18 พฤษภาคม 2547 04:00 น.
วรรศิกา
บางคนเวลาอกหักเหมือนผีตายซาก ไม่มีแรงจะทำอะไร เอาแต่ร้องไห้ฟูมฟาย ไม่สนใจว่าใครจะเป็นยังไง บางวันก็นั่งเหม่อ บางมีก็พร่ำเพ้ออยู่คนเดียวคล้ายๆว่าจะบ้า ไม่อยากกินอะไรเพราะน้ำตาที่มันคอยจะไหลเข้าปากเวลาน้องไห้มันอิ่มกว่าอะไรทั้งนั้น ปล่อยเนื้อปล่อยตัวจนใครต่อใครเกือบจะจำแทบไม่ได้ เพราะมันโทรมสุด ๆ
มันจำเป็นด้วยหรอที่ต้องทำขนาดนี้ เพื่ออะไรคะ เพื่อที่จะให้คนที่เค้าทิ้งเราไปกลับมาหาหรือไง จะไปสนใจมันทำไม ประชากรในโลกนี้มีอีกเพียบ เดินชนกันไม่รู้เท่าไหร่ เราอาจจะโชคดีที่เขาทิ้งเราไป เพราะเรายังได้มีโอกาสเจอคนที่ดีกว่าเค้าคนนั้น เราอย่าคิดว่าเราไม่ดีที่เขาทิ้งเราไป จริงๆ แล้วตัวเขาเองนั่นแหละที่ไม่รักดี
หยุดการทารุณตัวเองด้วยวิธีบ้า ๆ เสียที แล้วมาเริ่มต้นใหม่ไม่ใช่กับใคร แต่กับตัวเราเองค่ะ หยุดร้องไห้ หยุดเสียใจ หยุดพูดจาพร่ำเพ้อถึงใครอีก หันมากินข้าวกินปลา เพื่อจะได้มีแรงต่อไป ( เอาแค่พอมีแรงนะไม่ต้องถึงกับประชดจนใครเค้ามองผิดคิดว่าช้าง ) แล้งก็มองดูคนรอบข้างเขาบ้างว่าตอนนี้เค้าไปถึงไหนกันแล้ว เพราะในระหว่างที่เราต้องหลับทั้งน้ำตา บ้านเมืองอาจจะเจริญขึ้นไปเยอะแล้ว และที่สำคัญ คือตัวเราเอง เปลี่ยนแปลงมันซะบ้างก็ดีให้มันกลับมา Flashy อีกครั้ง แล้วดำเนินชีวิตตามปกติของเรา เปิดใจยอมรับกับสิ่งใหม่ๆ ที่เข้ามาในชีวิต แล้วไม่ต้องไปไขว่คว้าหาความรักมาให้มันเจ็บอีก เพราะถ้ามันถึงเวลามันก็จะมาหาเราเอง บางทีคนที่เขาเคยทิ้งเราไปเมื่อมาเห็นเราตอนนี้ เค้าอาจเปลี่ยนใจก็ได้ แต่ต้องจำไว้ว่าถ้าเดินหน้าแล้วอย่าถอยหลัง เจ็บแล้วต้องจำ เพราะถ้าไม่อย่างนั้นแล้วคนที่เคยเจ็บยังไงมันก็ต้องเจ็บอยู่วันยังค่ำ ทำจิตใจให้เข็มแข็งแล้วเราก็จะพบกับสิ่งที่ดีๆ เพราะผู้ชายไม่ใช่พ่อ จะไปง้อมันทำไม และผู้หญิงก็ไม่ใช่แม่จะไปแคร์มันทำไม จริงมั้ยคะ
16 พฤษภาคม 2547 17:45 น.
