19 เมษายน 2551 20:25 น.
วรรธนภิโยกุล
ทำแบบนี้หมายความว่าไง
กะควงสองมันเกินไปนะแบบนั้น
เธอมีเขาแล้วเรื่องอะไรเอาฉันไปพัวพัน
ความรู้สึกที่ต้องหารสองแบบนั้น...ชักเกินไป
จะให้หยวน เหรอโอ๊ยๆไม่ได้หรอก
ความคิดชักนอกคอกไปกันใหญ่
โบราณเค้าว่าเสียทองเท่าหัว....อย่ายอมเสียหวานใจให้ใคร
แต่ถ้าเป็นเธอจะประเคนให้ทันทีทันใดผู้ชายหลายใจนิสัยไม่ดี
จะเลือกใครก็เอาสักคน
ไม่ต้องมานั่งทำหน้าฉงนอยู่แบบนี้
หงุดหงิดรำคาญเธอเต็มที
จะเลือกเค้าก็บอกมาสักทีเสียเวลา
ถ้าเห็นแม่นั่นสำคัญกว่า
ก็ไปเถอะไม่ว่าอะไรทั้งนั้น
แต่ก็อย่าซมซานกลับก็แล้วกัน
ขอบอกไว้ว่าผู้ชายหลายใจอย่างนั้นฉันไม่เอาคืน
คิดจะรักก็รัก
พอเจอคนใหม่ก็มาหักอกกันเฉย
ในเมื่อใจก็ไม่ได้รักกันเลย
จะทนชาเฉยกันอยู่ไย
ถ้าเธอจะบอกว่ากลัวฉันเสียใจ
ที่เธอจะต้องไปกะใครคนนั้น
บอกเลยนั่นไม่ใช่เรื่องสำคัญ
ฉันเสียใจเพราะเธอนั้นจนชินชา
ก็ไม่ใช่ว่านี่เป็นครั้งแรก
ที่เธอขอแยกทางกับฉัน
เห็นเธอจากไปกะใครๆเป็นร้อยพัน
คิดรึไงว่าฉันจะเสียดายเธอ
19 เมษายน 2551 19:48 น.
วรรธนภิโยกุล
จากชีวิตของคนที่ไร้ค่า
กลับมีชีวิตชีวา ขึ้นมาใหม่
เคยเหงาหงอยก็พลอยเปลี่ยนไป
โลกที่โหดร้าย....ก็กลับกลายเป็นสวยงาม
ขอบคุณนะคนดี
ถ้าไม่มีเธอคนนี้ฉันคงต้องทนฝ่าขวากหนาม
อยากให้เธอรู้ไว้ว่า ความรู้สึกที่มีไม่รู้เท่าไหร่ก็ตาม
ไม่อาจทดแทนความงดงามในมิตรภาพของเธอ
------------------( + _ + ).........................
19 เมษายน 2551 16:43 น.
วรรธนภิโยกุล
นี่หรือสิ่งที่เธอต้องการ
เพียงแค่การทรมานใจของฉัน
ให้เจ็บปวดรวดร้าวไปนานวัน
แต่รู้ไหมว่ามันไม่อาจทำให้ฉันตาย
จงจำไว้ใส่สมอง
หัวใจทั้งสี่ห้องของฉันยังมีที่หมาย
ไม่ตายหรอกแค่โดนเธอทำร้าย
คงไม่ต่างอะไรกับการดับไฟโดยสายตา
หัวใจฉันไม่ใช่ของเล่น
ที่จะยกให้เป็นของคนโน้นคนนี้
มากไปแล้ว.....ไม่รักก็ปล่อยไปเสียที
อึดอัดนะ..ต้องทนอยู่กับสภาพแบบนี้ทารุณกรรม
คนเราย่อมมีสิทธิ์เบื่อกันได้
แต่ไม่ใช่หวังดีโอนตำแหน่งให้ใครๆไปเหยียบย่ำ
พูดมาซะยังง่ายกว่า.....แค่คำเพียงหนึ่งคำ
จะยอมทนเจ็บทนช้ำเพียงแค่ครั้งเดียวก็เพียงพอ
18 เมษายน 2551 14:39 น.
