21 เมษายน 2551 17:07 น.
วรรธนภิโยกุล
ยิ่งคิดถึงเธอมาก....เท่าไหร่
ก็ยิ่งวุ่นวายใจ.....มากไปเท่านั้น
ไม่ดีเลยนะที่ต้องอยู่ไกลกัน
กลัว....ว่าเธอนั้นจะแอบปันใจให้ใคร
++++++++++++++++++++++++++++
ถึงเธอจะบอกว่ามีแต่ฉัน
แต่ใครจะรู้ว่าที่พูดมานั้นน่ะ...จริงไหม
จะเอาอะไรมาพิสูจน์......ยืนยันว่าเธอจริงใจ
เพราะดูเธอยังไงก็ดูไม่ออกเลยซักที
++++++++++++++++++++++++++++++
ไม่ใช่ว่าไม่ไว้ใจเธอ
แต่ก็ไม่อยากเชื่อเธอเสมออยู่แบบนี้
ถ้าอยู่ใกล้ๆกันเหมือนเดิมก็คงดี
จะได้ไม่ต้องคิดมากแบบนี้......และคงหลับฝันดีทุกๆคืน
----------------( ^ _ ^ )......................
21 เมษายน 2551 17:01 น.
วรรธนภิโยกุล
ก็ห้าวอย่างเนี๊ยะมาตั้งนาน
จะให้เปลี่ยนเป็นหวานคงไม่ได้
ทำตัวแอ๊บแบ๊วใสไม่เป็นไม่เห็นเป็นไร
ก็ชอบแบบเซอร์ๆไว้ลายตามสไตล์ตัวเอง
เป็นอย่างนี้นี่แหละตัวฉัน
ลุยไหน..ลุยกันอย่างนี้แหละฉันมันเก่ง
เป็นอะไรที่ง่ายๆตามสบายเป็นกันเอง
ชอบสนุกสนานครื้นเครงไปวันๆ
เป็นอย่างเงี๊ยะจะรับได้ไหม
ให้เธอรู้ไว้นี่แหละคือตัวฉัน
อาจไม่ดีเลิศเลอเหมือนใครๆหลายร้อยพัน
แต่ที่มีให้เธอไปทั้งหมดนั้นนั่นแหละ"หมดใจเลย"
ปลาน่ะมันพวกปากตรงกับใจ
คิดอะไรก็พูดออกไปมันแบบนั้น
จะให้หยอดคำหวานเป็นล้านคำ
เหมือนที่ใครๆเค้าชอบกันน่ะ..ทำไม่เป็น
ความจริงว่าไงก็ว่ามันไปตามที่เห็น
โป้ปดไม่เป็นอย่างตาเห็นมันไม่ได้
ก็ปลาน่ะปากขวานผ่าซากจะให้แก้ไขได้อย่างไร
เฮ้อ....พอปากตรงกับใจกลับหาว่าไร้รสนิยม
21 เมษายน 2551 16:54 น.
วรรธนภิโยกุล
รักเธอเพราะเป็นเธอ
ไม่ใช่เพราะเก้อจากที่รักเค้าคนนั้น
ไม่ใช่อกหักจากคนเก่าที่เค้าไม่มีใจให้กัน
ก็เลยดึงเธอเข้ามาแทนที่ตรงนั้นมันไม่จริง
อกหักน่ะ.......มันเรื่องจิ๊บจ๊อย
คงไม่ถึงขนาดต้องเหงาหงอยหรือเงียบเฉย
พอดีเธอผ่านเข้ามากะจะเปิดเกมรักใหม่มันซะเลย
เพราะสำหรับฉันอกหักน่ะมันเรื่องคุ้นเคยเลยไม่ใช่สิ่งแปลกตา
21 เมษายน 2551 16:49 น.
วรรธนภิโยกุล
บอกเลยว่าเลิกรักเธอไม่ได้
ในเมื่อยังอยู่ใกล้กันอย่างนี้
ยอมเป็นคนไกลให้เธอไม่ไยดี
จะได้เลิกรักเธอซะที อยู่ใกล้แบบนี้ตัดใจไม่ลง
ห้ามความรู้สึกไม่ได้หรอกนะ
จะทำเป็นตัดใจซะ ก็ยังทำไม่ได้
ในเมื่อเธอยังคงเป็นคนสำคัญในหัวใจ
ถึงจะกลบเกลื่อนเท่าไหร่ก็ปิดบังความรู้สึกที่มีให้ไม่ได้อยู่ดี
อย่างให้ห่างๆกันไปไกลๆ
จะได้หยุดความหวั่นไหวลงที่ตรงนี้
เผื่อว่าความไกลจะช่วยใจลืมได้ซะที
เผื่อจะเห็นสิ่งดีๆบนโลกใบนี้นอกจากเธอ
20 เมษายน 2551 15:22 น.
วรรธนภิโยกุล
หลังจากบอบช้ำจากรักร้าง
บาดแผลในใจก็เริ่มจางหาย
ไม่เห็นจะต้องมานั่งเสียดงเสียดาย
แค่ผู้ชายห่วยๆเฮงซวยแค่คนเดียว
เมื่อโลกสร้างความสุข
ก็ย่อมสร้างความทุกข์มาเป็นคู่
จะจดจำบทเรียนที่เธอทำไว้ใช้เป็นครู
จะได้ไม่ต้องเสียรู้ผู้ชายกะล่อนๆอย่างเธอไง
ก็แค่ผู้ชายนิสัยแย่
ไม่เห็นต้องไปแคร์อะไรให้หนักหนา
พอได้แล้วที่ต้องทนเสียคราบน้ำตา
เก็บใจดวงนี้ไว้รอคนที่เห็นค่าของหัวใจ
อกหักเพียงหนึ่งครั้ง
ก็ยังไม่ตายอยู่ใช่ไหม
ก็แค่เคยเสียน้ำตาให้เธอไป
แต่วันที่เธอจากไปพร้อมใครคนใหม่ของเธอ
แต่เธอจะรู้อะไรบ้างไหม
ขาดเธอไปโลกแลดูสดใสกว่าที่เห็น
ทำอะไรได้อย่างใจที่ฉันอยากเป็น
แถมยังไม่ต้องทนเป็นทาสรักของเธอ
หน้าส่วนตัว
798