วรรศิกา
ความรักออนไลน์ ในความคิดเราไม่ค่อยจะมั่นใจซักเท่าไหร่ เพราะคิดว่ายังไงคงไม่ได้เจอกันอยู่ดี แต่เมื่อมาเจอกับตัวเอง มันก็ต้องเชื่อและไม่เคยคิดเลยว่าอินเตอร์เน็ต จะมาสร้างความเจ็บปวดให้กับเรา เรื่องมันเกิดขึ้นเมื่อเราเข้าไปแชต ใน thaimail เราได้คุยกับผู้ชายคนนึง แต่รู้สึกว่าเขาก็ไม่อยากคุยกับเราซักเท่าไหร่เพราะถามอะไรก็ไม่ค่อยตอบได้แต่ครับ ๆ ไม่เคยชวนเราคุยแม้แต่นิดเดียว ก็คุยกันได้เกือบชั่วโมงได้แล้วเค้าก็ออกจากห้องไป เราก็ไม่ได้คิดอะไร แต่พอมาอีกประมาณ 2-3 วัน เราก็เจอเค้าอีก ตอนนั้นรู้สึกเฉยๆ แล้วเราก็ได้คุยกันแล้วก็คุยกันถึง 7 โมงเช้าเลยเราก็ให้เค้าดูรูปเราในเน็ต แล้วเค้าก็ให้เราดูรูปเค้าเหมือนกัน เป็นอันว่าต่างคนก็ต่างเห็นหน้ากันแล้ว และครั้งนี้ที่เราได้คุยกันทำให้เรารู้อะไรขึ้นมาอีกเยอะเกี่ยวกับตัวเค้าแล้วเราก็เริ่มรู้สึกดีกับเค้า แต่พอดีช่วงนั้นเราทำงานต้องเปลี่ยนกะพอดี ต้องมาเข้ากะเช้า ก็เลยไม่ค่อยได้เล่น ประมาณ 1 อาทิตย์ได้ ที่เรากับเค้าไม่ได้คุยกัน แล้วเราก็เกือบลืมเค้าไปแล้วด้วย แต่รู้มั้ยคะว่าทำไมเราถึงได้คุยกันอีก เค้าเข้ามาดูรูปเราแล้วก็ฝากข้อความและเบอร์โทรศัพท์ไว้ เราเปิดไปดูตอนแรกก็งงว่าเป็นใคร แต่พอดูชื่อก็จำได้ ดีใจมากค่ะ ที่เค้ายังไม่ลืมเราทั้งๆที่เราเกือบจะลืมเค้าไปแล้ว เราก็เลยโทรไปหาแต่เค้าซะอีกจะจำเราไม่ได้เราก็เลยต้องบอกเค้าว่าเราเคยคุยกับเค้าตอนไหน เค้าถึงจำได้ จากนั้นก็โทรหากันเรื่อยๆ ประมาณ 1 เดือนได้เค้าคุยดีมาก ดีมากๆ จนทำให้เรารู้สึกชอบ และชอบเค้ามากๆ ทุกครั้งที่จะวางสายเค้าจะพูดว่า "คิดถึง
นะครับ" " ดูแลตัวเองดีๆนะ" " เป็นห่วงนะครับ"นี่เป็นคำที่จะได้ยินบ่อยมากเมื่อโทรไปหา เราคุยกันจนเรามีความคิดว่าอยากไปหาเค้ามาก แล้วก็ตัดสินใจแล้วว่าจะลางานไปหา แต่...