
มุ้งลวดบานนี้ถอดออกได้ไหม
เห็นน้องไม่ชัดพี่มันอึดอัดในหัวใจ
โชคดีแล้วไซร้........ทำไมจึงมีกรรม
ถ้าหากน้องเผลอมาเจอกลอนนี้
อย่าบ่นอู้อี้รีบแจ้งแถลงไข
ว่าน้องจะรับรีบกลับไปปรับใจ
ถอดกลอนใจไว้...............พี่....จะ....ไป....เปิด....เอง.
วรศรี