วรรธนภิโยกุล
เมื่อวันที่15เมษาที่ผ่านมา
ปลาเสียใจจนทำอะไรบ้าๆไปจนได้
โชคดีที่คุณแม่พี่ชายรวมทั้งยาย
ที่มาทันก่อนปลาถึงห้วงแห่งความตายตามในกลอน
ตอนนั้นหลังจากที่แต่งกลอนเสร็จ
ปลาก็ระเห็ดแอบไปกินยานอนหลับ
กินไป60เม็ดได้มั๊งเพราะไม่ได้ตั้งใจนับ
ในใจเพียงขอแค่ให้หลับไปตลอดกาล
ยังไม่ทันถึง3ชั่วโมง
เหตุการณ์เชื่อมโยงไปไงปลาไม่รู้
รู้สึกว่ามีพี่ชายอุ้มขึ้นรถแล้วเอาหัวโขกประตู
หลังจากนั้นก็ไม่รู้ว่าเป็นอะไร
ก็อยากจะลืมตาอยู่หรอก
แล้วก็อยากบอกไม่ต้องห่วงหนู
แต่ตาก็ลืมไม่ขึ้นปากก้ออ้าไม่ได้ลองคิดดู
เพิ่งได้รับ-รู้ว่ามีคนห่วงปลามากเพียงไร
รู้ตัวตลอด
ตั้งแต่แม่กอดแล้วร้องไห้
ส่วนคุณยายก็สวดมนต์ขอพรไป
พี่ชายก็เร่งพาไห้ให้ถึงโรงพยาบาล
หลังจากวินาทีนั้น
ปลาไม่รู้ว่าใครกันมายืนอยู่ตรงหน้า
หัวมันยังหนักๆอยู่ไม่รู้เลยว่า
ใครน้าที่มายืนจ้องหน้าปลาอยู่จัง
ลืมตาตื่นขึ้นมาพร้อมวันใหม่
เชื่อไหมปลาหลับไปตั้งแต่คืนวันที่สิบห้า
ลืมตาอีกครั้งเมื่อเวลา10นาฬิกาของวันนี้
ญาติพี่น้องเพื่อนพ้องที่ปลามี
มารวมกันอยู่ห้องพิเศษที่เจ้าพระยา
สักพักหมอก็มาตรวจอาการ
แล้วให้กลับบ้านวันนี้ได้
เพราะน้ำเกลือ4กระปุกที่กินไป
มันคงช่วยให้อาการปลาดีขึ้นได้ไม่ยากเลย
พอกลับบ้านนอนพักผ่อน
ก็สโหลสเหลมาอ่านกลอนของพี่ๆ
อ่านแล้วรู้สึกสำนึกผิดแต่แอบรู้สึกดี
ที่พวกพี่ๆมีกำลังใจให้ปลา
เริ่มดีขึ้นแล้วค่ะตอนนี้
ขอบคุณทุกกำลังใจที่มีมาให้
ขอบคุณที่ให้ความหวังกำลังใจ
ขอบคุณความห่วงใยที่ทุกคนมีให้ปลา
15 เมษายน 2551 22:25 น.
วรรธนภิโยกุล
ก็แค่เสียผู้ชายห่วยๆ
ให้กับผู้หญิงเฮงซวยอย่างเขา
ไม่เห็นจะเกี่ยวอะไรกับใจเรา
ก็แค่คนไม่รักกันจะเสียดายมันเพื่ออะไร
ในเมื่อเธอเลือกทางนั้น
ส่วนฉันคงนั่งเจ็บอยู่ตรงนี้
อยากจบเรื่องราวทุกอย่างที่เรามี
จบคืนวันดีๆที่ใจเคยมีคำว่าเรา
อยากทำให้จิตใจมันว่างเปล่า
ไม่ต้องทนเศร้าอยู่แบบนี้
ไม่อยากทรมานบนโลกแห่งโลกีย์
อยากจบชีวิตและจิตใจที่มีด้วยความตาย
ตั้งใจว่าจะกินยาฆ่าตัวตาย
ศพคงสวยกว่าการตายด้วยวิธีอื่นๆนั้นแน่ๆ
ตายแล้วก็ไม่ต้องเสียใจที่เธอไม่เหลียวแล
ไม่ต้องทนเห็นเธอกับเขาให้ใจอ่อนแอแพ้ใจตัวเอง
เมื่อเธอเองคงไม่อยากเห็นหน้ากัน
ก็ไม่สำคัญที่ชีวิตฉันจะอยู่ตรงไหน
ฉันก็แค่ทางผ่านทีเธอมองผ่านไป
ไม่ได้มีค่าแก่หัวใจเธอจดจำมันต่อไป
ขอลาเธอด้วยกลอนนี้
ขอให้เธอมีความสุขอยู่กับเขา
ขอให้รักกันให้นานยาว
ขอให้เธอมีข่าวดีในเร็ววันเสียที
ฝากแสดงความยินดีไว้ล่วงหน้า
เพราะไม่รู้ว่าพรุ่งนี้จะมีไหม
ถ้าหากฉันลาจากเธอและใครไป
ก็ขอให้เข้าใจว่าเธอไม่ผิดอะไรที่ทิ้งกันจริงๆ
หน้าส่วนตัว
1151