แต่เรื่องที่ไม่คิดว่ามันจะเกิดขึ้นกับตัวเองมันก็เกิดมีอยู่ครั้งนึงเราโทรไปหารู้สึกว่าการคุยกันครั้งนี้มันจะมีอุปสรรค ซะแล้ว ดูเค้าไม่ค่อยอยากคุยกับเราไม่เหมือนเดิม เพราะทุกครั้งที่เราโทรไปเค้าจะชวนเราคุยเสมอจะเล่าอะไรต่ออะไรให้เราฟัง แต่มาวันนี้ เขาบอกว่าไม่รู้จะคุยอะไร แล้วก็บอกว่ามีอะไรจะบอก เราก็ถามเขาว่าจะบอกอะไรบอกมาตอนนี้ก็ได้เค้าก็บอกว่าเดี๋ยวค่อยบอกตอนที่เราโทรไปหาเขาอีกครั้งนึง เราก็รู้สึกไม่ดีแล้ว ก็เลยคะยั้นคะยอให้เค้าบอก จนเขาต้องบอก รู้มั้ยคะเขาพูดว่าอะไร เขาบอกว่า มีผู้หญิงคนนึง ( แค่ได้ยินคำว่าผู้หญิงคนนึงเราก็ใจหายแล้ว ) มาชอบเค้า ชอบเค้ามาก เค้าบอกว่าเค้าไม่รู้จะทำยังไงเค้าบอกว่าถ้าเค้าไม่เจอผู้หญิงคนนั้นเค้าจะเลือกเรา แต่เค้า..ก็ต้องเลือกผู้หญิงคนนั้น เค้าบอกว่าเราโชคดีกว่าผู้หญิงคน
นั้นมาก เราก็ไม่รู้ว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นอะไร เขาขอโทษเรา ขอโทษแล้วขอโทษอีก เราก็พูดอะไรไม่ออกน้ำตามันจะไหลท่าเดียว ก็เลยบอกกับเค้าไปว่าไม่เป็นไร แต่รู้มั้ยในใจมันอยากตะโกนถามเหลือเกินว่าที่ผ่านมาน่ะ มันคืออะไร
จะทำดี จะพูดดีไปเพื่ออะไร เพื่อให้ผู้หญิงคนนึงได้มีความหวัง เพื่อให้ดีใจหรอคะ ทำอะไรไม่ถูกจริงๆ ตอนนั้น ก็เลยวางสายไป กลับมาก็ได้แต่ร้องไห้ ไม่มีแรงทำอะไร นึกถึงแต่คำพูดเก่าๆ ของเค้า วันนั้นก็เลยหลับไปทั้งน้ำตา พอมาอีกวัน เค้าโทรมาหา ถามเราว่าเป็นยังไงบ้าง เอาอีกแล้วค่ะจะร้องไห้อีกแล้ว เราก็บอกเค้าว่าไม่เป็นไร แล้วก็ถามเค้าว่าทำไมทำกับเราอย่างนี้ รู้มั้ยว่ามันเจ็บแค่ไหน พูดไปก็ร้องไห้ไป เค้าบอกว่าเค้าก็เจ็บ เค้าไม่รู้จะทำยังไง เค้าก็บอกว่าขอโทษอีก คิดว่ามันจะหายมั้ยคะถ้าเทียบกับความเจ็บปวดที่ได้รับ แล้วเค้าก็ถามเราว่าเราชอบเค้าขนาดนั้นเลยหรอ แล้ว....แล้วเค้าก็ร้องไห้ เราตกใจมากไม่คิดว่าจะมีผู้ชายร้องไห้ให้ เราก็เลยไม่รู้จะพูดอะไร เพราะไม่รู้จะพูดเพื่ออะไรยังไงเค้าก็คงไม่กลับมาหาเราอยู่ดี จากวันนั้นก็เอามาคิด ก็เริ่มดีขึ้น ลองใจตัวเองไม่โทรหาเค้า 5 วัน มันก็ได้แค่ 5 วัน เราก็ยังโทรหาเค้าอยู่ดี ทำยังไงได้ล่ะคะมันลืมไม่ลงจริงๆ จนทุกวันนี้เราก็ยังโทรหาเค้าอยู่เมื่อวานก็โทรหาเค้า เค้ายังอุตสาห์มาบอกอีกว่าแฟนเค้าไม่สบายมาก แล้วเค้าก็เป็นห่วงแฟนเค้าด้วย จะมาพูดทำไมก็ไม่รู้ จะตอกย้ำทำไม จริงๆก็อยากลืมนะคะ แต่ไม่รู้จะทำยังไง ช่วยบอกทีเถอะนะคะ อยากลืมมาก
หน้าส่วนตัว
942
