22 กันยายน 2551 18:45 น.
วรรธนภิโยกุล
แม้บางครั้งชีวิตช่วงหนึ่งของตัวฉัน
ต้องพบเจอกับความฝันที่สลาย
เจ็บเพราะรักเค้ามาก็มากมาย
สุดท้ายก็ต้องมาตกม้าตายตรงจุดเดิม
++++++++++++++++++++++++
ตั้งมั่นกับตัวเองตั้งแต่ครั้งนั้น
ครั้งที่เธอบอกลากันในวันเก่า
ฉีกสัญญารักของระหว่างสองเรา
ปล่อยให้ฉันนั่งเศร้าทรมาน
+++++++++++++++++++++++
แต่มาในวันนี้
คนดีกลับมาขอเริ่มปลูกต้นรักด้วยกันใหม่
ใจที่เคยสิ้นหวังที่เสียเธอไป
กลับเริ่มสั่นและหวั่นไหวเพราะคำพูดเพียงไม่กี่คำ
++++++++++++++++++++++
22 กันยายน 2551 18:38 น.
วรรธนภิโยกุล
...แค่ผู้หญิงธรรมดาๆคนนึง...
เป็นเพียงผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่ง
ในใจจึงยังคำนึงและห่วงหา
ก็แค่ผู้หญิงธรรมดา
ที่ไม่มีใครเห็นค่าความสำคัญ
หน้าตาก็ธรรมดาบ้านๆ
ไม่ได้คอยระรานใครๆที่ไหน
แม้ตอนนี้ยังมีรอยช้ำเป็นจุดเป็นจ้ำที่หัวใจ
แต่ก็ยังไม่เคยคิดสองใจเหมือนใครๆบางคน
เป็นเพียงผู้หญิงขี้แง
ทั้งอ่อนแอทั้งอ่อนไหว
นิสัยก็ไม่ดีขี้น้อยใจ
ชอบให้ใครห่วงใยแต่เอาใจใครไม่เป็น
แต่งกลอนรึก็งั้นๆ
เห็นใครเม้นต์กันน่าใจหาย
เสียใจนะที่เราลองพยายามมาแทบตาย
แต่สุดท้ายกลับกลายเป็นคนไม่ดี
21 กันยายน 2551 22:32 น.
วรรธนภิโยกุล
ขี้เกียจเป็น ก ข ค
ไม่อยากร่วมหอลงโลงกับเธอรู้หรือเปล่า
หยุดซะทีเรื่องราวระหว่างเรา
มันยิ่งน้ำเน่าเข้าไปทุกที
+++++++++++
ได้ชื่อว่าเป็นมือที่สาม
ก็เจ็บช้ำมากพอแล้วในตอนนี้
เพราะเข้าใจความรู้สึกของคนที่สองดี
จึงไม่อยากแย่งคนที่หนึ่งไปทั้งๆที่
...............ก็รักเหมือนกัน.................
21 กันยายน 2551 22:26 น.
วรรธนภิโยกุล
สิ่งเดียวที่ทำได้
คือการให้เธอจากไปด้วยดีในวันนี้
จะไม่ฉุดไม่รั้งเธอเลยคนดี
เพราะทำไปก็ไม่มีความหมายอะไร
---------------------------------------
ยินดีด้วยกับการจากไปในครั้งนี้
แม้จะปวดร้าวก็ตามทีแต่ฉันคงทนๆมันได้
รู้แล้วแต่แรกว่าอะไรเป็นอะไร
จึงได้แต่ทำใจดีใจด้วยกับการจากไปกับใครที่ดีกว่าฉันที่เคยเป็นคนของเธอ
21 กันยายน 2551 22:20 น.
วรรธนภิโยกุล
เธออยู่ห่างไกล...สายตา
มีฟากฟ้าดินกั้นให้เธอฉันดูเหินห่าง
เมื่ออยู่ไกลความรู้สึกอาจจืดจาง
ลบไปบ้างบางขณะ..แค่ชั่วคราว
แต่รักเราจะเหมือนดาวบนฟ้า
ที่อยู่คู่ฟ้าทุกเวลาแม้วันหนาว
ไม่จืดจางเลือนลางยังแพรวพราว
อยู่กับฟ้าทุกคราคราวไม่ห่างกัน
หน้าส่วนตัว
854
